Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen– AuteursrechtvrijStem:
| |
[pagina 232]
| |
Laet ons' mond, en hart getuygen,
Christum hier te zijn present:
't Zijn gheen leugens, 't is waerachtigh
Dat dit is Goods een'gen Soon.
't Is den Soon van God Almachtigh,
Ne'ergedaelt uyt 's Hemels throon. 't Zijn.
2. 't Is die geen, die is gebooren
Uyt een ongeschende Maeght;
't Is die geen, die d' uytverkooren
In sijn hart, en handen draeght.
't Is die gene, wien de Eng'len
In den Hemel singen lof.
't Is die gene om wien heng'len
Christi Maeghden in sijn hof.
3. 't Is die d' Hemel en de Aerde
Eertijds heeft gemaeckt uyt niet;
't Is die geen, die ons bewaerden
Door sijn dood uyt 't helsch verdriet.
't Is die geen, voor wien is bangen,
En bevreest het helsch' gespuys,
't Is die geen, die heeft gehangen
Aen den gallich-boom des kruys.
4. 't Is die gene, die de menschen
Heeft verlost door sijne dood.
't Is die geene, om wien wenschen
Alle lieden, kleyn en groot.
't Is die geen, die is verresen
Met een glory uyt het gracht.
't Is die geen, wiens schoone Wesen
Van ons allen wort verwacht.
5. 't Is die geen, die is gevaren
Met triumph ten Hemelvaert;
't Is die sal by-een vergaren
All' de menschen van dees aerd'.
't Is die geen die is geseten
Aen sijn 's Vaders rechterhand.
't Is Jupyn, dien God te weten
Die regeert des Hemels Land.
| |
[pagina 233]
| |
6. 't Is den Heer, den Heer der Heeren,
Soo den Heer ons selfs belijdt,
Die sijn lichaem ons vereeren
Heeft gewilt op stervens tijd.
Hy heeft sich ons nagelaten
Onder schijn van brood en wijn.
Daer en baet geen tegen-praten,
Want 't sijn eygen woorden zijn.
7. Des soo laten wy lof geven
Aen den aldergrootsten Heer,
Die op 't eynde van sijn leven
Ons gedaen heeft dese eer.
Jesu lief! wy nederknielen
Voor 't hooghwaerdigh' Sacrament;
Draeght doch sorgh voor onse zielen;
Uwe oogen tot ons went.
8. Wendt tot ons uw' soete oogen,
Uwe oogen vol gena.
Jesu lief! wilt niet gedoogen
Dat ons hinder doet den Qua.
Jesu lief! wilt ons beschermen
Van des Duyvels vuyl gebroed:
Jesu lief! wilt ons ontfermen,
Doet ons hier, en namaels goet.
|
|