Den singende swaen

Sinte Willems Penitentie.

Stem:
Pronckje van dees Maeghden. Ofte:
Aen een rouwigh harte. Ofte:
Laet ons de Bekeeringh. Siet fol: 53.

KOmt, en wilt aenschouwen,
Met aendachte sinnen,
Hoe dat is behouwen
Willem, Wien ick minne;
Wien ick wil beginnen,
Met lust van mijn gemoed,
Te naecken // te raecken //
Te spreeken // te preken
Op staende voet.

[p. 80]

 

2. Als Wilhelm' genade

 

Had van God vekregen

 

Over sijn misdaden,

 

Soo wiert Hy genegen,

 

Door des Heeren zegen,

 

Tot alderhande deughd.

 

Hy suchten // beduchten

 

Sijn sonden // sijn wonden,

 

Seer wel verneught.

 

3. Willem liet sijn leden

 

In sijn harnis sluyten,

 

Die eertijds de reden

 

Gingen varr' te buyten.

 

Zijnde in dees muyten,

 

Is wegh getrocken Hy;

 

Sijn vader // weldader,

 

Sijn vrinden // gesinden,

 

Verliet Hy bly.

 

4. Dus gingh Willem heenen

 

Met sijn helm beladen;

 

Hy gingh bitter steenen

 

Om dat Goods weldaden,

 

En Bernardi raden

 

Hy dickmaels had veracht:

 

Hy schreyden // Hy vleyden

 

God krachtigh // en machtigh,

 

Dach ende nacht.

 

5. 't Harnis was besloten,

 

Met verstaelde banden,

 

Dus wierdt Hy geschoten

 

Van sijn ziels vyanden,

 

Om dat Hy in schanden

 

Door strijd sou vallen we'er.

 

In 't smijten // verwijten,

 

In 't lijden // bevrijden

 

Hem sijnen Heer.

 

6. Hy was gaeuw, en spoedich

 

Om God hulp te vragen,

[p. 81]

 

Nimmermeer kleynmoedigh,

 

G'hoorden noyt Hem klagen

 

Al waer 't dat Hy slagen

 

Kreegh, van den Helschen Schelm;

 

Sijn leven // heeft even

 

Volstandigh // liefd'-brandigh

 

Volbrocht Wilhelm'.

 

7. Jesu Christi Moeder,

 

Stondt Hem by in 't strijden;

 

Sy met ons' Behoeder,

 

Dickmaels Hem verblijden.

 

Sy was t' allen tijden

 

Hem troostigh in sijn rouw,

 

Sijn wonden // verbonden,

 

Genesen // (soo w' lesen)

 

Heeft dese Vrouw.

 

8. D' Eng'len Hem besochten,

 

D' Eng'len Goods Hem presen,

 

Sy Hem troostingh brochten,

 

Sy Hem eer bewesen:

 

Als Wilhelm verresen

 

Was uyt sijn groote sond',

 

Gestadigh // genadigh,

 

Ontfermend // erbermend'

 

God hulp Hem sondt.

 

9. Na dat dus gestreden

 

Willem had veel jaren,

 

Is tot 's Hemels steden

 

Sijne ziel gevaren:

 

Waer dat die vergaren

 

Die deughdsaem hebben g'leeft:

 

Waer loonen // waer kroonen,

 

Waer 't leven // gegeven

 

God aen Hem heeft.

 

10. Siet nu vromen Vechter!

 

Siet, wy nedervallen,

 

Bidt, ey! bidt ons' Rechter;

 

Dat Hy binnen d'wallen

[p. 82]

 

Van sijn hof, ons allen

 

Wilt halen na ons Lijck.

 

Wy jachten // verwachten

 

Na 't sterven // te erven,

 

Door U, Goods Rijck.