|
| |
| |
| |
Geluk-wenschingh aen de eerbaere en deugtryke jonkvrouw Jonke. Agnes Gomme
onder den naem van Sr. Marie Seraphyne etc,
het cleet van den H. Franciscus ontfangende in 't penitente klooster binnen Duynkercke den .... jan.: 1698.
Comt Soone van de Maegt, en Bruydegom der Maegden
Die door ootmoedigheyt en reynheyt u behaegden,
Siet hier een teere Maegt, die, met een vasten sin,
Al aerdsche lust versaekt, om uwe reyne min.
Siet hier een teere Maegt, die met verliefde schreden
Uw heyligh minne-slot van daegh comt ingetreden.
Sy volgt het voorbeelt na,van haere Patrones,
Gelokt door haere deught, en uwe minne-les.
't Is waer, hier dreygt geen beul haer vierigh bloet te storten,
Haer lyf te martelen, haer levens-draet te korten,
Dogh 't gene geen tiran geen moorder haer bereyt,
Bereyt de liefde haer door onderworpentheyt.
Terwijl sy voor 't geloof niet lyden moet nogh bloeden,
De liefde trekt het sweert, de liefde wilt aen 't woeden;
O Agnes, roept sy uyt, gy cont geen Agnes syn
| |
| |
Dan door verworpentheyt, vernietingh, smert en pyn.
Wat sal een jonge maegt aen dese liefde seggen?
Sal sy dat straf besluyt, door swakheyt wederleggen?
Sal sy, voor weynigh pyn en moeylykheyt beducht,
De liefde laten staen, en trecken op de vlucht?
Neen, neen, den yver die haer Patrones dee gloeyen,
Doet met geen minder drift, haer tot het lyden spoeyen:
Och, roept sy, strenge min, ik volgh u, vol van moedt,
Uw lasten syn my licht, uw strafheyt is my soet.
Com, wilt gy door de kou myn leden doen verkelten,
Myn oogen, door getraen van waer berouw afsmelten,
Myn herte teeren uyt, door minnelyk verdriet,
Comt aen, ik ben gereet, en vrees' uw wonden niet.
Wat strenge leven gij my wilt doen onderhouwen,
Voor mynen bruydegom en sal my niet benouwen;
'k Versake wellust, eer, en goet voor syn genot
En kiese t' syner min, dit Penitente-slot.
O mannelyke Maegt, door Jesus uytvercooren,
Wie staet 'er niet verbaest, die dit besluyt magh hooren?
Wiens herte wort hier niet in Godes min versterkt,
Wanneer hy uwen moedt en vierigheyt bemerkt?
De teerheyt uwer jeught, de jonkheyt uwer jaeren,
Vermogen niet uw hert in 't minste te beswaeren,
Uw hert dat sigh geheel aen Jesus liefde geeft,
Uw herte dat geheel in Jesus liefde leeft.
De reden en natuer voor u beswyken moeten,
Gy trappelt de natuer en reden met de voeten
En, sluytend uw gemoet voor al het aerds gedruys,
Omhelst uw bruydegom genagelt aen een kruys.
O strenge liefdens wet! o minnelyk begeeren!
Hoe soet sal uwe ziel door liefde gaen verteeren
| |
| |
Wanneer gy, vol van vier, als eenen Seraphyn
Door Godes liefde sult geheel verslonden syn!
Wanneer gy, door dien brant, ten hemel opgetrocken,
Al d'ander herten sult, door uw exempel locken,
En doorgrondeerende de vreugt van 't eeuwigh lot,
Beschouwen in den geest dien minnelyken Godt.
'k Verbeelde my, dat gy, tot dat geluk verheven
Voortaen sult in het vleys als eenen engel leven,
En uw verstorven hert, van alles uytgeput,
Vernietigen in Godt, die alle wenschen stut.
Maer, wat wilt myne pen nogh vorder van u roemen?
De liefde comt van daegh u Seraphyne noemen,
Naer dat gy hert en ziel, met alles wat 'er leeft
Aen 't Seraphyne vier geheel ten besten geeft.
Geluk, o wyse Maeght, wiens yver doet bemercken,
Hoe vierigh gy voortaen sult in de liefde wercken,
Geluk met desen naem die u verkennen doet
Wat Godt van u begeert, en gy hem geven moet.
Uyt cracht van desen naem die u wort aengewesen
Moet gy nu met 'er daet een Seraphyne wesen,
Die door het hemels vier geduerigh brandt en blaekt,
En naer het eeuwigh heyl vol yver haekt en snaekt.
Ach! wilt gy desen brant, dien yver onderhouwen
Ga 't vleys geworden Woort te Betlehem aenschouwen
Daer kent gy het geluk van eenen Seraphyn,
Daer leert gy in het vleys een Seraphyne sijn.
|
|
Auteursrecht onbekend