Den singende swaen

Sinte Guilielmus, den Gestaelden Eremijt. 10. Februarii.

Stem:
Un jour que ma cruelle. Ofte:
Wilhelmus van Nassouwen. Ofte:
Een Seraphijnsche tonge. Ofte:
O God al van der minne.

WIlhelmus! Graef der Graven,
Groot Hartoogh, hoogh van Stam,
Ging eertijds boos'lijck draven,
En weeck van Godes Lam.
Een haeter van 't goed leven
Was Hy, en van

[p. 77]

 

 

de Kerck,

 

Hy dee' de Christ'nen beven,

 

Hy dee' naeuw een goed werck.

 

Een haeter.

 

2. Hy was een boosen vechter,

 

Hy tarten yder uyt;

 

Hy vreesden noch den Rechter,

 

Noch God; (ô boosen Guyt!)

 

Hy heeft de Vrouw zijns Broeders

 

Misbruyckt, na zijne sin:

 

Hy heeft veracht de Hoeders

 

Van Godes Kerck, niet min.

 

3. Sijn naem alleen dee vreesen,

 

En schricken yder een,

 

Hy brocht de arme Weesen,

 

En Weduw' in 't geween,

 

Hy van de Kerck sich scheurden,

 

Hy stondt daer tegen op;

 

D' Oudtvaders swaerlijcks treurden,

 

Hy gaf aen haer de schop.

 

4. Hy wou geensins aenkenne

 

Voor 't Hooft, Paus Innoent',

 

Niet anders dan te schennen

 

Docht Hem dien boose vent.

 

Dan siet, ey! siet aendachtigh,

 

Hoe dat dees grooten Held,

 

Door d'hand van God Almachtigh

 

Ter aerd' is ne'er geveldt.

 

5. Bernardus wierdt gesonden

 

Tot desen boosen Schelm,

 

Om dat Hy sou de wonden

 

Genesen van Wilhelm,

[p. 78]

 

Maer ach! Wilhelm' verachten

 

Sint Bernards soet vermaen;

 

Die evenwel noch trachten

 

Tot God te doen Hem gaen.

 

6. Hy suchten, en Hy schreyden,

 

Sijn Mijter leyd' Hy af;

 

Hy Hem gena toe seyde;

 

Wilhelm' bleef even straf.

 

Het water liep uyt d'oogen

 

Van desen goe'n Bernard',

 

Maer 't heeft Hem niet getoogen,

 

Hy bleeft in 't quaet verwart.

 

7. Tot dat, ey! siet een wonder,

 

Den seer eerwaerden Abt

 

Met God (die schaept den donder)

 

In d'hand, Hem eens betrapt.

 

Bernard is afgetreden

 

Van Godes hoogh Outaer,

 

Hy sprack, Hy sprack dees reden,

 

Wilhelm! Uw' God is daer.

 

8. Uw' God, die heeft gehangen

 

Aen 't Kruys, is in mijn hand;

 

Geeft U aen Hem gevangen,

 

Leght af der sonden band.

 

Hier is den Heer der Heeren,

 

Hier is den waren God:

 

Wilt U tot Hem bekeeren,

 

Die met my hebt gespot.

 

9. Siet op, en wilt aenkennen

 

Den Heer in 't Sacrament,

 

Wilt Godes Kerck niet schennen;

 

U groot' misdaed aenkent.

 

Dees Heer de hell' doet beven;

 

De Duyvels vreesen Hem;

 

Wilt U tot Hem begeven,

 

Verandert hart, en stem.

 

10. 't Woord naeuw'lijck was gesproocken,

 

En d'Hartogh viel ter ne'er,

[p. 79]

 

Gelijck als die beloocken

 

Na 't sterven, niet komt we'er:

 

Dan siet, Hy komt oprijsen

 

Van sijnen dubb'len val,

 

Hy laet sich onderwijsen;

 

Hy kent den Grooten Al.

 

11. Hy roept, Hy roept seer krachtigh,

 

Wat wilt, G'Heer dat ick doe?

 

O Heer! Ghy zijt almachtigh,

 

Ick keer my na U toe.

 

Hy heeft gena verworven,

 

Hy heeft geleeft soo wel,

 

Dat als Hy is gestorven,

 

Bevrijdt is van de Hell'.

 

12. Ja Hy is hoogh geseten

 

In 't hooghe Hemels Hof;

 

Waer Hy niet sal vergeten

 

Ons, aerde, slijck, en stof.

 

Leert hier dat noyt wanhopen

 

Ghy moet van Goods gena;

 

Maer wilt tot Christum loopen

 

Altijd, maer best is dra.