Werken. Deel 5
(1930)–Michiel de Swaen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 80]
| |
Geluk-wenschingh aen den eerweerdigen pater P. Engelbert Packet van IprenGa naar voetnoot(*)syne eerste onbloedige offerhande den hemelschen vader opdragende onder d' EE. P.rs Capucynen in de voornoemde stadt den... april, 1697Comt neer tot dese feest o hemelsch' ingeseten,
Die aen de grafstee hebt van mynen heer geseten,
En voor den morgenstont corts na den Sabbot-dagh
Om d'overwonne doot hem triomfeeren sagh:
Comt neer tot dese feest, geen minder wonder wercken
Sult gy, o Engelen, hier vinden te bemercken;
Indien gy in een put Godt daer begraven vondt
Hier sal syn grootheyt syn bepaelt in een cleyn ront:
Hebt gy hem daer gesien, berooft van ziel en leven,
Hy sal sigh selven hier ten offerhande geven;
En is den Schepper daer verresen van de Doot,
Hier comt hy weer, op aerd, uyt syn heer Vaders schoot.
Maer tot die wonderen tot die verholentheden
Wilt dien Almachten Godt syn handen niet besteden;
Hy werkt dat groot geheym, dat goddelyk besluyt
Door 't woort van eenen mensch op weynigh stonden uyt.
Ik mis, het sal van daeg ook eenen Engel wesen,
| |
[pagina 81]
| |
Van wien dat wonder u moet worden aengewesen,
Een Engel met den naem, een Engel inderdaet
Aen wie des Hoogstens soon syn ampt bedienen laet.
Dogh op dat ik den schyn niet met de waerheyt mengel,
Magh Engelbertus niet geacht syn als een Engel
Die midden in het vleys gelyk een Seraphijn
Aen synen Patriarch betracht gelyk te syn?
Wort desen niet, met recht, gestelt by d' hemel-geesten
Die in een dertel lyf, gelyk aen dat der beesten,
De streelende natuer en sinlykheyt verplet
En syne ziel bevryt van allerhande smet?
Is desen niet met recht voor Engel te waerdeeren,
Die als een reynen geest met menschen can verkeeren
En d'alderliefste lust van synen wil verniet,
Wanneer een ander hem iet afvraegt of gebiedt?
Ach, als men sulk een mensch sou naer de waerheyt loven,
Hy gaet, door syne deught, d'Aerts Engelen te boven
Die syn begeerlykheyt geduerigh wederstreeft,
En aen syn eygen vleys niet 't minste toe en geeft.
O weerden Engelbert, 't is door die reyne zeden
Dat gy becomen hebt de Priesters weerdigheden,
En wort dit Engels ampt voortaen door u bedient,
Gy hebt, door Engels deught, den prys daer van verdient.
Dogh 't gene my aldus van uwen lof doet spreken
Is 't gen in desen staet geen mensch en magh ontbreken,
En niemant wort, met recht, een Priester Godts geseyt
Die van al aerdsche lust niet met 'er herten scheyt.
Dien mensch moet met 'er daet als eenen Engel leven,
Die met een Koning spreekt, voor wie de troonen beven,
Die synen Schepper self in syne handen draegt,
En een almachten Godt uyt synen hemel daegt.
| |
[pagina 82]
| |
Dien mensch moet met 'er daet een Engel syn op aerden
Die op syn schouders derft der zielen last aenvaerden,
En soo waernemen moet de kristelyke plicht
Dat hy aen Godt behaegt, en alle menschen sticht.
Een Prister, die den loon wilt van syn ampt verbeyden,
Moet, soo als d' Engels doen, den mensch ten hemel leyden;
Maer dit gelukt hem noyt, door een soo enge baen,
't En sy hy self betracht in dese voor te gaen.
Opdat gy in dien wegh ervaren soude worden
Hebt gy van uwe jeugt, omhelst Franciscus orden,
Daer wiert gy onderricht door dien oodmoeden man
Hoe eenen aerdschen mensch een Engel worden can.
Daer wiert uw reyne ziel ver boven 't vleys verheven,
Om als een hemels geest, naer uwen naem te leven;
De wenschen van uw hert en wierden noyt gestut
Voor gy den ouden mensch geheel had uytgeschudt.
Wel aen, godtvruchten man, geniet voortaen de vruchten
Van uwe reyne deught en minnelyke suchten,
Bedient dat weerdigh ampt veel jaeren achter een
Tot troost van uw gemoet, tot stichtingh van 't gemeen.
'k Wensch dat gy dagelyx vol van verliefde lusten
In uwen bruydegoms omhelsingen moogt rusten,
Wanneer gy hem op aerd, trekt uyt syn vaders schoot
En weder offerslacht in schyn van wyn en broot.
'k Wensch dat g' u eygen self moogt meer en meer uytputten,
Wanneer gy uwen Godt sult met uw handen nutten,
Opdat men seggen magh, o weerden Engelbert,
Dat Christus, uwen Heer, leeft in uw Engels hert.
Ach! als dat soetste soet, dat d' Engelen genieten
In uwen boesem comt van boven nedervlieten,
Als gy die majesteyt geheel besitten sult
| |
[pagina 83]
| |
Die gheel het hemelryk met vreugt en glans vervult:
Gedenkt, op desen stont, uw moeder ende magen,
Die door uw handen hem hun hert en ziel opdragen,
Gedenkt dan eens den noot van die dit heeft gedicht
Op dat door uwe bee, wy alle syn verlicht.
Soo hopen wy, met u, als Engelen te leven,
Om 't samen eens te syn by d' Engelen verheven,
En eeuwiglyk te sien dat Goddelyk gelaet
Waer in de saligheyt der Engelen bestaet.
|
|