Den singende swaen

Den Boom Des Kruys,
Den Geestelijcke Mey-Boom.

Stem:
De Sonn' aen 't klimmen. Ofte:
Valeriane. Siet fol: 173.

VAn oude tijden
Pleeghmen sich te verblijden,
En sijn vreughd te verbreye
In den tijd des groene Meye;
En men plagh // op dien dagh //
Ter verwecken zoet gelagh:

[p. 196]

 

Om dat het groene gras,

 

Het welck' den winter had benomen,

 

Weder was

 

Voor d' oogen van den mensch gekomen,

 

Met de Meye-Boomen.

 

Die haer toonden fraey, en groen

 

In dit zayzoen.         Om dat het.

 

2. In meen'ge Steden

 

Is 't gebruyck noch op heden

 

Dat men plant Meye-Boomen

 

Voor de huysen van de Vroomen,

 

Die in stand // houden 't Land //

 

Met hun wel-begaeft verstand.

 

Noyt heeft'er oogh aenschouwt,

 

Noyt isser eelder Mey gevonden,

 

Dan dat Hout,

 

Aen 't welcken Christus hingh vol wonden

 

Voor ons' boose sonden,

 

God voldoende voor ons' schuld,

 

Met liefd' vervult.

 

3. Wy zijn 't (O wonder!)

 

Die den Heer van den donderdag

 

Uyt dees wereltsche stranden

 

Brengen wil tot 's hemels Landen:

 

't Helsche Beest // is wel meest //

 

Voor des Heeren Kruys bevreest:

 

Wel aen dan houdt dien Mey

 

In uw' gedachten 't allen tijden,

 

En 't geschrey

 

Van Jesus, die ons quam verblijden

 

Door sijn bitter Lijden;

 

En ghy sult nae weynigh tijd,

 

Staegh zijn verblijdt.

 

4. Wil op dan menschen,

 

Ende doet 't geen wy wenschen;

 

Plant in 't hert 't Kruys des Heeren,

 

Wil gestaegh dien Mey-Boom eeren:

 

Stelt toch vast // Christi Mast //

[p. 197]

 

Soo ontgaet ghy d' Helsche last.

 

Omhelst dien waerden Boom,

 

Aen welcken Christus heeft gehangen:

 

Zijt niet loom

 

In desen Mey-Boom te ontfangen;

 

Soo sal d' Helsche Slange

 

Van U vluchten als een schelm,

 

Voor desen Helm.