Parnas, of de zang-godinnen van een schilder

[p. 224]

Op een boeren jonker,
Of de armoê der Ingebeelde heeren.

Kwartiertjes by malkaâr, en geld, en goed gebrek,

Maakt het genadendom van zyn genade gek.

Hoe dwaas die heele kraam nu is by elk een te agten,
Nog is 't genade, zyn Genaden op te wagten:

Want zyn Genadens maag, naar 't maan-kwartier gezet,

Is eens ter maand pas vol, maar leeg een staale wet.

Dan Eclipseert de Held, en lykt te Bankrottieren.
Maar neen: die 't spel verstaat, die roept, hy telt Kwartieren,

Op hoop van volle Maan, en bid om een stuk broot,

Terwyl de honger vast, als beul, hem 't huis uitstoot.

Nog zwetst de vent van haas, patrys, van bout, en snippen;
Zoekt iemant Gekken, laat hy slegts maar Jonkers kippen.