|
| |
| |
| |
XXXII. Gesang,
Jesus wascht de Voeten van syne Discipelen.
Den vroegen morgen-stond had nouwelykx de Jooden
Ontdekt den eersten dag der ongeheven Brooden,
Of Jesus is op weg, en leyd, benevens hem,
De twaelf Apostelen recht naer Jerusalem.
Soo hy met hun aftreed den berg van Olyveten,
Sy vragen in wat plaets hy wilt het Paesch-lam eten,
Waer op hy Petrus en Joannes voor doet gaen,
Hun wysende, van wie sy sullen zyn ontfaên.
Myn ziel, den dag die komt verschynen voor uw oogen,
Sal u de grootste proef van Jesus liefde toogen,
Die Son van reyne min nu 't eynden van haer baen,
Sal in haer ondergang in volle klaerheyt staen.
Dien dag moet g'heel den Al een werk stuk doen aenmerken,
Dat komt ten hoofde staen aen alle Jesus werken;
Een Goddelyk geheym, dat liefdens wenschen stut,
Dat Godes macht bepaelt, syn Wysheyt g'heel uytput.
Maer eer gy u myn ziel vervoordert om t'aenschouwen
Dat wonder, wiens vertoog d'Arts-engels komt benouwen.
Legt alle sinnelykheyt, legt alle lusten nêer,
En gaet geheel ontbloot en suyver tot den Heer.
Het vocht, waer med' hy sal d'Apostels voeten wassen,
Betoont, hoe nouw gy moet op uwe reynheyt passen;
Ach! eer gy op syn werk uw eerst gedachte set,
| |
| |
Maekt, dat in uw gemoed niet zy de minste smet.
Terwyl ik myne ziel leer op haer selven letten,
'k Sie beyd d'Apostelen de zael op orden setten,
Waer Jesus met de syne aen tafel is genood,
Op een gebraeden Lam, en ongeheven Brood.
De Son spoeyt haeren loop, en gaet met haere straelen
Ten westen eyndelyk naer d'onder-wereld daelen:
Den Saligmaker neemt den tyd der Maeltyd waer,
En komt in huys getrêen met g'heel d'Apostel-schaer.
Daer staet elk aen den disch met eenen stok in d'handen,
De voeten in de schoen, den rok gegort met banden,
Als reysers uytgereed van alles naer den eys,
Om sig van stonden aen te geven op de reys.
Alsdus beginnen sy het Lam van een te rucken,
Dog soo, dat geen gebeent gebroken word aenstucken,
Een ieder neemt syn deel, en eet by 't vers gebraed,
De wilde Cicorey gesneden tot salaed.
Dan seyd den Heer: ik was met groote drift beseten,
Om, voor ik lyden gaen, dit Paesch-lam met u t'eten;
Want ik van 't selve noyt meer nutten sal nadien,
Tot ik het sal vervult in Godes Ryke sien.
Dan nemende den kelk, heeft hy dien aengeboden,
Naer syne Zegening, aen alle de genoden,
En seyd, dat hy voortaen soud drinken geenen wyn,
Voor dat het Ryke Godts soud aengekomen zyn.
Daer naer gedenkende, dat d'ure hem quaem wecken,
Op welke hy van hier moet naer syn Vader trecken,
En wetende 't verraed, het gen' Iscarioot,
Door satan aengestookt, in syne ziel besloot;
Ryst hy van tafel op, vol liefde in hert en sinnen,
Om syn Discipelen ten eynde toe te minnen,
| |
| |
En met een lief gelaet, getuygen van syn brand,
Legt syne kleeren nêer, en neemt een doek in d'hand:
Een iegelyk verlangt om syn besluyt t'ontdecken,
Terwyl hy sig omgord, giet water in een becken,
En sonder in te sien, dat elk hem dienen moet,
Begint als eenen knecht te wasschen ieders voet.
O Jesu! door wat drift is uwe ziel gedreven?
Tot wat verworpentheyt gaet gy u self begeven?
Sult gy, die Heere zyt, uw slaef ten dienste staen?
Sult gy, die suyver zyt, d'onreynheyt wasschen gaen?
Bestierder van dit al, gy werkt hier tegen d'orden:
Hoe kont gy dienaer zyn, die self gedient moet worden?
Vergeet gy wie gy zyt? Vergeet gy wat gy doet?
Is 't recht, dat eenen Godt wascht eenen sondaers voet?
Gy, die van alle tyd de negen Engel-bogen,
Voor uwen Ryk-stoel siet eerbiediglyk gebogen,
Buygt gy u heden nêer voor weynig aerd en slyk?
Vergeeft 't my, grooten Godt, gy doet u ongelyk.
Indien d'Apostelen op dese waerheyt letten,
Sy sullen sig al t'saem, vol schaemt, daer tegen setten;
Het is de waere plicht van eenen ondersaet,
Dat hy van synen Vorst sig self niet dienen laet.
Maer stil, terwyl ik spreek, 'k sie Simon Petrus rysen,
Wanneer hem Jesus komt de dienstbaerheyt bewysen:
Neen, Heere, seyd hy, neen, 'k sal noyt daer over staen,
Dat gy met d'handen sult myn voeten raken aen.
Indien gy my gebied myn eer-plicht te voltrecken,
'k Sal my van stonden aen voor u ter aerde strecken,
Ik heb van Magdaleen geleert voor weynig tyt,
Wat ik u schuldig ben, en wat gy weerdig zyt.
Den Heyland seyd daer op: gy sult daer naer de reden,
| |
| |
Die gy nu niet en vat, van 't gen' ik doe ontleden.
Hier tegen Petrus wêer: neen, neen, dat mynen Heer
Myn snoode voeten wascht, en lyd ik nimmermeer.
Maer Jesus antwoord hem: soo gy dat wilt beletten
Gy sult noyt in myn erf uw voet by mynen setten.
O Heer, roept Petrus, wascht myn voeten niet alleen;
Maer dit myn sondig hooft en handen ook met een.
O Jesu! wie en soud uw wassching niet gehengen,
Nadien de selve hem moet in uw erfdeel brengen?
Siet, ik verandere met Petrus van besluyt,
En steke, vol ootmoet, naer u myn voeten uyt.
Is 't daer med' niet genoeg, wascht alle myne leden,
Hooft, handen, hals en borst van boven tot beneden,
Wascht boven al myn hert; ach! in dat snood vertrek,
Verbergt sig, lieven Heer, soo menig vuyle vlek.
Komt, wascht dog meer en meer myn zielens oude wonden,
En suyvert my geheel van alle myne sonden,
Vryft myn besmetting af van 't een tot 't ander lit,
Tot ik in lyf en ziel verschyn als sneeuw soo wit.
Dan sal ik op myn beurt naer uwe voeten spoeyen,
Om die by Magdaleen met traenen te besproeyen,
Met traenen, welkers bron spruyt uyt myns hertens grond
Gemorselt, door 't gedacht van myn voorleden sond.
Myn Godt! hoe aengenaem sal u die wassching wesen,
Die traenen, door uw hulp, uyt desen bron geresen!
Komt, wond myn steenig hert met eenen minnesteek,
Op dat' er soo een bron uyt beyd myn oogen breek.
Terwyl de liefde my die wenschen doet verwecken,
Den Saligmaker knielt voor Judas met syn becken!
Ach! Jesus word ontstelt, syn herte-bloed verschiet.
En desen Arts-verraer verbloost het minste niet.
| |
| |
Al wat de liefde kan door 't oog in 't herte voeren,
Tracht Jesus oog te doen om Judas hert t'ontroeren;
Maer Jesus ooge stelt vergeefs syn vlam in 't werk;
Want Judas herte blyft, gelyk een steene zerk.
De liefde, naer 't vergeefs gebruyk van Jesus oogen,
Besiet of synen mond en handen niet vermogen:
Den Heer grypt Judas voet met syne handen vast,
En drukt-se aen syne borst, terwylen hy die wast.
Ach! syne min en is daer mede niet te blussen,
Soo hy de voeten droogt, hy geeft-se menig kussen,
Hy schynt' er aengekleeft, en laet niet eenen gaen,
Voor hy den selven wêer besproeyt met minne-traen.
O Juda! kan die min uw herte niet ontvonken,
Het moet uyt harder stoff', als yser syn geklonken:
Wat dunkt gy, snooden mensch, t'wyl Jesus vol ootmoet,
En vol van minsaemheyt wascht uw besmetten voet?
Wat dunkt gy, t'wyl aen die syn weerde lippen kleven?
Dunkt gy hem kus voor kus, en soen voor soen te geven?
Dunkt gy nu met verraed syn liefde te voldoen,
Met een geveynsden kus syn minnelyken soen?
Wat dunkt u, dat hy nu mag in syn herte denken?
Hy dunkt om u syn Bloed voor eenen drank te schenken,
Hy dunkt om uwen haet t'erkennen met syn min,
Hy dunkt nu anders niet dan op uw ziel-gewin.
O wee! hoe strydig zyt gy tegen een gedreven,
Gy vierig naer syn dood, hy angstig voor uw leven!
T'wyl gy tot syn verderf al uwen list aenleyt,
Hy offert sig geheel voor uwe saligheyt.
Swygt ziel, geen liefde kan, dat gierig hert aenlocken;
Siet, uwen Heyland heeft syn dierbaerheyt voltrocken:
Hy legt den handdoek nêer, trekt syne kleed'ren aen,
| |
| |
En is dan met de twaelf wêer aen den disch gegaen.
Soo ras hy neder sit, begint hy hun te vragen:
Hebt gy, op 't gen' ik u gedaen heb, acht geslagen?
Gy noemt my uwen Heer en Meester, en met recht,
Want ik het waerlyk ben, gelyk gy lieden segt;
Indien ik dan, wien gy als Meester moet oppassen,
U aller voeten hebt gereynigt en gewassen,
't Is noodig, dat gy dit ook van gelyken doet,
Den een den anderen afwasschende den voet:
En daerom heb ik u een voorbeeld willen geven,
Op dat gy ook aldus soud met malkander leven.
O Leeraer van myn hert! wat ben ik u verplicht
Voor 't werk, waer mede gy my heden onderricht.
Hoe? soud ik, stof en slyk, my selven nog verhogen,
Als ik myn Schepper sie voor schepsels nêergebogen?
Hoe? soud ik, nietig mensch, voorgeven iet te zyn,
Daer mynen Godt sig houd in dien verborgen schyn?
Neen, Jesu, neen, het werk moet geenen dienaer schaemen,
Dat synen Meester toont sig selven te betaemen,
Daer is geen beter Less', daer is geen sterker Leer'
Aen een getrouwen knecht, als 't voorbeeld van den Heer.
Gy gaet my stadig voor in onderworpentheden,
En soud ik hooveerdye, en hoogen moed natreden?
Ach! verre zy van my, ook 't minste trots gedacht,
Nu mynen Koning self naer verootmoeding tracht.
Ik wil, ik wil voortaen g'heel myne kracht aenspannen,
Om all' hooveerdigheyt uyt myn gemoed te bannen,
'k Wil schouwen met aendacht ook een laetdunkend' woord,
Het gen' of my verheft, of my niet toebehoort.
Sie daer, het eeuwig Woord den Opper-Heer der Heeren,
Heeft 's menschens vorm ontfaên, om sig te sien verneeren,
| |
| |
En soud ik aerdeworm, die myn ellende ken,
Versoeken roem en eer, die ik onweerdig ben?
Dan wierd ik naer verdienst verworpen en versteken,
Dan soud ik mynen Godt en Heyland tegenspreken,
Dan waer ik nimmer weerd te volgen eenen Heer,
Die willig nederlegt syn aengeboren eer.
| |
Toesang.
Hooge geesten, trotse menschen,
Welkers herten ende wenschen
Stadig vliegen in de lucht,
Wiens begeerten altyd roeren,
Om ten Hemel op te voeren
Dien geswollen herte-sucht:
Segt, wat sal 't ten lesten wesen,
Hoe gy u sult meer verheffen,
Hoe u haestiger sal treffen,
Wilt gy uwen roem vermeeren,
Wilt gy uwen naem vereeren,
Wilt gy winnen prys en lof,
Kent u selven eerst te degen,
En belyd dan t'aller wegen,
Dat gy niet en zyt als stof.
| |
| |
Komt gy oyt hier in te missen,
Altyd sult gy u vergissen,
Altyd sult gy zyn veracht;
Want in schyn te willen wesen,
Dat men niet en is in wezen
Stadig schand heeft bygebracht.
Wat is mensch zyn? Hopen, duchten,
Lachen, kryten, wenschen, suchten,
Noyt te vreden, noyt voldaen,
Altyd soeken, altyd derven,
Slaven, sweeten, siek syn, sterven,
Zyn dat niet wel schoone trappen,
Om in eeren op te stappen,
Om te staen naer hoogen staet?
Jesus gaet op vaster schreden,
Die een weg heeft ingetreden
Vol vernedering en smaet.
Ach! wie desen in wilt trecken,
Sal ten lesten d'eer ontdecken.
|
|
Auteursrecht onbekend