Werken. Deel 1
(1928)–Michiel de Swaen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 49]
| |
Alpheus, Maria, Maria Cleophas
alpheus
Aenminnelijcke bruijt van onsen lieven broeder,
Wij wenschen dat den heer en oppersten behoeder
Van Abrahams geslacht u door sijn sorg bescharm!
maria
O vrienden! 't Is met vreugt dat ick u beijd' omarm!...
Ick wensch uijt gantscher hert dat u des Hoogstens segen
In allen overval met sijne hulp beiegen!
m. cleophas
Dit wenschen wij u mee.
maria
Wie in sijn segen leeft
Voor geenerleij geval nogh ramp te vreesen heeft.
| |
[pagina 50]
| |
alpheus
Ick acht mijn broers geluck ten hoogsten top gestegen,
Nu hij soo wijse maegt heeft voor sijn bruijt vercreegen.
maria
Nogh meerder acht ick 't mijn nu een' soo trouwen man
De sorge van mijn eer en suijverheijt nam an.
alpheus
Hoe doet uw lief aensien en hert en ziel bewegen!
maria
Sagh mijnen bruijdegom hoe gij mij sijt genegen,
Met wat vernoegen wiert hij in den geest geraeckt!
O Joseph, waert gij hier, uw blijschap waer volmaeckt!
m. cleophas
Hij wiert door u te sien tot meerder vreugt gedreven.
alpheus
Maer suster, segh, waer is dien lieven broer gebleven?
maria
Naer d'ondertrou vertrock hij uijt Jerusalem,
Om sijner saecken noot nae huijs te Bethlehem,
En sal eer corten tijdt tot mij te rugge trecken.
| |
[pagina 51]
| |
maria cleophas
Wat wil sijn comst in ons al nieuwe vreugt verwecken!
Wat valt hem 't bijsijn van soo lief geselschap soet!
maria
'K wensch dat mij Godt eerlangh dien troost genieten doet.
alpheus
Toen ick van uw verbont had d'eerste maer becomen,
Wiert door verwonderingh ons huijs gants ingenomen;
't Scheen ons ten hoogsten vreemt, want nogh ick, nogh mijn vrou
Dacht oijt dat onsen broer gesint was tot de trouw;
Dienvolgens wenschten wij dat gij ons wout ontdecken
Hoe gij den ondertrou quaemt t' samen te voltrecken.
maria
'k Was mede tot dien bant in geenen deel gesint!
Want midts ick van mijn jeugt de cuijsheijt had bemint,
En Godt mijn maegdebloem voor eeuwigh opgedraegen,
Had' ick voor 't houwelijck een ongemeen mishaegen.
Maer 't schijnt den Heer heeft naer een ander wit gemickt,
Sijn wil gaet haeren gangh, hoe seer den mensche schickt;
Dees waerheijt wort genoegh door ons verbont gesteven.
Ick (soo u is bekent) die van mijn kintsche leven
Des Hoogstens tempel had, met vlijt, ten dienst gestaen,
Wiert end'lijck, toen mijn jeugt sijn rijpheijt had ontfaen,
Door 't priesterlijck besluijt en raet geschickt ter trouwe.
Och vrienden! och wat bracht dat voorstel mij in rouwe!
| |
[pagina 52]
| |
'k Vertoond' oodmoediglijck de priesters hoe 'k wel-eer
Naer mijner oud'ren doot, den Alderhoogsten Heer
Mijn maegdom had verlooft; dienvolgens was bij eede
Verplicht het eensaem padtGa naar voetnoot1) der reijnheijt in te trede',
Sij om soo vreemde saeck verstelt, gaen Godt te raed';
Hij antwoordt op hun vraegh, dat m'al het manlijck saet
Van Juda, op dien tijdt, in Sions wal beslooten,
Om mij tot eene bruijt t' aenveerden, sou doen looten.
Ick in den geest gemaent tot onderdanigheijt
En niet bevreest te sijn voor mijne suijverheijt
Stem toe, vol hoop dat Godt mij sou van smet bewaeren.
Men daegt al Judas jeugt: veel jonge lien vergaeren
Op een soo vreemt besluijt in 's Heerens woonst bijeen.
De priesters, om mij, naer Godts uijtspraeck, te bestêen,
Doen ijder van den hoop een houte roeijken langen,
Met voorstel, dat ick hem tot bruijgom sou ontfangen
Wiens taxken door 't autaers aenraecken bloeijen sou.
De looters gaen in 't rond door 't goddelijck gebouw
Tot d'aengewesen plaets met d'houte roeij in handen.
Veel gasten vierigh om hun vrijheijt te verpanden,
Verlangen naer hun beurt: veel raecken den autaer,
Maer sonder dat hun roeij d'aenraeckingh wort gewaer.
In 't end comt uwen broer, dogh met seer traege schreeden,
En schier daer toe gepraemt, ter lootplaets aengetreden;
Hij steeckt sijn hant uijt, raeckt den Aut'er met sijn roeij,
En siet! aenstonts verschijnt een tros van menigh bloeij
Aen 't versgebotte hout; waer bij een glans van straelen
Tot tuijgen van Godts keur, op hem, quam nederdaelen.
Een ijder stont verbaest om dese wonderheijt;
| |
[pagina 53]
| |
Hij selver wiert ontstelt door innerlijcken strijt,
Sigh siende, tot de trou, door Godts verkiesingh, dwingen,
Ick wiert, dier tijdt, tot hem van weerdige ouderlingen
Geleijdt als eene bruijt, verciert en opgeschickt.
Ick stont door eerbaerheijt verslaegen en verschrickt,
Een coude grillingh gingh door buijte- en binne-leden,
Te meer toen voor het volck den priester quam getreden
Om mij met uwen broer te voegen hant aen hant.
‘Neem, Joseph, (seij dien heer) dit onbesmette pant
Tot een getrouwe bruijt uijt 's Alderhoogstens orden;
Noghtans, niet om van u als vrou gebruickt te worden,
Maer op dat gij haer eer en maegde-bloem bewaert;
Leef soo met haer alsof gij broer en suster waert.’
maria cleophas
O openbaere blijck van Godts Almogentheden!
alpheus
't Schijnt Jesses roede bloeijt, Messia com beneden.
maria
Mijn bruijgom, gants erstelt door een soo schoon besluijt,
Ontfingh op die voorwaerd' mij tot sijn echte bruijt:
Dus wiert ons alle vrees en twijffelingh benomen.
Daer siet gij hoe wij sijn tot d'ondertrou gecomen.
m. cleophas
Gelooft sij d'hoogste Godt die aen soo suijver hant
Uw reijne maegde-bloem en trouheijt heeft verpandt.
| |
[pagina 54]
| |
alpheus
Die mijnen broeder wil de suijverheijt en trouwe
Geheel en ongeschendt met u doen onderhouwe'.
maria
Geen vreese voor mijn eer stel mij voortaen in pijn,
Nu sulck een bruijdegom moet haer bewaerder sijn.
m. cleophas.
Begaefde suster, wilt in 's hertens vrede leven
't Wort laet, lij dat wij ons te saem nae huijs begeven.
maria
Uw bijsijn is mij lief, dogh 'k laet u ongepraemt.
alpheus
Uw heusheijt, wijse maegt, ons vrijigheijt beschaemt;
Wij houden u te langh uijt d'hemels oeffeningen.
maria
Verlof, gij oeffent mij in Goddelijcke dingen.
maria cleophas
O! hadden wij 't geluck u t'onsent eens te sien.
maria
Dat sal eer corten tijdt met mijne vreugt geschien.
alpheus
Blijf tot dien stont gegroet, o suster!
| |
[pagina 55]
| |
maria
's Hemels segen
Versel u, lieve twee, op allerhande wegen,
(Gordijnen toe.)
(Alpheus en Maria Cleophas uijt.)
alpheus
Noijt sagh ick meer verstants en sed'lijckheijts bijeen.
m. cleophas
'k Beken dees beijde sijn in haer gants ongemeen;
Begaefder quam er noijt aen mijn gesicht te voren.
alpheus
Sij schijnt tot maiesteijt en heerschappij gebooren:
Haer wesen dient tot proef van 't conincklijck geslacht,
Self doen sij haer soo cleijn en soo onweerdigh acht.
m. cleophas
Voegh hier de schoonheijt bij: wat lieffelijcke straelen
Laet s'uijt den cuijschen glans van haer swartGa naar voetnoot1) oogen daelen!
De bruijnigheijt waermee haer voorhooft is bedeckt
Tot een vermeerderingh van haeren luijster streckt.
Sij segh' vrij met de bruijt der conincklijcke sangen:
‘'k Ben swert, maer schoon; daerom is met mijn min bevangen
Den koningh, mijnen heer, o Sions maegden-reij!
Hij vindt sijn ziel-vermaeck en hertelust in mij,
| |
[pagina 56]
| |
En heeft mij ingeleijdt in sijn vergulde camer.’
Och suster, niemant past dien minneroem bequaemer,
Dan u in wie de deugt met schoonheijt is versaemtGa naar voetnoot1).
alpheus
Mijn gemalin, dat 's wel van haere schoont' geraemt;
'k Sie tegen uw besluijt niet 't minst te wederleggen;
Maer van haer eerbaerheijt valt vrij wat meer te seggen.
S'is schoon, ick stem het toe, jae soo, dat, waer sij schijnt,
Nootwendigh alle schoont' van andere verdwijnt:
S'is schoon, jae niet alleen in uijterlijcke leden,
Dogh selver in verstant, geheugen, wille, reden;
Maer als ick opmerck neem van haere suijverheijt,
Dunckt mij soo veel dan niet al wat'er is geseijt.
Want (om van haere jeugt en jonckheijt niet te spreecken)
Waer sagh men onder ons een maget soo ontsteeken
Tot eerbaerheijt, dat sij haer maegdelijcke slot
Voor eeuwigh heeft verlooft aen haeren heer en Godt.
S'is d'eerste van de stam uijt Abraham gesprooten;
En, om met meerder lof haer reijnheijt te vergrooten,
Hoe schoon en lief gelonck uijt haer gesichte daelt.
Het wederhoudt de min terwijl het ons bestraelt.
De liefde en maiesteijt beheerschen 't selve wesen;
Wijl d'een beminnen doet, doet d'ander ijder vreesen,
Beminnen vol eerbiet, en vreesen vol genucht;
U suijver liefdens end! O soete vreesens vrucht!
O liefde die ons doet in haer Godt self begeeren!
O vreese die ons doet in haer Godts schoonheijt eeren!
| |
[pagina 57]
| |
O wondre liefd' en vrees! beij even soet en groot!
Wel saligh die bij haer magh blijven totter doot!
m. cleophas
Och Salomon! waert gij op desen tijt hierboven,
Wat dee uw penne niet om dese bruijt te loven!
Die bruijt, een cort begrijp van al wat is volmaeckt,
Gelijck aen die, waernae gij eertijdts hebt gesnaeckt.
Of is het sij misschien? Is 't sij, die is geschaepen,
Omdat den hoogsten heer in haer genucht sou raepen?
Ick weet niet wat mijn ziel tot dees voorseggingh praemt,
Noghtans, ick segh niet meer dan haere deugt betaemt.
alpheus
Com, Joseph, com, mijn broer, mij lief voor alle menschen,
Dat ick u veel geluckx met sulck een bruijt magh wenschen.
|
|