|
| |
| |
| |
Zegen-wensch aen de deugtryke en welberaden jonkvr. Jonkvr Marie Margariete Fobert nu
Sr Rosalia
int clooster der Clarissen binnen Ipren haere belofte voor eeuwigh sluytende den 22en septber 1693
Inventa una pretiosa Margarita etc.
Gelijk de Perel wort, in Thetys diepste gronden,
Gedoken in het slot, van haere schelp, gevonden,
Soo is 't dat voor ons oogh de waere oodmoedigheyt
Diep in den afgront schuylt van haer verworpentheyt.
Daer laet s' in haeren niet, haer wesen soo bewinden,
Dat sij, ook waer sij is, sigh niet en weet te vinden,
Daer light sij vol van rust, verdonckert in den smaet,
Op dat 'er geenen mensch haer oyt ontdecken gaet.
Maer, siet hoe meer sij duykt en schuylt voor yders oogen,
Hoe meer haer schoonheyt sigh aen yder comt vertoogen,
De nietige gedaent waer na sij stadigh tracht
Maekt dat men haer meer lof en eere weerdigh acht.
O voorsmaek! o begin, van eyndeloose vreughden!
O godelijke Deught! o Perel van de Deughden!
De liefd' is sonder glans, de reynheyt wort bevlekt,
De matigheyt gekrenkt, wanneer gij u ontrekt.
Gij sijt dat dierbaer pant, die Perel sonder smetten,
Wiens prijs men nimmer can met werelts goet opsetten;
| |
| |
Ach! als een Kristen ziel u eens gevonden heeft
Dan is 't dat sij voor u al haere schatten geeft.
Marie Margariet hoord' eertijts van u spreken
En wiert terstont tot u, door liefde gheel ontsteken,
Sij socht u overal, vol ijver, en vol pijn,
En riep: o hemel! waer sal dese Perel sijn?
Een Visscher, in die vangst, nu langen tijt ervaren,
Quam naer de visscherij van Claraes kusten vaeren;
Hij stelde, nevens hem, die Maeght, in sijne schuyt,
En seyde: Margariet, smijt daer uwe netten uyt.
Haer herte sprong door vreugt, doen haer was aengewesen
De plaetse waer men wist dat moest die Perel wesen,
Sij sagh die in den gront van dat verborgen slot
En snaekte, dagh en nacht, na haer gewenscht genot.
Maer, segh mij, Margariet, waer gaen uw sinnen dwalen?
Waer mee sult gij den Prijs van dat juweel betalen?
Nogh hellen Diamant, nogh gloeyenden rubijn,
Nogh gout nogh silver can daer bij geleken sijn.
Schoon gij al 't goet besat dat d' aerde can omvatten,
Die perel is meer weert, dan alle d'aerdsche schatten;
Die perel trok, wel eer, Godts soon uyt 's hemels koor;
Hij quam, hij sagh, en gaf sigh selven gheel daervoor.
Ach, roept sij, 'k volgh hem na, 'k wil naer sijn voorbeelt leven,
'k Sal voor die perel ook mijn eygen selven geven,
Al wat ik in mijn ziel, of in mijn hert besluyt
Schud' ik, voor desen schat, met vergenoegen uyt.
Indien ik moet daervoor gheel mijnen wil afleggen,
't Genot van 't minste goet aen mijnen lust ontseggen,
Verworpen, uytgeput, geheel vernietight sijn,
Den koop staet mij wel aen, die perel is de mijn!
| |
| |
O perel van de jeught, gij hebt seer wel verkoren,
Die perel sal, eer langh, voor al u toebehooren;
Nu gij voor dese biedt u eygen selven aen,
Dien kostelijken pant en can u niet ontgaen.
Gij moogt uyt uwe siel voortaen all' onrust jagen,
Sie daer, de liefde comt u dese nu opdragen,
Naer dat sij heeft gehoort het minnelijk verbont,
Dat gij voor Jesus sloot met uwen wijsen mont.
Tot teken van die gift, waer op gij meugt beroemen,
Wilt liefd' u voor altijt Rosalia doen noemen,
En croont het peerle-wit dat gij soo wel verkoos,
Met eenen minne-crans van menigh roode roos.
O liefde! desen crans cost nergens beter passen,
Dan op een need'righ hooft, een hooft bestroyt met asschen,
Een hooft, dat t' allen tijt sijn nietigheyt betuygt
En sigh voor ydereen gheel onderworpen buygt.
Geen tonge can den troost en soetigheyt uytspreken,
Die liefd' en needrigheyt in eene ziel ontsteken;
Wijl dees' in haeren niet en afgront haer verdrukt,
Wort sij door d' andere ten hemel opgerukt.
De needrigheyt belet, dat haer geen menschen stooren
De liefde houdt haer niet dan haer beminden voren,
In dese diepe rust soo minnelijk versaemt,
Besit sij Jesus hert, door geene sorgh gepraemt.
Wel aen dan, wijse Maeght, die in dit heyligh orden
Van Margareta sijt Rosalia geworden,
Neem bey die naemen waer van Perel en van Roos,
Waer mee den hemel u tot Jesu bruyt verkoos,
Gij moet, soo langh uw hert, in d'aders, bloet sal drijven,
Een geestelijke Roos en t' samen Perel blijven,
Een Roos door reyne min, een Perel door oodmoet,
| |
| |
Ontsteken in den wil, vernedert in 't gemoet.
Gij moet door reyne min met Jesus u vermaken,
Gij moet u door ootmoet geduerigh aen versaken;
Vermaken vol genucht, versaken vol van pijn,
Soo sult g' een waere Roos een waere Perel sijn.
|
|
Auteursrecht onbekend