|
| |
| |
| |
Gedachten naer de H. communie
Inveni quem diligit anima mea.
Myn ziele, daer hebt gy ontfaen in uwe leden
Dien Godt wiens heyligheyt, van d' Engels wort aenbeden,
Syn groote majesteyt en heeft hem niet belet
Te comen in een hert soo morssigh en besmet.
Hy die onsterffelyk en eeuwigh is te samen,
Comt met uw sterflykheyt sigh innerlyk versamen;
Den koningh den monark van hemel en van aerd
En weygert niet te syn met eenen slaef gepaert.
Der serafynen Heer in glory soo verheven
Heeft aen een aerdeworm tot spyse sigh gegeven;
't Schynt dat de liefde hem niet meer bedencken laet
Nogh syne heerlykheyt, nogh myn verworpen staet.
O ziele! hoe sult gy dien grooten Godt onthalen
Wien gheel de werelt-kloot nogh d' hemelen bepalen?
O ziele! hoe sult gy den Opperheer ontfâen
Voor wien d' Aertsengelen met vreese syn bevâen?
Ach! syne min doet my syn weerdigheyt vergeten;
Is syn vermogen groot syn liefd' is ongemeten:
Hy laet my heden niet van syne glory sien
Op dat ik hem myn hert te vryer soud' aenbien.
Hy heeft geheel syn macht met brootsgedaent omvangen,
Ten eynd' ik sonder schroom en vrees hem soud' ontfangen:
Want waer my 't minste strael van synen glans ontbloot
Myn herte wiert terstont bevangen met de doot.
| |
| |
Myn Godt! myn bruydegom! myn lief! myn uytgelesen,
Gy syt my wellecom en sult het eeuwigh wesen!
Gy syt my wellecom in 't binnenst' van myn hert,
Dat nu geheel, tot u, door liefd' ontsteken wert.
'k Aenbid u, in myn hert, met alle myn gedachten,
'k Aenbid u, in myn hert, met al myn ziele-crachten!
Ik wil dat myn verstant geheel vernietight sy
Terwylen gy alleen sult heersschen over my.
'k Aenbid u in myn hert met alle myn begeeren
Waer uyt ik 't uwer min wil alle minne weeren!
'k Aenbid u met geheel de cracht van myn gemoet
Dat u besitten wilt en gy versaden moet.
Ey, doe myn boesem nu door selve liefde branden
Waer mede gy ontstak uw moeders ingewanden,
Wanneer sy uyt den geest des Hoogstens eerst bevrucht
U heeft in haeren schoot ontfâen soo vol genucht.
'k Beken, soo groote jonst gaet myn verdienst te boven,
Maer 'k wensch u naer verdienst te vieren en te loven,
Dogh nu ik my daertoe geheel onmachtigh ken
Geef my waermee voldoen aen 't gen ik schuldigh ben.
Ach 'k voel in myne borst myn hert gheel open spatten,
Het rekt syn aders uyt om u geheel t' omvatten;
O Jesu! dat ik u, voor al, daer binnen sluyt,
Gy syt myn bruydegom, en ik ben uwe bruyt.
Ach! druk nu in myn hert uw goddelyke wonden
Getuygen uwer min, getuygen myner sonden
De liefde stelt het u van daeg tot eenen doel.
Schiet, Jesu, schiet, dat ik uw minne-schichten voel!
Schiet, Jesu, treft dat hert met eenen pyl van binnen,
Die, t' uwer liefde, my het lyden leert beminnen,
Die, t' uwer glory, my doet wenschen naer de schand,
| |
| |
Die uw genegentheyt gheel in myn herte plant.
O bruydegom! terwyl gy waert in 't aerdsche leven
Gy wiert tot smert en leet geduerigh aengedreven,
't Was uwen Vaders wil, dat gy hier wiert versmaet,
Om synen wil te doen en wiert gy noyt versaet.
Om desen selven wil kloekmoedigh uyt te wercken
Comt my uw hemels broot soo menigmael verstercken,
't Is daerom, dat gy my comt laven met uw bloet
't Is daerom, dat gy my nu met uw lichaem voedt.
Het voetsel pleegt altyt, wie 't nut, syn cracht te geven,
Deel my uw crachten mee o voedsel van myn leven,
Deel my uw liefde mee, tot schande, smaet en pyn,
En doe my tenemael in u verslonden syn.
Wat vraegh ik, laes! gy comt soo dikwils my besoecken,
Soo dikwils met uw vleys en bloet myn ziel verkloecken,
En 'k voele, niet te min, myn ongemorselt hert
Afkeerigh, van den smaet, afkeerigh van de smert.
Ik can de minste pyn niet in myn leden voelen,
Of d' ongeduldigheyt doet al myn sinnen woelen,
En soo myn broeder self my 't minste spreekt te cort
'k Bemercke, dat myn hert, tot wraek, gedreven wort.
Heeft dan uw hemels broot, voor my syn cracht verlooren?
Neen, maer 't wort niet van my ontfangen na behooren,
Ik ga naer uwen disch te los en 't onbereyt
En daerom blyv' ik staegh in onverstorventheyt.
Ik moeste dagelyx al myne wercken leyden
Om, tot dat heyligh mael, my selven te bereyden,
Maer ach! 'k verslyte 't meest van mynen weerden tyt
En dencke niet op u die myn verlosser syt.
'k Belemmere myn geest met ydele gedachten
Die niet dan eygen lust en sinlykheyt betrachten.
| |
| |
Ik spreke door den dagh soo menigh duysent woort
En spreke niet van u wien myne ziel behoort.
Wat segh ik mynen Godt van alle myne wercken?
Die doe ik, sonder eens hun eynde te bemercken,
Het opsicht van den mensch, gewoont', en eygen baet
Beleyden dagelyx de diensten van myn staet.
Ach! nu gy my tot spys geweerdight u te geven
Ik moeste gheel in u, en t' uwer liefde, leven,
Ik moest in elk gedacht in yder woort, en werk
Geduerigh sien op u, myn liefdens eenigh merk.
O Jesu! wilt in my dat heyligh opset drucken
Dat ik myn herte noyt door schepsels laet verrucken!
O Jesu! maek my soo aen uwe liefde vast,
Dat mynen wil en geest staegh op de selve past.
O schat van myne ziel! als ik u magh genieten,
't Verlies van gheel dit al en can my niet verdrieten!
O trooster van myn hert! soo langh gy by my syt
Te midden in den rouw ik vinde my verblyt!
O licht van myn gemoet! als gy my comt beschynen,
Ik sie op selven stont de duysternis verdwynen.
O waere medecyn van myne zielens wond
Soo ras gy my genaekt ik voele my gesont!
O goddelyke spys! geen honger can my prangen
Als ik, in broots gedaent, u magh in my ontfangen!
O reyne maegden-drank! ik weet van geenen dorst
Wanneer uw dierbaer vocht comt leken in myn borst
O liefde van myn hert! 'k wil alle liefde derven
Om uwe jonst alleen, uw vrientschap te verwerven.
Com aen, besit myn hert geheel, en voor altyt,
'k Maek, t' uwer liefde, my al aerdsche minnaers quyt
'k Wensch alle werelts goet, ja 't leven te verliesen
| |
| |
Eer dat ik, buyten u, een ander sou verkiesen,
Neen, neen, geen ander krygt in myne liefde deel
Sy is voor u alleen, sy is voor u geheel.
Wat can ik minder doen dan myne liefde geven
Aen hem, die eeuwigh was, tot my, door min gedreven?
Aen hem, die eeuwigh heeft op myne ziel gemikt,
Die my voor alle tyt syn liefde heeft geschikt?
Gy hebt my, t' uwer min, o Jesu! uytgelesen
Veel eeuwen voor ik was, door u gestelt in wesen;
Gy hebt, voor locht, en aerd, en hemel heeft geweest
My desen tyt gestelt, in uwen grooten geest.
Van doen beschikte gy my uwen milden zegen,
Van doen was uwe min tot myne ziel genegen;
Van doen verlangde gy vol drift en minne-dorst
Om eens te syn ontfâen, te rusten in myn borst.
Och siet! ik stel, voor u voortaen myn boesem open,
Com Jesu! com daer in met uwe liefde loopen!
O oirsprongh van myn vreugt, o oogmerk van myn min,
Com woonen in myn hert en blyft 'er eeuwigh in.
| |
Toemaet
Uytbreydingh op den psalm Laudate Dominum de coelis
Looft Godt den hoogsten Heer
En weerde roem hier boven!
| |
| |
Pryst hem, door hem gesticht
O son, en maen, vol luyster,
Pryst hem, o hemels licht,
O sterren nimmer duyster.
Gy hem'len hoogh verheven,
De wat'ren ook met vreugt,
Die boven d' hem'len sweven.
Want siet, hy sprak, terstont
Was aerd' en locht ontslapen,
Dit schikte hy, voor 't lot,
En sal 't niet overtreden.
Gy afgront, tuygt syn waerde.
Storm, donder, ende winden,
En crachtigh syn te vinden.
't Gebergt en eenigh wout
En d'euvelen gants vruchtbaer,
't Fruyt-ryk en ceder-hout
Maek synen naeme ruchtbaer.
| |
| |
Die in de weyden swieren,
En soo veel vlugge dieren.
De rechters grys, van baert
De prinssen groot van machten.
Dat oudt en jonk seer veerdigh
Syn naem ten hemel draegt,
Want hy alleen is 't weerdigh.
Op d'aerd en in de wolcken,
Den geest van alle volcken.
Men singh een lofsangh bly
Aen al die met hem woonen,
Aen 't volk syns heerschappy
En Israels twaelf soonen.
Den Vader, Soon en Heyligh Geest
Sy glory, prys en lof op heden
Gelyk het was in 't hemels feest
En syn sal in all' eeuwigheden.
|
|
Auteursrecht onbekend