|
| |
| |
| |
Gedachten
Tot bewegingh van yver en liefde naer de Heylige Communie
O liefde! o mynen Godt! wat comt u dan te voren,
Een aermen aerde-worm soo minsaem te bekooren?
Gy rukt, gy voert van daegh, gy smelt myn herte wegh,
Als ik uw teere min en goetheyt overlegh.
Gy stookt in myne ziel soo menigh heete voncken,
Dat al haer crachten syn door liefde gheel doordroncken;
Myn wille, myn gedacht, geheugen, en verstant
En worden niet gewaer dan uwen lieven brant.
Wanneer ik u aenschouw met myn inwendig' oogen,
Ik worde tenemael door yver opgetoogen;
Gy toont u aen myn hert soo liefgetal, soo soet
Dat ik in uwe min geheel ontsteken moet.
Geen kintie wort soo teer omvâen van syne moeder,
Gelyk gy my omvangt myn liefsten herte-voeder;
't Schynt dat gy u geheel in myne ziel uytstort
Opdat sy ook geheel aen u gelevert wort.
Nadien u sulk een lust en teerheyt heeft beseten
'k Sal myn onweerdigheyt op desen stont vergeten,
Om met geheel myn hert, myn ziel, en mynen sin,
t' Aenbidden uw genae, t' erkennen uwe min.
't Is boven myn verdienst naer uwe min te wenschen,
Maer gy verdient alleen de min van alle menschen;
Ey drukt dan diep in my uw lieffelyken schicht
Op dat ik noyt ontbreek aen die gemeene plicht.
| |
| |
Och had ik in myn hert den brant der seraphynen
Om gheel in vier en vlam voor u te gaen verschynen
Om, volgens uw versoek en volgens myn begeert
Door uwe reyne min geheel te syn verteert!
Dogh nu dien minne-drift is buyten myn vermoogen
Ik wensch dat u, voor my, die geesten minnen moogen;
Ik offer u voor 't myn een hert dat u behaegt
Ik offer u het hert van uwe Moeder-maeght.
Gelyk uw liefde noyt heeft trouwer hert ontsteken,
Soo heeft sy noyt soo groot in eenigh hert gebleken;
Och oft ik in dat hert verbergen mocht het myn,
Om daer met uwe min geheel versaemt te syn.
Wat soeten liefde-tocht soud ik als dan beginnen
Als in Mariaes hert ik Jesus sou beminnen,
En voelen op een tyt door soete minne-smert
Die herten bey te saem vereenight met myn hert!
Ach! sonder 't een en wort het ander noyt genooten;
Maria is altyt in Jesus hert geslooten,
Hy vindt de moeders hert, die haeren soones vindt
Hy mint Mariaes hert, die Jesus hert bemint.
Wat minnaer soude niet in sulk een min volherden,
Om, een beminnende, van twee bemint te werden?
Een ziel die Jesus mint bemint hem noyt om niet
Mits sy nogh, boven 't syn, Mariaes hert geniet.
Als Jesus sigh vereent met myn verworpen leden,
Maria comt terstont met hem daer in getreden,
En, soo myn hert te traegh in syne liefde ontsteekt
Haer vierigheyt voldoet aen 't gene my ontbreekt.
Och! Och! wat soeten troost voor myne krancke sinnen!
Sy offert hem voor my haer onbevlekte minnen;
Sy blinkt vol reyne vlam in 't binnenst van myn hert,
| |
| |
Op dat hy weerdiglyk daer in ontfangen wert.
O soeten minne-Godt! nu sal ik niet meer schroomen,
Wanneer ik in myn hert u moet verwellecomen!
Uw Moeder sal, voor my, u minsaem tegen gaen,
Uw Moeder sal, voor my, u vol van liefd' ontfaen.
Als, door myn swackigheyt en menighte gebreken,
Myn yver is verflaut, myn vierigheyt geweken,
Haer hert en laet my noyt verlegen op dien tyt,
Om u daer in t' ontfaen, gelyk gy weerdigh syt.
Ach! geenen mensch can u daer in soo wel behagen,
Dan sy die u soo langh heeft in haer schoot gedragen;
Dan sy, die vleys met vleys, gebeente met gebeent
Dan sy die ziel aen ziel, met Jesus was vereent:
Dan sy, die in haer bloet, die in al haere leden
Den indruk heeft ontfaen van syn verliefde seden:
Dan sy, die in haer hert en binnenst ingewant
Geheel doordroncken wiert door synen heeten brant.
O mocht my, flauwen mensch, nadesen eens gelucken,
Dat sy haer vlammen wou in mynen boesem drucken;
O mocht ik van den Soon en Moeder syn doorstraelt
Wanneer sy hem, voor my, in myne borst onthaelt!
Al moest ik door den brant in asschen gheel verteeren,
'k En sou geen meerder jonst geen liever lot begeeren;
Al moest ik op dien stont, vergaen door minne-pyn,
Geen leven can soo soet dan sulk een sterven syn.
Terwyl ik dit van haer' en syne min sal hopen,
Stel ik voor alle bey myn minnend hert gheel open,
Op dat het van den Soon en Moeder eens ontfangt
Den lieffelyken schicht waernaer het soo verlangt.
O liefd' is mynen wensch, dan aengenaem bevonden?
Die laeft my door haer borst, dien spyst my door syn wonden:
| |
| |
O bruygom van myn ziel, o moeder van de min,
Comt woonen in myn hert, en blyft' er eeuwigh in.
| |
Toemaet
Die myn hert, en mynen sin
Hebt soo vierigh ingenomen,
Ach! hoe wort myn hert verblyt
Als het eens, voor alle tyt
Sal in Jesus herte comen!
Als het eens, na synen lust,
Syn begeerten vindt gebluscht
In die soetigheyt te smaken,
Jesus liefde heeft bereyt
Om syn minnaers te vermaken.
Hoe geluckigh is den mensch
Die u smaekt naer synen wensch!
|
|
Auteursrecht onbekend