Werken. Deel 5

[p. 91]

Lof-gesangh ter instellingh des broederschaps van het alderheylighste sacrament des autaers

Volbracht in de prochie-kerk van Duynkercke den 17ⁿ maert 1697.

De liefde comt van daegh uyt Sions gulde Salen

Vol glans en heerlykheyt in Duynkerk segenpralen,
Wyl sy daer binnen heeft een broederschap gesticht
Waerdoor sy yder mensch, tot Jesus min, verplicht.
Een broederschap geschikt om Godt op aerd' te loven
Gelyk den Seraphyn doet in de hemels hoven,
Nadien den selven Heer, die rust in 's Vaders schoot
Hier in de kristen kerk schuylt onder schyn van broot.

Dat Woort, 't gen in 't begin^(*) uyt Godt is opgeresen,

Genietende met hem een glory en een wesen,
Dat Woort, dat met een woort, de scheppingh heeft volbracht
Sluyt in een kleyn begryp syn onbepaelde macht.

Soo groot, gelyk hy met den Vader wort aenbeden,

Soo lief, gelyk hy quam uyt syne moeders leden,
Soo schoon, gelyk hy uyt het duyster graf opstont
Rust Jesus, Godt en mensch, hier in een cleyne ront.
Dus wilt hy synen glans en grootheyt overdecken,
Om ons tot minsaemheyt en liefde te verwecken,
Dus is't dat hy den mensch gelegentheyt verleent

(*) in 't begin werd doorgehaald en een vreemde hand schreef er onder: voort begin.

[p. 92]

 

Op dat hy sonder schroom, sigh met syn Godt vereent.

 

Maer, hoe erkennen wy die lieve minne-streken,

 

Wy, die geduerigh aen in traegheyt blyven steken?

 

't Schynt dat syn vierigheyt ons alle lust ontneemt,

 

't Schynt dat syn teere min ons meer van hem vervreemt.

 

En moeten wy, met schaemt, niet opentlyk belyden,

 

Dat wy om wat genucht, hem stellen van ter syden?

 

Syn liefde wort veracht syn milde jonst versuymt,

 

Terwyl het kristen hert in aerdsche sorgen sluymt.

 

Waer is de Godtsdienst nu, waer is 't geloof bevaeren?

 

Een kamerspeelder doet het volk by een vergaeren,

 

En Christus, onsen heer, als hy by sieken gaet,

 

Vindt qualyk die hem wilt versellen over straet.

 

Dit heeft men nogh met rou gesien voor weynigh weeken,

 

Eer dat men heeft begost van 't broederschap te spreken,

 

Dat met eerbiedigheyt, en onvermoeyde vlyt,

 

Op Jesus trouwe wacht moet passen t' alle tydt.

 

Hier toe beginnen sigh de borgers te bereyden;

 

Die connen van de kerk geheel den dagh niet scheyden;

 

Dees maenen de gebuert, die sorgen voor het licht;

 

Dees melden Godes lof met psalmen en gedicht.

 

Men siet er andere, vol vierigheyt verlegen,

 

Op dat den Priester sy gedekt voor wint en regen,

 

Terwyl men met de bel elk een indachtigh maekt

 

Dat onser zielen Vorst en Bruydegom genaekt.

 

O weerdigh broederschap, waer in, door liefdens orden,

 

De menschen om hun dienst gelyk aen d' Engels worden,

 

Waer in sy bovendien, tot een verheven lot,

 

Te samen broeders syn van Jesus hunnen Godt.

 

Comt, volgen wy dan na dien Godt van reyne minnen,

 

Die tot syn levens end de syne bleef beminnen,

[p. 93]

 

Wanneer hy, naer 't besluyt, van syn verlieft gemoet,

 

Hen spysde, met syn vleys, en laefde met syn bloet.

 

Syn liefde schat het cleyn, dat hy syn dierbaer leven

 

Tot onse saligheyt ten besten heeft gegeven,

 

Sy dwingt hem bovendien, op soo verworpen wys

 

Den snooden sondaer self te dienen tot een spys.

 

Haer orden is hem lief: hy gaet door sneeu en winden

 

By daegh en in den nacht, syn sieke broeders vinden,

 

Men siet hem overal, verselt door 't broederschap,

 

Hier in een kelder trêen, daer onder eenen trap.

 

Syn herte weet van geen soo aengenaem besoeken,

 

Dan by behoeftigen in kuylen en in hoecken;

 

Maer ziele, wyl hy daer syn minne-wensch voldoet

 

Bemerkt wat gy moet doen insiende wat hy doet.

 

Hy stelt daer gheel syn hert, al syne gaven open,

 

En sult gy, t' syner min, niet eens uw beurs ontknoopen?

 

Ach, vruchteloos erhaelt gy synen lof en eer,

 

't En sy gy 't voorbeelt volght van sulk een milden heer.

 

Hy geeft al 't syne wegh, om u te leeren geven,

 

En merkt wanneer gy syt daer aen te cort gebleven;

 

Syn lust is niet voldaen, syn liefde noyt gestilt,

 

't En sy gy altyt geeft, gelyk hy geven wilt.

 

Siet daer, o medebroers, van Jesus uytgelesen,

 

Het gene t' uwer leer, door hem wort aengewesen,

 

Wel aen dan, treedt hem na, en syt voortaen bereyt,

 

Als synen uytgank u sal worden aengeseyt.

 

Comt met het lichtend was in syn gevolgh getreden,

 

Tot tuygen van Geloof en onbesmette zeden,

 

Op dat gy sonder smet verschynt in syn gesicht,

 

En eens van hem moogt syn bestraelt met 't eeuwigh licht.

 

Gy herder der gemeent', en werelts' overheden

[p. 94]

 

Die tot dit Broederschap wilt uwe sorgh besteden,

 

Den heer sy uwen loon voor dat begonnen werk,

 

Tot roem van synen naem, tot steun van syne kerk.

 

Wy sullen ons voortaen naer uw bestiering voegen,

 

Om Jesus, onsen Godt, met u te vergenoegen,

 

En wenschen eens, door hem, naer dese levens baen,

 

In 't hemels broederschap, met u, te syn ontfaen.

GELOOFT SY IN DER EEUWIGHEYT HET ALDERHEYLIGHSTE SACRAMENT DES AUTAERS