|
| |
| |
| |
Zegen-wensch aen den eerweerdigen pater Pr Lucas de Swaen
syne eerste onbloedige offerhande den hemelschen Vader opdragende onder d'eerweerdige P.P. Capucynen in Duynkercke den 25 maert 1693
Geen vogel durf sigh oyt van d'aerde soo verheffen,
Dat sij een Arent con in 't vliegen overtreffen;
Maer hier rijst eene Swaen soo driftigh in de lucht,
Dat sij te boven gaet den snelsten Arents vlucht.
Sij is met eenen tocht ten hemel opgetoogen,
En siet beneden haer de negen Engel-boogen;
Haer snellen veder wort in 't minste niet ontset
Tot sij voor Godes troon haer selven nederset.
Maer waerom voeg ik hier aen snelle Swane-vlercken
O Broeder, 't gene past op uw verliefde wercken?
't Was uwe weerde stem, die, desen dagh, soo hoogh
Met vleugels van geloof en reyne liefde vloogh.
't Was dese die, soo snel, ten hemel opgeclommen,
Een ongemeten Godt dee naer beneden commen,
En onder de gedaent van luttel wijn en broot
Met gheel sijn wesentheyt en mogentheyt besloot.
'k Ben door verwondering, als buyten mij, gedreven
Wanneer ik uwe stem soo hooge sie verheven,
Maer schrik en schroom benaut inwendigh mijn gemoet
| |
| |
Wanneer ik overdenk hoe reyn die wesen moet.
Gaen wij tot dit besluyt eens al d' hoedanigheden
Van eene Swaen doorsien en een voor een ontleden,
Die toonen u, gheel naekt, indien ik niet en mis,
Den gront van mijne vrees en uw verbintenis.
De Swaen is wit als sneeu, en midden in de baeren
Weet sij haer ongeraekt van 't water te bewaeren;
Sij vliegt eenparigh door, niet hoogh maer nevens d'aerd,
Haer bloet en ingewant sijn hitsigh uyt 'er aert.
Siet broeder, uwen naem toont drij verheven trappen
Waer langs gij nu voortaen naer d' offerplaets moet stappen
En yder van de drij begrijpt een eygendom
Die gij besitten moet in 't heyligh Pristerdom.
Gelijk sneeu-witte pluym bekleedt de Swane-leden
Soo moet sneeu-witte deught bekleeden uwe leden
Bekleeden ziel en lijf; mont, handen, yder lit
Moet in soo weerdigh ampt verschijnen lely-wit.
Het water raekt de Swaen maer can die niet bespatten,
De werelt raekt u ook, maer magh aen u niet vatten;
Gij moet soo ongeraekt, soo vrij van smetten sijn
Dat gij ook suyver sijt van aller smetten schijn.
Ach! gij cost nimmermeer daertoe bequamer worden,
Dan wesend' ingelijft in een soo suyver orden
Wiens Regel uwe ziel den rechten wegh inleydt
Tot onderdruckinge van alle sinlijkheyt.
Het levend voorbeelt van soo veel gestrenge mannen
Moet, tot soo heyligh werk uw hert en ziele spannen;
Wie dit Exempel volgt, die sal ten lesten sijn
Ook midden in het vleys, als eenen Serafijn.
Maer, leert gij suyver sijn uyt witte Swane-veeren,
Leer van de stille Swaen u selven ook verneeren;
| |
| |
Sie, als sij haer verheft van 't lant of uyt het vocht
Dat sij noyt buyten sicht gaet sweven in de locht.
Sij vliegt gestadigh voort met uytgestrekte pennen
Soo dat het menschen-oogh die licht can onderkennen,
Niet hoogh, niet heen en weer gelijk een vluggen gier,
Maer door den middel-wegh met eenen stillen swier.
O geestelijke Swaen en laet u niet bedriegen,
Verhef u niet van d' aerd, wilt gij ten hemel vliegen;
Houd' uwe wieken cort, doet als een waere Swaen
Die met haer vleugelen sweeft door de middel-baen.
Dien stouten jongelink, die, met sijn weeke vlercken,
De sonne soo na bij, voor desen, gingh bemercken,
Toont, door sijn ongeluk, hoe een verwaent gemoet
In sijn verheventheyt, den val verwachten moet.
Maer reynheyt en ootmoet en sijn niet al de schatten,
Die u de Swaen' aenwijst, en gij ter hant moet vatten;
De hitte van haer bloet en leden dient nogh meer
Mij tot mijn onderwerp, u tot een schoone leer.
O broeder, dese toont genoegsaem, sonder spreken,
Door wat een heeten brant dat hert moet sijn ontsteken,
Hetgene dagelijx voortaen omhelsen sal
Sijn Godt, sijn Bruydegom, sijn liefde, sijnen Al.
Gelijk het hitsigh bloet de Swaene houdt in t' leven,
Soodat sij niet en wort in 't killigh vocht versteven;
Soo moet de minnevlam ook blaken in uw hert
Opdat, door slappigheyt, het noyt vervrosen wert.
Al uwen voortgank is aen dese vlam gelegen,
Door die krijgt gij alleen den goddelijken zegen,
Hoe reyn, hoe nederigh gij immer wesen meught
Verwacht, bemint gij niet, geen loon van uwe deught.
Dat dan de liefde com met d' heetste van haer stralen
| |
| |
Van daegh, uyt Jesus hert, in uwen boesem dalen,
Dat die geheel vervul uw wenschen en begeert,
Dat die, in haere vlam, uw hert en ziel verteert!
Dit is den liefsten wensch van vrienden ende magen,
Van alle die van daegh uw eersten offer sagen,
Van uwen vader meest, die oude stramme Swaen
Die nu, al singende, de doot siet comen aen.
Ontsluyt dan, voor die min, uw hert, met uwe sinnen,
Om Jesus, dagh voor dagh, nogh vieriger te minnen,
Tot gij geheel vergae in soete minne-pijn,
Dan sult gij geene Swaen, maer eenen Phenix sijn.
TOT MEERDER EERE GODTS ENDE VAN DEN HEYLIGEN VADER FRANCISCUS.
|
|
Auteursrecht onbekend