Den singende swaen

S. Jacobus Apostel, eerste Bisschop van Jerusalem. 1. Mey.

Stem:
Brande Breda. Ofte:
Eens soud' ick uyt vermeyden gaen. Ofte:
God wou dat ons een Duyf besloot.

ALl' die begeerigh is te sien
Een, die gelijckt ons' Heer,
Dat die nu buyge hooft en knyen,
En Hem bewijse eer.
Iacobus is die waerde man,
Wiens hooge naem ick noom // room,
Wien voor den Heer elck-een sagh an,
Die sich drough wonder vroom.
Jacobus

[p. 186]

 

2. Rechtveerdigh werden Hy genaemt

 

Ter oorsaeck van sijn deughd.

 

Sijn goetheyd maeckten Hem befaemt,

 

Elck was in Hem verheught

 

Het was een man na Godes hart,

 

Van imborst was Hy soet // goet,

 

Die 't lichaem aen-de'e groote smart,

 

Door 't vasten, wijs, en vroed.

 

3. Noyt heeft Hy yets dat droncken maeckt

 

Genutticht, maer Hem heeft

 

Droogh-brood en water best gesmaeckt,

 

Hier by heeft Hy geleeft.

 

Och of ghy oock na sijne leer'

 

De leckerny verliet // biet

 

Uw' mond dat lecker is niet meer,

 

Weest sober, varder niet.

 

4. Hy pleegh sijn oogen op te slaen

 

Nae 's hemels hoogen Throon,

 

D'wijl Hy op des werelts baen

 

Aenbadt God-Vaders Soon.

 

Sijn handen had Hy t'saem geleydt

 

Als een misdadigh knecht // recht

 

Wierdt soo van Hem de sond' beschreyt,

 

Met geestelijck gevecht.

 

5. Door 't knielen waren sijne knien

 

(G'lijck door de werelt luyt)

 

Soo hart, vereelt, versteent te sien

 

Als eene hemels huydt.

 

Des hemels throon verwondert slaet

 

Om datse siet dit merck // werck,

 

't Welck de'e Iacobus vroegh, en laet

 

In Godes heyl'ge Kerck.

 

6.Hy heeft die van Ierusalem

 

Als Bisschop geregeert:

 

Met hart, met werck, met lijf, met stem

 

Heeft Hy het volck geleert.

 

Soo heyligh wierdt geacht die man,

 

Soo suyver sonder smet // net,

[p. 187]

 

Dat elck sijn kleed wou raecken an,

 

't En waer het wierd belet.

 

7. Maer als Hy die vermaerde Stad,

 

Geleert had dartich jaer,

 

En Christum kloeck beleden had

 

Op straet, en aen 't Outaer;

 

Soo is Hy van den Joodtschen Raed

 

(Die Hem beminden teer // seer)

 

Ontboden, en Jacobus gaet

 

Belijden sijnen Heer

 

8. Sy vraeghden Hem of Christus was

 

Des ware Godes Soon?

 

Hy gaf haer voor bescheyt seer ras,

 

Hy sit in 's Hemels Throon.

 

Hy is 't die is gekruyst geweest

 

Om onser sonden snood' // noodt;

 

Hy is 't, wien d' Hell', en Duyvel vreest;

 

Dees is 't Wien g' hebt gedoodt.

 

9. Jacobus heeft dit woord bele'en

 

Op 't plat van Godes Kerck,

 

Waer op dat vielen dese re'en,

 

Van Godes waerden Klerck.

 

Want, 't woord was naeuw'lijcks uyt sijn mond,

 

En siet, den Joodtschen Raed // haet

 

Jacobum, en werpt Hem terstond

 

Van boven ne'er op straet.

 

10. Daer ley die man, van waerde groot,

 

Beneden op de aerd';

 

Maer evenwel was Hy niet doodt,

 

God 't leven had bewaert.

 

Hy badt, en sey, Wilt, Heer, doch niet

 

Straf nemen over haer // maer

 

Vergeef het hen, ja oock versiet

 

Met gracy dese schaer.

 

11. Als Sint Jacobus vierigh badt

 

Voor die Hem de'en dit leedt,

 

Soo is sijn hooft geslagen plat

 

Door eenen harden smeet,

[p. 188]

 

Die hem brocht-aen een volder-stock

 

Van een boosaerder quant // hand.

 

Daer lagh toen 't lichaem als een block,

 

Van soo lof-waerden Sant.

 

12. Jacobu! die zijt g'lijck geweest

 

Na 't wesen aen uw' Heer,

 

Voor wien oock Satan was bevreest,

 

Aenhoort wat ick begeer:

 

Verkrijght dat ick aen Christo zy

 

G'lijckformich hier, en na // dra,

 

't Is noodigh, haest U, maeckt my bly,

 

Verkrijght my Goods genaa.

 

13. G' hebt Jesum Christum trou bele'en,

 

Vergoten hebt G' u bloed,

 

Ghy voor uw' haters hebt gebe'en

 

Met een verheught gemoed.

 

Jacobe! ick versoeck van U

 

Dat Ghy die my bemindt // sindt,

 

Gewaerdicht te verkrijgen nu,

 

Dat d' hell' my niet verslindt.