Werken. Deel 5

[p. 322]

Gedachten
Naer de Heylige Communie tot bewegingh van aenbiddingh en dankseggingh

Myn ziel bemerkt gy wel wat grooten gast gy heden

Onthaelt in uw gemoet, omhelst in uwe leden
Stelt uwe min van cant voor eenen corten tydt
En overdenkt met wien dat gy vereenight syt.
Den gast, die heden comt in uw verachte wooningh
Is uwen Heer en Godt, is aller vorsten Koningh,
Die alles heeft gesticht, en alles nogh bewaert;
Den oppersten monark van hemel en van aerd.
Geheel het saligh heir, de negen Engel-boogen
Syn voor syn hoogen troon oodmoedigh neergeboogen
Verkennen syn gesach en alvermogentheyt
Verheffen syn gebiet, en groote majesteyt.
En derft gy, aerme ziel, vol smetten, vol gebreken
Met sulk een vryigheyt dien Oppervorst aenspreken?
Derft gy syn onderdaen, syn schepsel, syn slavin
Hem offeren uw hert, afvragen syne min?
Verdryft dien stouten waen van daeg uyt uw gedachten
En stiert tot synen lof uw innerlyke crachten,
Opdat syn majesteyt en Godtheyt sy aenbêen,
En synen grooten naem voor yder een belêen.

Maer wie sal myne tongh, wie sal myn herte roeren,

Om dese myne plicht getrouwigh uyt te voeren?
Myn flaeuwe stem beswykt en mynen boesem sluyt

[p. 323]

 

Als ik myn oogmerk sla op een soo swaer besluyt.

 

Waermee sal eenen slaef den opperheer der heeren,

 

Een schepsel synen Godt, een niet den Al vereeren?

 

Ach, als ik van syn roem en glory spreken wil

 

Myn herte staet verbaest en myne tongh swygt stil.

 

Terwyl voor synen troon al myne leden buygen

 

Myn ziel en weet niet hoe hem haere plicht betuygen;

 

En schoon ik myne schult en syne weerde ken

 

Nogh can ik niet voldoen aen 't gen ik schuldigh ben.

 

O noyt volpresen Godt'! 'k beken myn onvermogen

 

Om u myn dankbaerheyt en manschap te betoogen;

 

En mits myn swackigheyt dit aen myn plicht verbiet

 

'k Verberge my voor u in mynen snooden niet.

 

't Behaegt my in dien kuyl, die diepte sonder gronden

 

Geheel te syn verneert, vernietigt, en verslonden

 

Om tot verkentenis van uw volcomen macht

 

In myn verworpentheyt te syn geofferslacht.

 

Dat eeuwigh uwen naem geeert sy en aenbeden,

 

Dat eeuwigh uw genae geviert sy en beleden,

 

Met glory, segeningh, dankseggingh, prys en lof

 

Door al de hemel-liên in Sions saligh hof!

 

Dat eeuwigh, in myn plaets, oudvaders en propheten

 

Met desen yver syn tot uwen roem beseten;

 

Dat eeuwigh, in myn plaets, geheel d' Apostel-schaer

 

Uw opperheerschappy en grootheyt openbaer'!

 

Dat eeuwigh, in myn plaets, het heir der martelaeren,

 

Geheel den hemel door uw heerlykheyt verclaeren!

 

Dat eeuwigh, in myn plaets u eer en glory geeft

 

Al wie uw majesteyt op aerd beleden heeft!

 

Ik noode tot dat werk al d' onbesmette maeghden

 

Die u door reynigheyt op aerden soo behaeghden,

[p. 324]

 

Die heden met een nieuw en noyt gesongen liet

 

Uytspreken uwen lof, verbreyden uw gebiet:

 

Ik noode tot dat werk al d' uytvercooren benden,

 

Die u in 't eeuwigh ryk belyden sonder enden!

 

O uytgelesen heir van Sions heerschappy

 

Aenbidt den grooten Godt, bedankt hem nu voor my!

 

Terwyl door uwe stem syn eernaem wort verheven

 

'k Sal my aen synen wil gehoorsaem overgeven,

 

Ontfangen van syn hant den kelk der saligheyt

 

Aenroepen synen naem en groote majesteyt!

Toemaet

Jesu, 't wyl in Sions hoven
d' Engels uwen naeme loven,

Myne ziel valt u te voet

Vol van nederigh ootmoet,

Om voor u, en alle tyden,
U myn krankheyt te belyden.

Myne nietheyt staet my aen

Als voor myn gedachten staen

Uwe gaven ongemeten,
Die van geen beroerten weten,

Noyt verdeelt, noyt ongelyk,

Altyt onveranderlyk.

Ik vergeet gheel myn ellende
In die grootheyt sonder ende.