Werken. Deel 6
(1934)–Michiel de Swaen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 311]
| |
Lofdicht op de verkiesingh van den heer Daveryeersten Raedt-Pensionaris tot Coninckstabel der Edele Gilde van Sint JoorisTerwyl d'Heer BarentinGa naar voetnoot(1) tot 's Lands bestier verheven
De rust en vrydom langhs de zee-kust doet herleven,
Door d'onghemeene jonst van Coninck Lodewyck,
Verschynt de grootheyt van dit zegen-praelend' Ryck,
In eenen vollen glans door d'omghelegen steden;
Ghemeente en Overheydt ghenieten nu met vreden
Den minnelycken Peys: den milden overvloedt
Verdryft 't gheheugen der voorleden tegenspoedt
En fellen hongersnoot, de bron van alle rouwen:
Geen kryghs-ghedonder komt de landen meer benauwen,
Door stroopery, of list, of ander wreet ghewelt;
Den Landtsman leydt syn vee vredsamigh in het veldt;
En siet vol hope en vreught den nieuwen oegst voor handen.
In deze weeldrigheyt van Dorpen, Steden, Landen,
Ryst Duynkerck op-gheschickt als een ghecierde Bruyt,
En noodt tot haere Feest haer Landt-ghenoten uyt
Seer treffelyck verciert tot spelen, schieten, singen,
Opdat de volgend eeuw met haer Naekomelingen,
De glory van den Vorst en haer gheluck bemerck:
't Is met dit ooghmerck dat Sint Joris treedt in 't perck,
| |
[pagina 312]
| |
Met trom en tromp-geschal op 't moedigh peerdt gezeten,
Syn Gild' heeft haeren rouw en weedom nu vergheten,
Om 't pynelyck verlies van haeren weerden Vooght,
t'Zint dat d'Heer Davery haer nut en roem beooght,
Naer hy in syne plaets tot Hootman wierd verkoren...
Triumph, ô Ed'le Gild'! laet vreughde-galmen hooren
In uw' beroemde Zael; verheft een nieuw gheschal
Van blydtschap, prys en eer: dat over duyn en dal
Uw Coninckstabels Naem en achtingh gae verbreyen.
Triumph, ick sien Apol met d'Heliconsche reyen
Afdaelen van Parnas, sy naederen uw Hof,
Sy paeren stem en Luyth tot uytspraeck van uw Lof.
O uyt-ghelezen Heer! wiens Naem de Borgeryen
En 't kleyn Ghemeente sien aenwassen met verblyen;
Wat baert ghy ons ghenucht! ons Helicon verheught,
In 't sicht van uw verdienst, verheventheyt en deught,
Die g'heel de Stadt aenschouwt als haer gheluck en zegen:
In U verbeeldt men sich een Man die t'aller wegen
Het rechte padt in-treedt, en niet ter zyden helt,
Die 's weirelts opsicht noyt voor syn' gheweten stelt,
Door geene vleyery noch smeekingh om te zetten,
Een Man die staende houdt het Heyligh Recht en Wetten,
Voor 't alghemeene best syn eygen nut versuymt,
En in syn weerdigh Ampt op geene baet-zucht luymt:
Een Man die vast ghe-echt aen syn verbintenissen,
Bekommert is om noyt in syne plicht te missen,
Een Vader van de Stadt, een toevlucht der Ghemeent'.
Ghy hebt van uwe jeught gheheel uw hert vereent
Aen Heerlyckheyt en Deught, en stadigh laeten blycken
Dat uw Gerechtigheyt voor geen ghesagh sou wycken:
Ghy hebt van kinds-ghebeent', met eerste Redens-licht
| |
[pagina 313]
| |
Op Konst en Wetenschap g'heel uwen grondt ghesticht,
De wercken van den Geest met yver aen-ghevangen,
De Letteren bemint, Gheleerden wel ontfangen:
De Deught, die zelfs tot Croon haer yveraers verstreckt,
Heeft d'herten van het volck en Grooten aen-geweckt,
Om in u haere jonst en gaeven te vereeren...
By dees uytnementheyt van soo veel glans en Eeren,
Vervoeght het Kruys-boogs-Hof syn Coninckstabelschap,
't Gen' u op-klimmen doet der Gilden hooghste trap,
Om in de Borghery ghemeensaemheyt te voeden,
De vrée te koesteren en onraedt te verhoeden...
Gheluck dan, wyzen Heer, om deze weerdigheyt,
Die U om uw verdienst en Deught wordt op-gheleydt.
Gheluck vermaerde Gild' met al dien roem en zegen,
Die door soo weerdigh Hooft komt over u ghezegen,
De Hemelsche ghenae verlangh syn levens tydt,
Aen Duynkercks rust, en troost, en welvaert toe-ghewydt.
Soo sal Eendrachtigheyt in vollen luyster groeyen,
Gheheel de Borghery in Konst en Handel bloeyen;
Op dat den Naeghebuer en vremden kenbaer zy
Den yver en 't beleydt van d'Heere Davery.
|
|