|
| |
| |
| |
XXX. Gesang,
Op Jesus Triomphantelyke Inkomste in Jerusalem.
Wykt Sparten en Athêen, duykt Romen en Bysansen,
Uw Kroonen van fyn goud, uw trotse Lauwer-Kransen:
Gy Caesar en Pompey, maekt plaets voor eenen Helt,
Die onder syn gebied geheel de wereld stelt.
Wacht u, eer-suchtige, hier voor den dag te haelen
Den opgeblaesen pronk van uwe zegen-praelen;
Nog Methridates val, nog syn verslagen heir,
Nog Belgiens triomph, nog die van Pontus meir:
Al wat gy door het sweerd voor desen hebt gewonnen,
Al wat uw Nazaet oyt sal overwinnen konnen,
En is niet by de winst, waer Jesus med' vereert
Van daeg, als Opper-vorst der Vorsten triompheert.
Gy moest door vier en sweerd, door schenden en vernielen,
U baenen eenen weg tot uw Triomphe-wielen;
Gy moest, hooveerdige, door thienmael hondert dôon,
Verwerven het genot van eene gulde kroon.
Maer mynen Vrede vorst bekomt door and're wegen
Syn hoog-verdienden roem, en heerelyken zegen:
Hy vraegt geen menschens dood, geen uytgestorte bloet,
De herten zyn den buyt, waer op hy roemen moet.
't Zyn dese, die van daeg hem worden opgedragen,
Niet sittende in den Throon op eenen gulden Wagen;
Maer op een Ezelken. Op dit verworpen beest
| |
| |
Verschynt dien wereld Vorst in syn Triomphe-feest.
Siet, syn Discipelen bedecken met hun kleeren,
Dat Beestken, afgeleent, tot zegen-prael des Heeren:
Hy sit' er veerdig op, en met een oog van vred'
En minsaemheyt, ryd voort naer Koning Davids Sted'.
Soo is't, dat hy volbrengt, het gene lang te vooren,
Door Zacharias mond de Godt-spraek dede hooren,
Soo komt hy, niet gevreest, niet toornig ende gram,
Naer Sions dochter toe, sachtmoedig als een Lam.
Het volk, dat om de Feest was naer de stad gekomen,
Daer hebbende 't geluk van Lazarus vernomen,
Waer nevens, dat den Heer naer Sions vesten trad,
Spoeyt, met seer groot gewoel, hem tegen uyt de Stad.
Die gaen hun kleederen uytspreyen op de wegen,
Waer langs den Heyland komt naer Cedron afgestegen;
Die nemen bondelkens van Palm-tacken med',
En cieren met dat groen den ingang naer de Sted'.
Soo g'heel den Stoet afreed den berg van Olyveten,
Scheen ieder Leereling door Hemel-vreugd beseten,
Wanneer, in een soo schoon en heerelyk vertoog,
Hun Meester in triomph naer Sions wallen toog.
Dan weder met den geest beginnende t'aenmerken
Syn Goddelyke Leer', en wonderlyke Werken,
Verheffen sy hun stem, en roepen al gelyk:
Hosanna! eer en lof zy in het Hemelryk!
Gezegent, die tot ons komt uyt den naem des Heeren!
Op desen roep begint al 't volk sig om te keeren,
Soo wel, die voor den Heer, als die van achter gaen,
Doen hunne stemmen t'saem dus door de wolken slaen:
Hosanna Davids Soon! Hosanna! lof en zegen
Den Koning, die tot ons komt van des Heerens wegen,
| |
| |
Gezegent zy het Ryk, gezegent zy den Throon
Van David onsen Vorst, en desen synen Soon!
Dien eerklank ded' door spyt den Pharisey opswellen.
Siet roept hy: hoe vergeefs wy ons daer tegen stellen,
Geheel de wereld loopt hem met verlangen naer.
Dan segt hy aen den Heer: stut, Meester, dit gebaer,
Hoort gy niet het geraes van dese dwaese troepen?
Hy antwoord: swygen sy, de steenen sullen roepen.
Dan keerende 't gesicht recht naer Jerusalem,
Valt hy al weenen uyt in dese droeve stem:
O jammerlyke Stad! ten minsten had gy heden
Op uwen dag gekent, het gen' u strekt tot vreden.
Eylaes! dit alles is verborgen voor uw oog:
Maer siet, den tyd genaekt, een tyd van ooreloog,
Wanneer den vyand u met grachten sal omringen,
Uw poorten, wal en vest besluyten en bespringen,
U pletteren te grond, vernielen groot en kleen,
Soo dat den eenen niet blyft op den and'ren steen.
Ach die verwoesting sal u hier naer overkomen,
Om dat gy uwen tyd niet wel hebt waergenomen.
Soo weent myn Jesus self op syn Triomphe-dag,
Terwyl hem ieder een met vroylykheyt aensag:
Soo komt hy in die Stad, als winnaer ingetreden,
Verselt van al het volk, die voor en naer hem treden.
Jerusalem ontroert sig selven in den loop,
En 't ongemeen gedrang van desen grooten hoop.
De straeten zyn te nouw tot doorgang van de Schaeren,
Die daer rondom den Heer al singende voortvaeren;
De borgers weten niet, wat dat dit mag bedien,
Sy sien te venster uyt, en vragen: wie is dien?
Hier tegen roept de schaer, door blydschap ingenomen,
| |
| |
't Is Jesus, dien Propheet, van Nazareth gekomen.
Waer zyt gy, Dochteren van Sion, die wel eer
Den kloecken David hebt onthaelt met lof en eer,
Wanneer hy Goliath het Hooft had afgesneden,
En triomphantelyk uw Stad quaem ingetreden;
Dan song gy: Saül sloeg duyst mannen in het velt;
Maer David heeft in een thien duysent nêergevelt.
O Sions Maegde-rey! verheft nu uw gesangen,
Om Davids weerdsten Soon met selve drift t'ontfangen,
Een Held, wiens dapperheyt den helschen Goliath
Soo menig werven heeft in 't stryden afgemat.
Vreest geenen Saül hier, die u sal tegenspreken,
Elk is tot desen Vorst door teerigheyt ontsteken,
En soo den Pharisey, misschien hier over kreunt,
Gy word van al het volk daer tegen ondersteunt.
Roept Maegden, roept, ontsluyt, ô Princen uwe zalen,
Om uwen Vrede-vorst, en Opper-heer t'onthalen;
Daer komt den Koning aen, ô princelyk Geslacht,
Een Koning vol van min, een Koning groot van macht.
Terwyl die vierigheyt myn hert heeft ingenomen,
Den Saligmaker is in 's Heerens Huys gekomen,
Al 't volk vergaert daer ook, veel heydens boven dien,
Die vragen aen Philips om Jesus eens te sien:
Dien segt het aen Andries, en beyd wêer aen den Heere,
Dies seyd hy: d'uer is hier des menschens Soon tot eere.
Voorwaer, ik segg'et u: 't en zy het kooren graen
On d'aerde rot, men sal daer van geen vrucht ontfaên.
Wie syne ziel bemint, sal seker die verderven,
Wie syne ziele haet, sal 't eeuwig leven erven:
Wat mensch my dienen wilt, volgt my door smaed en pyn,
En waer ik ben, daer sal ook mynen dienaer zyn,
| |
| |
En mynen Vader sal in eeren hem verheffen.
Nu komt een swaeren stryd myn droeve ziel aentreffen,
Wat seg ik, in den nood der lydende natuer?
O Vader! wilt my dog verlossen uyt dees uer.
Maer neen; 'k ben tot die uer gekomen om die reden,
Dat Vader uwen Naem geëert zy en beleden.
Terstond roept uyt de locht een stem met groot gebaer:
'k Heb dien verheerlykt, en sal 't nog doen hier naer.
Een deel der schaeren niet verstaende, 't gen' men hoorde,
Seyd: 't is een donder-slag, die door de wolken boorde:
Een ander bende dreef daer tegen even seer,
Dat eenen Engel had gesproken met den Heer.
Hy seyd: die stem is niet tot myn, maer tot uw voordeel,
Neemt dese dan wel waer, 't is nu des werelds oordeel;
Des werelds Prins, die soo veel zielen heeft belaegt,
Sal nu naer buyten zyn verdreven en verjaegt,
En ik, soo ras men my van d'aerde heeft verheven,
Sal trecken achter my, al die op d'aerde leven.
Hier tegen roept de Schaer: de Schrift heeft ons voorseyt,
Dat Christus blyven moet tot inder eeuwigheyt.
Hoe kan dat 't saemen staen, het gene hy verklaerde,
Dat 's menschens Sone moest verheven zyn van d'aerde?
Wie is dien Soon des mensch? Den Saligmaker seyd:
Gy hebt nog licht in u, maer 't is voor korten tyd,
Bestiert, terwyl gy 't hebt, daer mede uwe gangen,
Op dat gy niet en word door duysternis bevangen;
Wie in de duysternis een blinden weg inslaet,
En weet niet waer hy is, nog waer hy henen gaet,
Nu gy het licht geniet, en sien kont met uw oogen,
Maekt, dat g'in 't licht gelooft, soo word gy niet bedroogen.
Dit seggende, vertrekt den Heer uyt hun gesicht,
| |
| |
Als of hy voor hun wild' verbergen 't hemels licht.
Laes! die versteende Jôon, zyn rechte siende blinden,
't Licht, dat hun oogen sien, en konnen sy niet vinden,
Of zyn'er eenige, wiens hert dit gaede slaet,
Sy veynsen't niet te sien uyt vreese van den Raed.
O Jesu! wat verstand kan dit genoeg bemercken?
Naer soo veel teekenen, naer soo veel wond're werken
Geschied voor hun gesicht, gelyk het was belooft,
Daer is, schier onder al, niet eenen die gelooft.
Is dit dan, mynen Godt, de vrucht van mynen zegen,
Waer naer gy desen dag soo eerlyk quaem gestegen?
s 't soo, dat gy de Feest van uw triomph besluyt?
Neen, Jesu, neen, ik sie voor u een ander buyt,
Ik sie voor 't helder licht van 't Jods geslacht verstooten,
Geheel de wereld door het heydendom ontslooten,
De straelen van dien glans gaen blinken ruym soo verr',
Als d'aldoorsiende Son met haere Morgen sterr'.
Nog zee, nog wildernis, nog hemel hooge bergen,
Vermogen voor dien glans sig selven te verbergen;
Hy tart den zegen prael van 't prachtig Capitool,
En straelt den aerdboom rond, van d'een naer d'ander Pool.
O aldoorschynend' Licht, gedaelt uyt 's Hemels Hoven,
Geen nacht, geen duysternis, geen tyd kan u verdoven;
Gelyk gy boven blonk, soo blinkt gy nu op d'aert,
En sult soo eeuwig zyn, gelyk gy eeuwig waert.
Der Seraphinen glans soud sonder u verdwynen,
Geen Sonne sonder u, geen sterren souden schynen.
Ach! wiens verbeelding vat de klaerheyt en 't getal
Der sterren, die uw licht hier naer voortsbrengen sal?
En zyn d'Apostelen, en zyn de Martelaeren
Geen Sterren, die gy sult na desen doen opklaeren?
| |
| |
Zyn 't dese vlammen niet, waer med' gy heden blikt,
Die gy tot luyster van millioenen Maegden schikt?
't Is Jesu, met dat licht, dat gy de volgend' eeuwen,
Van nu af aen, beschikt veel blinkende flambeeuwen,
Wiens helderheyt meer sal vercieren uwe Kerk,
Als Sterren, Son en Maen vercieren 't hemels Perk.
Een don'kre wolk alleen moet met haer bruyne vlecken,
Dat eeuwig staende Licht een weynig overtrecken:
Maer als dien swarten damp eens sal verdreven zyn,
Dan sult gy wêer opstaen met een veel klaerder schyn.
| |
Toesang.
Die van dage triompheert,
Als een lieffelyken Minnaer,
U verstooten soo vol smaet,
T'wyl gy hem soo minsaem gaet
Tot uw reyne liefde nooden,
Spyt hun blindheyt, blyft myn hert
Open voor uwe minne-smert.
Spyt hun blindheyt, kom ik heden,
Onder 't volk u naergetreden
| |
| |
Dog in plaetse van myn kleeren
Uyt te sprêen voor uwen voet,
Komt myn herte vol ootmoet,
Sig geheel voor u vernêeren;
Jesu, 't wenscht te zyn betrêen,
Door dit beest van u berêen.
Kost ik dog dat hert uytrecken
Van de Poort tot aen de Kerk,
Om den weg daer med' te decken,
Als met eenen gladden zerk!
Kond ik soo veel herten vinden,
Als' er steens zyn in de straet,
O! myn hertens welbeminden,
Het plaveytsel soud terstond,
G'heel veranderen van grond.
Staekt myn ziele die gedachten:
Waerom stookt gy uw gemoet
Met die wenschen sonder krachten,
T'wyl gy Jesus volgen moet?
Wilt gy uwen Heer behagen,
Gaet hem volgen voet voor voet.
Doet, gelyk hy heden doet,
Weet gy niet waer med' nog hoe,
Neemt den ouden mensch daer toe.
Ach! gy moet dien Ezel drucken,
Soud u dese Feest gelucken.
|
|
Auteursrecht onbekend