Werken. Deel 5

[p. 102]

Antwoorde aen den soetvloeyenden poëet S^r Dominicus Dejonghe

Op synen zegen-wensch my vereert, in den Paesch-tyt des jaers 1697.

De Jonge, die altyt bekent te willen leeren,

en in Apolloos konst soo wel syt opgeleert,

myn pen can noyt genoegh de soete jonst waerdeeren,

Waer mee gy my vereert.

't Schynt dat gy mynen geest wilt nimmer laten rusten,

Want d'eene feest en is soo spoedigh niet voor by,

Of uwe vrientschap stookt in my weer nieuwe lusten

Tot rym en poësy.

Wel, om uw vrient te syn moet ik myn ruste derven?

't Is waer uw dichten syn my weerder dan de rust,

Maer myn bedieningh laet my niet een uertien erven,

om die te sien met lust.

Noghtans, hoe weynigh tyt my heden wort gegeven,

Ik vinde my gepraemt t' erkennen uwe jonst,

En wensch, om soo, met u, als gy, met my, te leven,

uyt liefde tot de konst.

Dogh myne wenschen syn begeerten sonder vruchten,

Myn sinnen syn verstroyt en myne snaeren krank,

Den nectar smaekt my niet, de sanggoddinnen vluchten,

Myn veerssen loopen mank.

Ik laet die evenwel naer uwe wooningh loopen,

Gy woont togh in 't gebuert, het is een corte reys,

[p. 103]

 

Gy sult se, soo my doet uw teere vrientschap hopen,

 

Onthalen naer den eysch.

 

Maer, op dat hun besoek u sou te liever wesen,

 

Ik voeg' er dichten^(*) by tot lof van onsen Heer

 

Die heden uyt het graf weer levend is verresen

 

Tot onse troost en leer.

 

Uw honing-soet gesangh quam my daer toe bewegen,

 

Myn penne vloogh naer d' inct soo ras ik 't oversagh,

 

Ontfangt dan dit haer werk, met s' Alderhoogstens Zegen

 

Op desen blyden dagh.

 

Hier mede wensch ik u in 't hemels hof verheven,

 

Met uwe gesellin en kinders te sien leven.

(*) Te weten het voorgaende Vreugde-gesangh van de Verrijsenis.