Werken. Deel 1

[p. 83]

De gecroonde leersse
Clucht-spel
Voor reden

Wij spelen Carel: niet, met 't wapen, in den vuyst,
Waer⁽¹⁾ voor den grooten Turck van Weenen is verhuyst;
Niet met den Saxenaer aan sijn triomphe-wagen:
⁽²⁾Neen, sulcke grootheyt past niet wel, op dese dagen;
't Is Vastenavont; tijdt van vreught, en soete clucht,
Tijdt van gesangh, en spel, en danssen en genucht.
Dit doet, op ons Tooneel, het treurgedicht verstommen
Om, met dien grooten Vorst, bij lappers te gaen mommen:
Hij selve vreest niet, voor den stank, van d'oude schoen,
Op hope, dat hij sal mee eeten van 't kappoen.
't Is waer, daer sullen veel, van die hier sijn geseten,
Ook riecken desen stank, en van 't gebraet niet eeten;
Den hoop is veel te groot, dies, bid ik, vrienden, weest
Te vreden met den geur, van een soo lecker beest;

(1) Waer door.

(2) Van vers 4 tot en met 3 der volg. bl. komt voor:

Geen sulcke grootheyt past op vasten avond dagen,
Want dan is 't tijd van vreugt, van blytscap en genucht,
't Welk 't eenig oogwit is, van dees gemaeckte Clucht.
Het Treur-spel nu niet past, en moet voor dit verstommen,
Nu Keyser Carel wil selfs bij de lappers commen,
Hij vreest in genen deel de reuck der oude schoen,
Op hope dat hij sal mé eten van 't Capoen.
Aenschouwers oft gij quaemt misschien te waeter tanden
Wacht u van aen de spijs te steecken uwe handen,
Uyt vrees oft Theunis U met sijnen spanriem sloeg.

[p. 84]

 

Of, soo u Teun misschien, of Maey doet watertanden,

 

Wacht u van spijs of drank te trecken uyt hun handen,

 

Van vrees, of Teunis u, met sijne spanriem sloegh,

 

Of⁽¹⁾ Maeye vol gebaer van haere⁽²⁾ kelder joegh.

 

Vooral, ik bids u⁽³⁾, brengt hier geene schoen⁽⁴⁾ te lappen,

 

Terwijl dien⁽⁵⁾ braven baes sal⁽⁶⁾, met sijn gasten⁽⁷⁾ knappen:

 

⁽⁸⁾Hij houdt van desen dagh sijn vasten-avont-feest,

 

Dan waere 't groote sond te raken leêr of leest.

 

Gij sult eer langh hem sien door toornigheyt ontsteken,

 

Als Keyser Carel comt van sijne leerssen spreken,

 

Ook sou die vraegh den vorst seer sorgelijk vergaen,

 

Quam hij niet dadelijk hant aen de beurs te slaen.

 

Hier mede stilt hij Teun en alle sijn gesellen,

 

Die om sijn miltheyt hem aen hunne tafel stellen.

 

Hoe 't vorder lucken sal, wort u, daer na, beduydt;

 

Aenschouwt, en lacht; daer comt den lapper Teunis uyt.

(1) oft.

(2) haeren.

(3) ick bid u.

(4) nu geene schoens.

(5) den.

(6) gaet.

(7) cnechten.

(8) Met de twee volgende verzen eindigt de Voorreden (verzen 7 tot 16 ontbreken dus):

Hoe 't voorder sal vergaen, wort u hier naer beduydt,
Aenschouwt, en lacht; daer comt den lapper Teúnis uyt,