|
| |
| |
| |
Zegen-wensch op de minnelyke vereeningh van Joe. Anthonia de Gomme nu dame Catharina
onder den regel van den H. en honingvloeyenden leeraer Bernardus
door dryvuldige belofte verbonden met haeren hemelschen Bruydegom
in d' abdye van hemels-dale binnen Brugge den .... 1695
Voorstel Minnen en aenkleven Is De Gommcs Leven.
Wiens hert wort heden niet door soete liefd' ontsteken
Die van soo soete trou in hemels dael' hoort spreken?
De bruydegom, de bruyt, 't verbont en bruylofts bed
Sijn vol van hemel-geur en vry van aerdsche smet.
De maegde-suyverheyt straelt over dese wooningh,
Men hoort'er niet dan vreugt, men smaekt 'er niet dan honing,
Den Bruydegom onthaelt vol teerheyt syn vriendin,
De bruyt beantwoort hem met onbevlekte min.
O minnelyke trou! o lieffelyke banden!
O drymael saligh hert, dat liefde soo doet branden!
O aldersoetsten vonk van Jesus herte-strael!
't Schynt dat den hemel self afcomt in hemels dael.
Wat magh togh Jesus hert tot dese feest bewegen,
| |
| |
Dat hy soo vierigh comt in hemels dael gesegen?
't Syt gy, o Catharyn, die met uw reyne gom
Tot u het herte trekt van uwen bruydegom.
O Gomme, soet van geur en krachtigh in 't uytwercken,
't Gen uwen naem bediet, doet uwe deught bemercken.
Uw deught, wiens eygendom de Gom seer wel bewyst,
Uw deught, die als een Gom in brant ten hemel ryst.
Twee eygendommen syn de Gomme toegeschreven,
Den lieffelijken geur en 't krachtelyk aenkleven;
Men geev' aen dese twee een geestelyken sin,
Soo vindt men het bewys van myn besluyt daer in.
Dry Deughden comen uyt uw Leden opgeclommen,
Dry geuren balsem-soet, dry hemeldaelsche gommen,
Den benzoyn van min, een minne sonder smet,
De mirrhe van oodmoet, den wierook van 't gebedt,
Dry gommen welckers geur den hemel gaet doorbooren
Om daer 't Dryvuldigh Een tot liefde te bekooren,
Den Vader door 't gebedt, den Soone door oodmoet,
Den goddelyken Geest door reyne minne-gloet.
De geuren van 't gebedt, o bruyt, syn soo verheven,
Dat alles, wat gy vraegt, den Vader u sal geven;
Bid hem vrymoedelyk, en sonder vrees of sorgh,
Syn eygen soone self blyft by hem uwe borgh.
Hoe can d' oodmoedigheyt genoegsaem syn gepresen,
Waer door gy soo gelyk sult aen dien Soone wesen,
Die, om syn Vaders wil, door d' Alderhoogste noot,
Sigh verootmoedight heeft tot soo verachte doot.
En wie sal weerdelyk des liefdens geur beschryven,
Waer door dat Godt in u en gy in Godt sult blyven?
Syn goddelyken geest en heeft niet anders in,
Dan liefde, vreedsaemheyt, vereeningh ende min.
| |
| |
Siet Hemeldaelsche Gom, de kostelyke geuren,
Waer mee uw vierigh hert gaet door de wolcken schueren;
Sien wy hoe 't selve hert gelyk een gomme kleeft,
Den tweeden eygendom, die 't een en 't ander heeft.
Daer is op aerden niet tot echtingh soo gedreven
Gelyk het menschen hert, dat altyt aen wil kleven,
't Versamen is sijn wensch, het scheyden syne pyn,
En daerom wilt 't altyt met iet vereenight syn.
Dit wist gy, wyse Maegt, die in Bernardus orden,
De trouwe minnaeres van Jesus syt geworden,
Die, om in Hemelsdael, te quelen tot aen 't graf,
Verlof aen goet en eer, aen gheel de werelt gaf.
Wat hebt gy niet versaekt om Jesus aen te hangen?
Wat hebt gy niet veracht om hem, in u, t' ontfangen,
Te liggen in syn arm, te rusten op syn borst
Te blusschen aen syn hert uw reyne minne dorst?
Nogh rykdom, nogh gemak, nogh tydelyke lusten
Vermochten uwe ziel in haere drift t' ontrusten,
Kloekmoedelyk hebt gy uw moeders min gestut
En uwen eygen wil, voor Jesus uytgeschudt.
Hoe syt gy, sint dien tyt, aen hem vereent gebleven,
In syn doorwonde lêen en open zij beschreven?
Geen gomme voegt sigh self met iet soo vast en echt
Gelyk gy, trouwe bruyt, met Jesus syt gehecht.
My dunkt dat hy aldus aen uwe ziel comt spreken:
Myn schoone, myn vriendin, gy hebt myn hert doorsteken,
Den geur van uwe gom, de cracht van uwe deught
Syn my in Hemelsdael een hemelsche geneucht.
O Gomme van myn hert! uw liefde comt my pramen;
Myn ziel en uwe ziel syn vastgelymt te samen,
Omhels my, strengel my, en druk my hert aen hert
| |
| |
Soo langh, tot gy geheel met my vereenigt wert.
Soo roept dien bruydegom: ga hene gaet hem vinden;
Een bondelken van mirrhe is uwen welbeminden,
Ontfang den tegen-geur die u syn balsem geeft,
En maekt dat gy aen hem gelyk een Gomme kleeft.
Om in dien reynen geur en liefde te volherden,
Moet, Bernardynsche bruyt, gy staeg indachtigh werden
De leeringh die d' Abdes van 't Hemeldaelsche velt
Met uwe Weerde Moey u daer voor oogen stelt.
Ik wensch, dat gy voortaen met uwe speceryen
Naer dit exempel moogt dien lieven bruygom vryen,
En in dien minne-geur uw hert geheel bestêen,
Om eens uyt hemels dael op 's hemels bergh te trêen.
| |
Toemaet
in een liedeken... toon: Selamytie.
Jonge Maegden reyn van sinnen
Die staeg aen bestreden syt
Door verganckelyke minnen,
Maekt u die vervolgers quyt,
Die sigh in hemels dael opsluyt.
Eene liefde sonder smerte
| |
| |
Vergenoegt het suyver herte
In 't honingsoete hemels dael.
Daer omhelst sy sonder sorgen
Van den avont tot den morgen
Aengekleeft als eene gom.
Drymael saligh lot, drymael soet genot
Vereent te syn met eenen Godt.
|
|
Auteursrecht onbekend