Werken. Deel 5
(1930)–Michiel de Swaen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 84]
| |
Zegen-wensch aen d' eerbaere jonkvrouw etc. nu Sr. Maria BenedictaVan de heylige moeder Anna in t' penitente klooster haer belofte sluytende binnen Duynkerck den.... april 1697VoorstelGezegent die van haere kintsche dagen
Het minsaem jok des Heeren heeft gedragen.
Geluckigh is den mensch wien Jesus heeft verkooren
Om naer syn lieve stem en wysen raet te hooren,
En vry van sinlykheyt, door een stantvast gemoet
De werelt en het vleys te treden met den voet.
Geluckigh is de ziel, die uyt dit woelend leven
Sigh self in d' eenigheyt gaet tot de rust begeven,
En schouwende den storm van dese woeste zee
Comt naer het klooster slot, als naer een vaste ree.
Maer niemant can soo wel dit groot geluk waerdeeren,
Dan die van d' eerste jeught aenveert het jok des Heeren,
En met een vryen wil omhelst syn reyne wet
Eer 's werelts ydelheyt haer teer gemoet besmet.
Indien 'er rust en peys op aerden is te vinden
Dat weet alleen, met recht, sulk eene ziel t' ontbinden,
Die in haer eerste lust haer selven overwint,
Die met haer eerste drift het hoogste goet bemint.
| |
[pagina 85]
| |
Dat weet sy, die, vervreemt van al wat is geschapen,
Gaet, van haer jonkheyt af, in Godt haer vreugde rapen,
En hem alleen verkiest tot haer getrouwen vrient,
Die haere liefd' alleen door syne min verdient.
O zegenryke bruyt! 't past u daer van te spreken
Die voor uw bruydegom syt van de lust geweken,
En in 't sestiende jaer, van uw ontloken jeught,
Om synentwil omhelst een soo gestrenge deught:
Die met d' eerste opening van uw verstant en sinnen
Uw hert geopent hebt om Jesus te beminnen,
En 't vleys verdruckende door vierige begeert
Syn liefdens minsaem jok in uwen bloey aenveert.
Ach! wiert my toegestaen eens in uw hert te lesen,
Wat vreugt, wat vrede sou my daer syn aengewesen
Waer uwen bruydegom in uw omhelsingh rust,
Waer gy met hem vernoegt uw onbesmette lust.
't Is in dat suyver hert, dat hy, vol van genuchten,
Den zegel heeft gedrukt, van syn verliefde suchten,
Dat hert, 't gen als een teer en nieu gesuyvert was
Nogh vry van alle merk, en sonder vlecken was.
Hoe snel wiert uwe ziel tot syne min verheven
Wanneer hy, in uw hert, dien indruk had gegeven
En door den soeten lonk van syn ontsteken oogh
U trok, uyt 't aerds gewoel, en voerde naer om hoogh?
Gelyk een arents jongh uyt synen nest getoogen
In 't krieken van den dagh, comt naer de son gevloogen,
Soo vloog uw jeught, tot hem, in 't eerste morgen-licht
Dat u aenschouwen dee syn minnend aengesicht.
Maer, was uwe reyne drift soo hoogh tot hem geresen,
O Bruyt, syn yver moest tot u, nogh meerder wesen,
Terwyl hy, in uw hert, syn liefde soo ontstak,
| |
[pagina 86]
| |
Terwyl hy u, soo soet van syne trouwe sprak.
Och, seyd hy, liefste bruyt! och, myn gebenedyde!
Com rust in d' opening van myne rechte syde;
Com nagelGa naar voetnoot(*) van de min, doorboor myn minnend hert
Uw steeken sy my lief, uw wonden sonder smert.
Sie daer, tot mynen wensch, en can u niet beletten,
Het gat is al gereet om u daer in te setten;
'k Wil dat gy in myn hert soo vast genagelt blyft
Dat u daer geen gewelt, geen lyden uyt en dryft.
O minnelyk besluyt, o woorden vol van zegen!
Soo sprak den bruydegom, soo riep gy weer daertegen,
O Minnaer van myn ziel, o alderliefste Vrient!
Ontfangh my in uw hert, syt gy daer mee gedient.
Ik wil, naer mynen naemGa naar voetnoot(*), my 't nagels werk toeschryven,
Opdat ik magh, aen 't kruys, by u genagelt blyven;
Dogh nu dit uwe macht, en liefde beter past
Ey nagel toch daer aen al myne lusten vast.
Den eersten nagel-steek wensch ik te sijn gegeven
Door d' onderworpentheyt in d' hoveerdy van 't leven;
Den tweeden heeft verdient begeerlykheyt des vleys,
Die uwe reyne min berooft van vreed' en peys:
Den derden sal door u, my d'aermoe geven moogen
Om soo te niet te doen begeerlykheyt der oogen,
Opdat ik leven magh in smaet, gebrek en pyn,
Soo sal ik, naer myn lust, by u genagelt syn.
O yverige bruyt! en seyd, ik niet met reden,
Dat gy gezegent syt in uwe ziel en leden;
Dat gy, die, van jongs af, omhelst de waere deught
In dese vinden sult een hemel-soete vreught?
Met recht wort gy, van daeg, tot Jesus bruyt verheven,
| |
[pagina 87]
| |
Met recht moet m' u den naem van Benedicta geven;
Gy syt gebenedyt in al wat gy betracht,
Gebenedyt in roep, in leven, en geslacht.
Dat sal ons uwen Oom en Broeder doen belijden
Die wy, door Jesu sien, met u, gebenedyden,
En die van hunne jeught, soo teer, heeft opgevoedt
Teresia door min, Franciscus door ootmoet.
Ik wensch o weerde bruyt, dat, van uwe jonge jaeren
Gy beyder deughden moogt, in uwe ziel, vergaeren,
Op dat gy eens hier na, gelyk in desen tyt,
Syt, in der eeuwigheyt, met hen gebenedyt.
|
|