Werken. Deel 5
(1930)–Michiel de Swaen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 150]
| |
Ik was een holle buys vol vuyligheyt en stank
En plachte geen geluyt en geen gerucht te maken;
Nu ben ik hart en vast en suyver in 't aenraken
Vervullend' huys en kerk en velden met geklank.
tyter
Dien diepen sin, dien hoogen toon
En past niet op een herders soon;
De son sal meer als eens vertrecken,
Eer ik dat raedsel sal ontdecken.
floriaen
Het is met my ook soo gestelt:
Ik twyffel of er in dit velt
Wel eenigh herder sy te vinden,
Die dese knoopen sou ontbinden.
Maer sachties hier comt Melibey
Al lesen langs Menalcas wey,
Misschien sal hy ons wel uytleggen,
Melibey uyt.
Het gene Tirsis vraegh wil seggen.
Geluk o herder, hebt gij 't vast.
melibey
Ik heb iet dat er wel op past,
| |
[pagina 151]
| |
En wilt gij naer den prijs niet steken,
Ik sal u myn gedacht uyt spreken.
tyter
Ik gisse niet dat Floriaen
Daer na met u sou willen staen,
Dogh my syn, daer toe, sin nogh lusten.
Flor: En ik en sal u niet ontrusten.
Melibey: Een holle buys vol vuyligheyt,
Wort door een darm wel uyt geleyt,
Die in een schaep met vet omweven,
Oyt geen geluyt en pleegt te geven;
Ten lesten tot een snaer gedroogt,
Sigh hart, en vast, en reyn vertoogt,
En laet door steden en valleyen
Haer lieffelijk geklank verspreyen.
floriaen
O Melibey, dat 's wel geraen.
tyter
Gij sult gemis den prijs ontfaen,
De vraegh is wonder wel ontbonden.
melibey
Maer nogh veel beter uytgevonden
Ach! al wie heden snaeren voert,
| |
[pagina 152]
| |
Dat hy, met ons, sijn snaeren roert.
Om Tirsis snaer-spel te verheffen,
Die ons de snaere gaf te treffen.
Gij Tyter en gy Floriaen,
Wilt t' samen uwe snaeren slaen,
Om over euvelen en velden,
Den naem van Tirsis te gaen melden,
Die t' onser vreugt en vrede leeft,
En ons van daegh beroepen heeft
Om tusschen d' ooreloogs geklangen
Het hert te streelen met gesangen.
Tyter. Gij stort my lust tot singen in.
floriaen
Nu volgh my Tyter, ik begin.
Wie geeft myn lier nu silvre snaeren
Om Tirsis lofsangh t' openbaeren,
Die dese herderbuert soo langh
Verheven heeft met spel en sangh,
Die door sijn konst en soete streken
De water-nimfies wist t' ontsteken,
En in Neptunus couden vloet
Den ouden Triton heeft gebroedt.
O Triton! trompt met uw bazuynen
Syn eernaem over strant en duynen,
Terwylen wy in Phebus hof,
Verheffen synen weerden lof.
| |
[pagina 153]
| |
tyter
Geen herder can, in kracht van spreken,
By onsen Tirsis sijn geleken,
't Sij dat hij met een gulde kroon,
't Sij met den sweerde com ten toon,
Of singen wilt in herder spelen,
Of by syn Amarillis quelen,
Of boerten in een soete klucht
Of treuren in een diepen sucht;
Wat hartstocht hy comt uyt te drucken
Can alle herten open rucken.
O Tirsis uwen roem en lof
Sil eeuwigh staen in Phebus hof.
floriaen
Wat heeft sijn yver niet verdragen.
Van Zoilus en Momus vlagen
Ter tyt doen dese herder-buert
Door nijt en afgunst wiert geschuert:
Wat vyanden ons quamen tegen
Syn drift bleef nimmer meer verlegen.
Gelyk een herder, die in 't velt
Sigh self voor syne schapen stelt,
Soo heeft hij t' onser heyl gestreden,
Soo sorghde hy tot onser vreden.
O Tirsis uwen roem en lof
Sal eeuwigh staen in Phebus hof.
| |
[pagina 154]
| |
tyter
Wat magh togh Damon overcomen
Te blyven sitten by de stroomen,
En daer te streelen met een riet
De ruysschingh van den watervliet,
Terwyl den Echo eyk en almen
Syn minne-clachten doet weergalmen?
En hy syn schoone Dianier
Geduerigh vindt al even fier!
Ik laet de minne-stuypen vaeren
Om Tirsis eer-naem t' openbaeren.
O Tirsis! uwen roem en lof
Sal eeuwigh staen in Phebus hof.
floriaen
Alexi dat uw holle wangen
Opspannen door de Crygs gesangen,
Terwijl gij eenen slagh beschrijft,
En tegen een de benden dryft,
Of eene myn doet open springen,
Of eene stat met stael omringen;
Of d'herten stoort door 't fel gedrom
Van een karkas of holle bom:
Singh vry, singh vry uw oorloogs helden,
Terwyl wy Tirsis sullen melden.
O Tirsis uwen roem en lof
Sal eeuwigh staen in Phebus hof.
| |
[pagina 155]
| |
tyter
Comt sang gesellen, brengt laurieren
Om Tirsis weerdigh hooft te cieren,
t' Is hy die dese kroon verdient,
t' Is hy, die Phebus heeft tot vrient,
Hy, die in dese herder-dalen
Van daegh Parnas doet nederdalen,
En ons met eenen beker groet
Gevult aen d' Aganippe-vloet:
Gij cont, o liefste sang gesellen,
Geen weerder hooft die kroon opstellen.
O Tirsis, uwen roem en lof
Sal eeuwigh staen in Phebus hof.
melibey
Dat 's wel; Soo moet men hem vereeren
Die Clioos wercken houdt in eeren,
En met soo ongemeene jonst
Onthaelt en voedt haer soete konst.
Soo langh myn hant de fluyt sal voeren,
Soo langh myn tongh de locht sal roeren,
Sal ik besteden tongh en fluyt
Om synen lof te melden uyt
En d' herders der nabuere vlecken
Door Tirsis voorbeelt op te wecken
Tot Phebus minne-koosery.
Maer stil, den middagh is voor bij
Betrouwen wy voor weynigh ueren
De lammer-wacht aen ons gebueren,
| |
[pagina 156]
| |
Terwyl wy in Apolloos hof
Erhalen Tirsis roem en lof.
floriaen
Voor hem vergeet ik vee en weyden
tyter
Ik volge waer gij my wilt leyden.
|
|