|
| |
| |
| |
Vreugde-sangh op de zegenryke verrysenis van onsen salighmaker Jesus Christus
Voorstel
Door Christus, die nu is verresen,
Wort 't eeuwigh leven ons gewesen.
Wanneer ik, met den geest, bemerk de wonderheden,
Door 't kristelyk gemoet, in onse kerk beleden;
Ik sie geen, onder al, soo troostelyk, soo groot,
Dan een gekruysten Godt, verresen van de Doot.
Een wonderlyk geheym, een Godt, berooft van 't leven,
Die door syn eygen kracht is uyt het graf verheven,
Die aen de sterflykheyt, waer meed' hy was vereent,
Naer hy gestorven was, d' onsterflykheyt verleent.
Een menschgeworden Godt, die uyt een Maegt gebooren,
Tot neerlaegh van de Doot, het leven heeft verlooren;
Die, nedervallende, de helsche macht verplet,
En, onder d' aerd' gedekt, den hemel open set.
Verwinner van de doot, die heden soo vol zegen,
Tot aller menschen troost syt uyt het graf gestegen,
Myn ziel verkent van daeg de grootheyt van haer lot
Door 't nieu verschenen licht van een verresen Godt.
Wanneer gy, uyt den schoot des Vaders afgecomen,
Der menschen wesentheyt en schult had aengenomen,
| |
| |
Gy trok een yders hert, door uwen soeten aert,
Om dat gy soo gelyk aen ons geworden waert.
En als gy aen het kruys, naer menigh smaet en wonden,
Den geest gegeven hebt, tot boet, van onse sonden,
Dan sagh u iegelyk voor syn verlosser aen,
Door wien den Vader ons had in genaed' ontfaen.
Maer als wy u van daeg sien van de doot verrysen,
Dan comt gy onse ziel d' onsterflykheyt aenwysen,
Dan toont gy haer 't geluk, dat ons hier na verbeyt,
Als dit verdorven vleys sal wesen afgeleyt.
O aengenaem gesicht! o troostelyk bemercken!
O goddelyke hoop! hoe comt gy my verstercken!
Hoe crachtigh en hoe soet verheugt gy mynen geest,
Als ik den Heer aensie in syn triomphe-Feest.
Wat heb ik my voortaen van 't lyden te beclagen,
Dat my is in den geest of leden te verdragen,
Naerdien my Godt belooft dat ik, na desen tydt,
Van alle weedom sal en lyden syn bevryt?
O Doot, die eertyts waert den schroom van alle herten,
Wy sullen u voortaen verwachten sonder smerten,
Mits ons door uw bedryf den ingangh wort bereyt
Tot een stantvaste rust en salige eeuwigheyt.
Gelyk wy uyt het graf den Heylant sien verresen
Soo hopen wy met hem, hier na vereent te wesen,
En dese hope staet in onse ziel soo vast
Dat ons, met dit besluyt, geen lyden overlast.
Het was in dese hoop, dit troostelyk betrouwen,
Dat geen ellende con den goeden Job benouwen,
Doen hy door pynlykheyt en hartseer afgemat,
Vol etter bloet en stank, op eenen mesthoop sat.
Terwyl hy vol van smert, vol puysten ende sweeren,
| |
| |
Syn uytgemergelt vleys sagh van 't gebeent afteeren,
Van hoofde tot den voet, vol wonden in syn lyf,
Versmaet van yder een, gelastert van syn wyf;
Terwyl men in dien noot hem niet sagh overblyven,
Dan een gescherde pot om d' etter af te wryven,
Gebenedyde hy met een gerust gemoet
Den Heer, door wie hem was, ontnomen al syn goet.
Och! riep hy, lieve smert, gewenschte swarigheden,
Hoe seer gy my verdrukt, gy maekt my noyt t' ontvreden.
'k Weet door een vast geloof, dat myn verlosser leeft,
Die syn onsterflykheyt my tot een erfdeel geeft.
Al voel ik 't herte-bloet in myne borst vervriesen
Nogh can ik mynen moedt en vrede niet verliesen,
Doordien my seker blykt, dat ik uyt 't aerdsche dal
Eens onbederffelyk, hier na, verrysen sal.
Siet daer de hoop van Job, die in syn schoot verborgen
Hem midden in d' ellend ontsloegh van rouw, en sorgen,
Siet daer de soete hoop, die onse wenschen voedt,
En die een kristen hert geduldigh lyden doet.
O aldersoetste troost ons door den heer gegeven,
In wiens verrysenis wy kennen 't eeuwigh leven!
Hoe vreedsaem rust op u myn ziel by daegh en nacht
Terwyl ik in het vleys dat saligh lot verwacht.
Ach! dat d' Aertsengelen doen dreunen Sions hoven,
Om onsen Vrede-Vorst in syn Triomph te loven,
Ik houde myn begeert te vrêen met dit gepeys
Dat my geheel vervult met hemel-soete peys.
Maer ziele, wyl gy sult dat saligh lot verbeyden
Bemerkt hoe Jesus self sigh moest daer toe bereyden;
Hy heeft den hoogsten stryt, de wreetste doot doorstaen,
Om syn heer Vaders rijk, syn Glory in te gaen.
| |
| |
Indien gy wenscht met hem vol glory te verrysen,
Trekt in langs desen wegh, die syne wonden wysen,
Want niemant can, by hem, voor eeuwigh syn verblyt,
Die niet en heeft, met hem, geleden in den tyt.
|
|
Auteursrecht onbekend