Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem: Ick vrijden op een tijd, een soet Menniste Susje.
TE Oorschot is geteelt,
Te Oorschot is geboren
Een uyt-ge-le-se Beeld,
Een Heyligh uyt-verkoren:
Odulphus is sijn naem,
Of
| |
[pagina 260]
| |
Oolof, soo men seyt;
Wiens lof, wiens eer, wiens faem
Blijft inder eeuwigheyd.
Odulphus.
2. Als Hy was jongh en teer
En had noch weynich jaren,
Soo was Hy yv'rich seer
In deughden te vergaren:
Hy sich aen God verbondt,
Hy schickten sich soo wel,
Dat Hy ontgingh de sond'
Als eenen Samuel.
3. Hy heeft soo gaen geleert,
Dat Hy elck een verheughden;
Sijn deughden soo vermeert,
Dat Hy sijn God verneughden:
Hy heeft van joncx gedacht
Te dienen sijnen God,
Hy na-quam dach en nacht
Het Heyl'ge Goods gebod.
4. Hy heeft à Dieu geseyt
Aen all' des werelts weelden;
Want 's werelts ydelheyd
Ten hooghsten Hem verveelden:
Tot Priesterlijcke staet
Odulphus sich begeeft;
De werelt Hy verlaet,
Hy als een Engel leeft.
5. Hy heeft in 't Priesters-ampt
Met leeringh, en gebeden,
Voor Godes Volck gekampt,
En Priesterlijck gestreden.
Hy is geweest Pastoor,
Daer Hy is voortgebrocht;
Hy stondt Goods wetten voor,
| |
[pagina 261]
| |
Hy heeft veel goets gevrocht.
6. Maer na een weynigh tijd,
Is Hy van daer vertroecken,
Hy gingh met groote vlijdt
Een ander plaets besoecken;
Hy quam in 't Heyligh Sticht,
't Welck van Sint Williboord
Is Heyligh opgericht,
Door Godes krachtigh woord.
7. Daer gingh den Confessoor,
In d' Oude-Munsters Tempel
Van dagh tot dagh te koor,
En gaf een goed exempel.
Den Bisschop was verheught
In dese vromen Held,
Die door sijn groote deughd,
Wierdt over-al gemeldt.
8. Gantsch reyn was Hy van le'en,
En naeuw, of scharp in 't vasten,
Seer yv'rich in gebe'en,
En mildt, en heusch in 't gasten:
Goods Armen Hy bedocht
Met kleed'ren, geld, en spijs;
Hy toonden dat Hy socht
Het Hemels Paradijs.
9. Maer aengesien we'erom
De hardt-genackte Friesen,
Het ware Christendom
We'er quamen te verliesen;
Soo heeft, voor 't Friesche Volck,
(Door Godes stuyr en schick)
Ontboden Godes Tolck,
Den Bisschop Frederick.
10. Als Oolof desen brief
Van Fred'rick hadt ontfangen,
Soo trock Hy, op 't belief
Van Hem, met groot verlangen:
Hy quam Hem vlijtich by,
| |
[pagina 262]
| |
Hy wierdt van Hem gekust,
Sy sochten t' allen ty
Der zielen waren rust.
11. De Friesen wieren vroed,
Door desen trouwen Vader,
Het alderhooghste Goed,
Haer God, en haer weldader.
Van Hem zijn sy geleert,
En vroomich onderricht,
Sy zijn tot God gekeert,
Door desen trouwen knecht.
12. Het scheen dat aen sijn kroon
Noch dese parel reste,
Die van sijn groote loon,
Noch varre was de beste.
Na dat dit heyl'ge Vat,
Dees vruchten hadt gedaen,
Soo is Hy na de Stad
Van Utrecht, we'er gegaen.
13. Hy heeft daer wederom
Geleeft gelijck te voren;
Hy was de fraeyste Blom
Van Godes uytverkooren.
Waerom in 's Hemels hof
God Hem geroepen heeft;
Waer dat Hy God singht lof,
By wien Hy eeuwigh leeft.
14. Odulphe, waerde man,
Die sit in Goods warande,
Hoort aen ons diep gestan,
Op dese Ballincx-Landen,
Gewaerdicht door gebe'en,
Te staen ons altijd by,
Maeckt dat wy van 't geween
Der helle, raecken vry.
15. Odulphe! slaet van hoogh
Op die op U betrouwen,
U liefelijcke oogh,
| |
[pagina 263]
| |
Maeckt dat die zijn behouwen.
Bidt voor die van der Gou,
By wien Ghy eertijds had
Een geestelijck gebouw,
Recht buyten hare Stad.
|
|