|
| |
| |
| |
Achtste bedenckingh
Op de verwysingh van Jesus
Terwyl het joods gespuys op soo veel wreede wysen
Myn Jesus smerten doet geduerigh hooger rysen,
Pilatus comt ter plaets, en wort met schrik bevaên
Ten aensien van al 't leet den Heylant aengedaen.
Hy denkt door dit vertoogh de schaeren te bewegen
Om eindelyk te syn, tot deerenis, genegen,
Dus stelt hy mynen vorst op eene plaets ten toon
Van waer hy konde syn gesien van al de joôn.
Naerdat hy, in de ziel geperst door medelyden
Dat treurigh voorwerp heeft vertoont aen alle syden,
Hy roept: Aensiet den mensch; waertegen 't volk weertiert:
Wegh, neemt hem, hangt hem op, die Moisis wet schoffiert.
Swygt jooden; uwen haet is al te hoogh gestegen;
Voor gy dat vonnis strykt verkent hem eerst te degen:
Aensiet den mensch: hoe syt gy soo op hem gestoort
Wiens leer gy onlangs nogh soo geerne hebt gehoort?
Aensiet hem: 't is dien mensch, die u syn wondre wercken,
Door 't gheele lantschap heeft, soo dikwils doen bemercken;
Aensiet hem: 't is dien mensch, die 't al heeft wel gedaen,
Den stommen gaf de spraek, de dooven dee verstaen.
Hy quam de duyvelen uyt mensche-leden jagen,
Hy dee den gichtigen syn eygen bedde dragen
Verdreef de heete koors, genas de lazery
En maekte, wie hem bad, van syne qualen vry.
| |
| |
Gaet naer Bethanien, daer sult gy met uw oogen
Aenschouwen Lazarus door hem uyt 't graf getoogen:
Wat send ik u soo ver? treedt maer den Tempel af
Gy vindt den blinden staen wien hy 't gesichte gaf.
O snoode schaeren! Seght om welcke van die daden
Derft gy myn Minne-Vorst met dese straffen laden?
Verdient hy, die u niet dan goet bewesen heeft
Dat gy, tot syne doot soo schendigh vonnis geeft?
'k Verliese vruchteloos den tyt, met myne clachten,
Geen deerenis beweegt die hatige geslachten;
Sy roepen op Pilaet met schroomelyk gedruys:
Van hier, van hier, met hem; wegh, hangt hem aen een kruys.
O vader! sult gy dees onrechtigheyt gedoogen?
't Is nu den rechten tyt van uwe macht te toogen;
Aensiet den mensch: aensiet uw alderliefsten soon
Tot d'alderwreetste doot verwesen van de joon.
Is dit het lief gelaet van uwen Welbeminden,
In wien gy t'allen tyt placht uw vermaek te vinden?
Hy lykt geen mensche meer; och! kookt uw gramschap niet
Als gy dien weerden soon aldus mishandelt siet?
O ziele, seyt den Heer, de grootheyt uwer sonden
Heeft tegen mynen soon myn strenge wraek ontbonden;
Hy heeft de schult daer van op synen rugh ontfaen,
En moet tot deser soen, die wreede doot doorstaen.
Myn ziele, hoort gy dit? 't Quaet dat gy hebt bedreven,
Gaet uwen Jesus hier bekoopen met syn leven;
Daer staet hy gheel verschuert, mishandelt, en bebloet,
Gelastert en versmaet tot uwer schulden boet;
Aensiet den mensch myn ziel; aensiet dat deerlyk wesen,
Weleer in minsaemheyt en schoonheyt uytgelesen,
Nu t'uwer sonden straf soo leelyk, soo onteert,
| |
| |
Dat 't alderminste grauw daervan syn oogen keert.
Aensiet den mensch; aensiet syn openstaende wonden
Die roepen tegen u als uyt soo veele monden,
Dat d'onmeedoogentheyt van uw ondankbaer hert
Syn boesem meer benaut, als alle syne smert.
Aensiet den mensch: aensiet den vorst van reyne minne
Die alle dese ramp verdraegt voor een slavinne,
Voor u, ontaerde ziel, die twyl hy voor u lydt,
Aen syn getrouwe min soo ongetrouwigh syt.
Aensiet den mensch: aensiet dien goedertieren Vader,
Die voor syn kinderen uytput syn levens ader
Terwyl dat snoo geslacht syn teerigheyt versaekt
En in syn bloedigh lyf nogh nieuwe wonden maekt.
Aensiet den mensch: aensiet dien rechter vol genaden
Die op sigh selven neemt der plichtigen misdaden,
Twyl sy uyt bulderen met eenen dollen kop
Neemt wegh, doornagelt hem, vernielt hem, hangt hem op.
O soeten Jesu! sult gy niet daer tegen seggen?
Sult gy niet, met een woort, dat vonnis wederleggen?
Laet gy dus sprakeloos u leyden naer een doot,
Die, tegen u, voor ons, d'onrechtigheyt besloot?
Och! verre van dien ramp te schouwen of t'ontvlieden,
Gy comt met vryen wil u self daertoe aenbieden;
Gy wenscht, gy haekt en snaekt, gy brant vol minnepyn,
Om op kalvary-bergh aen 't kruys gehecht te syn.
O Jesu! och! waerheen is uwe drift geresen?
Ik ken een ander mensch die moet gehangen wesen,
Een hatigen verraer die myne ziel bespiet
En uwe nederlaegh voor syn triomf aensiet.
Ik heb hem al te dwaes in myn vertrek ontfangen,
Met teerigheyt onthaelt, met vrientschap aengehangen;
| |
| |
Eylaes! hy sprak myn hert soo lief soo minsaem aen
Dat 't selve t'syner lust strax open wiert gedaen.
Hy leerde my, voor eerst myn eygen selven soeken
Uw wetten lasteren, en uwe min vervloeken;
Hy gaf my endelyk den moortpriem in de hant
Om dien, door my, te sien, in uwe borst geplant.
Houdt staen, verblinde joôn, wilt mynen Jesus spaeren,
't Is desen wien gy moet met sulk een straf beswaeren,
't Is mynen ouden mensch, dien booswicht, dien verrâer
Comt, neemt hem, sleypt hem wegh, en hangt hem op Kalvaer.
|
|
Auteursrecht onbekend