Werken. Deel 6(1934)–Michiel de Swaen– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 129] [p. 129] Rondeel-dicht op de Kenspreuk van de Redengilde der Weerde Dry Santinnen Binnen Brugge Die lydt verwint Die lydt verwint; geen winst geen voordeel sonder lyden Het is door 't lyden, dat den mensch syn ruste vindt. Belooningh volgt naer werk, en zegensprael naer stryden Want hy Die lydt verwint. Van allen mensch die quam of comen sal in 't leven Het lyden is 't begin: het leven is een stryt Waer in de ziele wort verheerlykt en verheven, Want hy verwint die lydt. Doorsiet de zedelyke en kristelyke wercken Het lyden is het eynd, waer aen ons 't lot verbindt, Hier buyten can men niet versieren nogh bemercken, Maer hy Die lydt verwint. Het lyden is den wegh voor allerhande staeten, Die buyten desen gaet is 't rechte voetpat quyt; Geen schoonheyt, geen verstant, geen mogentheyt can baten, Maer hy verwint die lydt. Het lyden is een ampt waer toe wy syn gebooren Hetgen men meest ontsiet en alderminst bemint; Hier in moet allen mensch sigh oeff'nen sonder stooren Want hy Die lydt verwint. Het lyden is een plicht, waer aen wy syn verbonden, [pagina 130] [p. 130] Op yder uer en stont van onse levens tydt; Hier mede weiren wy de straf en schult der sonden, Want hy verwint die lydt. Het lyden is de munt, waer mee men siet beloonen Al'aenslagh en besluyt door eenigh mensch versint; Men can van alle werk geen ander loon betoonen, Maer hy Die lydt verwint. Het lyden is een erf van outs ons naergebleven, En deellot waer natuer geweldigh tegenstryt, Dit hebben 't hun'er last al die op aerden leven, Maer hy verwint die lydt. Het lyden is den roem der edelmoede zielen, Die door wellustigheyt nogh ydelheyt verblint Noyt van de deeglykheyt nogh waere deught afvielen Want hy Die lydt verwint. Het lyden is een schat, wie niemant can vermind'ren Een rykdom, die verduert de jaeren en den nyt, Waer aen gewelt, bedrogh, nogh valsheyt connen hind'ren Want hy verwint die lydt. Het lyden is een vreught, een troost, een vergenoegen Dat allerley verdriet en ongeneucht verslint; Den onverduldigen voelt syn geweten wroegen, Maer hy Die lydt verwint. Het lyden is een heyl een saligheyt, op aerde, Die 't swak gemoet versterkt en 't rouwigh hert verblyt: Den weelderigen leeft misacht en sonder waerde, Maer hy verwint die lydt. De waere lydsaemheyt en vindt geen wederstreven, Al is sy wapenloos als een onnoosel kint; Sy siet bedrogh, en haet, en nyt voor haer begeven, Want hy Die lydt verwint. [pagina 131] [p. 131] Sy geeft voor lasteringh een wensch van vrede en zegen; Met goet erkent sy quaet, met minsaemheyt verwyt; Sy viert die haer vervolgt, sy gaet haer vyant tegen, Want hy verwint die lydt. Dit can ons Cataryn en Barbara betoonen Die sweepen, vier, en stael min achtten dan een wint, Die voor een wreede doot versaken gulde kroonen, Want hy Die lydt verwint. Dit leert ons Magdaleen, die haer verstorven wangen Door eenen stagen vloet van bracke tranen slyt, Die weedom, rouw, en leet soo vierigh gaet omvangen; Want hy verwint die lydt. O Saligh drygetal! Roemweerdige Santinnen! Die uwen troost en vreugt in smert en rou bevindt; Wy sien in 't lydsaem werk van uwen stryt en minnen, Dat hy Die lydt verwint. Naer dat gy, hier op aerd, hebt corten tyt geleden, Gy rust in eeuwigheyt van alle ramp bevryt En toont door 't bly genot van uw luksaligheden, Dat hy verwint die lydt. Tot meerder Eere Godts, ende van de heylige Magdalena, Barbara, en Catarina. Vorige Volgende
Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend
Auteursrecht onbekend