Den singende swaen
(1664)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem: Florida, soo het wesen mach. Ofte: Ne vois tu pas, chere Phillis? Ofte: O ziel! wat of hier mach geschie'n. Siet fol. 7.
KOmt hier, vergadert t' saem by een;
Komt hier, en treckt een diep gesteen,
Laet vloeyen uwe oogen:
Want Iesus is aen 't Kruys gehecht
Als een misdadigh knecht;
Hebt met uw' Heer meedoogen.
Want Je
2. Hoort aen wat Iesus heeft geseyt,
Hoort hoe Hy by Sijn Vader pleyt
Voor die boos-aerde Jooden:
Hoort hoe den Heer gedachtigh is,
En bidt vergiffenis
Voor die aen 't Kruys Hem dooden.
3. Hy riep, met liefdes brand vervult,
Ga naar voetnoot+I. VERGEEFT, ô VADER! HAER DE SCHULT,
Ey! wilt doch haer ontfermen:
SY WETEN NIET WAT DAT SY DOEN,
Wilt haer van straf behoe'n,
Wilt haerder all' erbermen.
| |
[pagina 150]
| |
4. Den Moordenaer hier door bekeert,
Vergiffenis van d' Heer begeert,
Hy sey, en badt seer krachtigh;
Ga naar voetnoot+ Als G' in U Rijck gekomen zijt,
(Van alle smart bevrijdt)
Zijt mijnder dan gedachtigh.
5. Waer op den Heer met vrind'lijckheyd
Gegeven heeft dit soet bescheyt,
(Gelijck ons staet te lesen)
II. GHY SULT, van alle droefheyd vry,
Ga naar voetnoot+IN 'T PARADYS MET MY
O Dima! HEDEN WESEN.
6. Als Iesus gesproken hadt,
Soo sloegh Hy 't oogh op 't eelste Vat,
Mariam, Sijne Moeder;
Die seer bedrouft stondt onder 't Kruys,
In 't midden van 't gespuys,
Beneffens ons' Behoeder.
7. Hy sagh, Hy sagh Sijn Moeder staen,
Ay my! Hy sprack Sijn Moeder aen
Met dese weynigh woorden,
III. SIET VROU! siet aen hier UWEN SOON,
Ga naar voetnoot+(O woorden ongewoon)
Die 's Moeders hart doorboorden.
8. Sy kreegh, tot Haren Soon, Sint Jan,
Sy nam, tot Haren Soon, hem an,
En S' hiel hem al Haer leven:
En desgelijcks is d' waerdste Maeght
(Die meest heeft God behaeght)
Tot Moeder hem gegeven.
9. Als nu gesproken hadt den Heer
Dees reden, soo nam Hy Sijn keer
Tot die regeert daer boven,
Ga naar voetnoot+En vraeght, WAEROM Hy Hem VERLAET
In soo bedroefden Staet,
Van alle troost verschoven?
IV. 10. MYN GOD! MYN GOD! waerom dus straf,
Dat Ghy dees droefheyd niet neemt af
| |
[pagina 151]
| |
Van My, en van Mijn leden?
Dus heeft, dus heeft in Sijne noodt,
Als aenstont Sijne dood,
Den Heer met God gestreden.
11. En aengesien den grooten dorst
Seer smerten d' Alderhooghsten Vorst,
Den Vorst van alle Landen;
Soo riep Hy met een drouvigh hert,
V. 'K BEN DORSTIGH: ach! wat smert!
Ga naar voetnoot+ Sijn hert van dorst schier branden.
12. Te drincken kreegh azijn en gal
(Fy bitterheyd!) den grooten Al,
Die dorst had na ons' zielen.
Des geeft Hem uwe ziel, ô mensch!
Voldoet doch Christi wensch,
Voor wien de Eng'len knielen.
13. Na dat gegeven was azijni
Aen onser zielen Medicijn,
VI. Soo heeft Hy uytgeropen,
Ga naar voetnoot+Mijn lijden is nu gantsch VOLBROCHT,
De vrede is gewrocht,
Den Hemel staet nu open.
14. O lieve Iesu! U zy lof,
Die voor ons aerde, slijck, en stof,
Soo veel hebt willen lijden.
Gaet heen, gaet heen, weest wel te moe,
Gaet na Uw' Vader toe,
Wilt U by Hem verblijden.
15. Soo is 't , ô Zielen! oock geschiet,
Het leven Christi Hem verliet,
Den Heer is overleden,
Na dat Hy met een kloecke stem
En wonderlijck gebrem,
Gesproken had dees reden:
16. Nu is gedaen mijn drouf gequeel,
VII. O VADER! ICK MYN ZIEL BEVEEL
Ga naar voetnoot+ IN UWE waerde HANDEN.
Vergunt dat op den derden dagh
| |
[pagina 152]
| |
Mijn leven komen magh
Weer, binnen 's lichaems banden.
17. Doen heeft Sijn leven afgeleyt
Heer Iesus; daerom bitter schreyt,
O menschen! om uw' sonden.
Want ghy, van deughden gantsch ontbloot,
Zijt oorsaeck van Sijn dood,
En van Sijn diepe wonden.
18. Gaet heen nu, vrienden! 'k heb gedaen,
Ghy mijne leeringh hebt ontfaen,
Bewaert die in uw' herten.
De Woorden Christi staeghs bedenckt,
Die Hy op 't laetste schenckt
Aen u; denckt op sijn smerten.
|