Logo DBNL
Oerloy der ewigher wijsheit (1938)

Oerloy der ewigher wijsheit

(1938)–Henricus Suso–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

11Een sonderlinghe priis ende commendacie van onser 12vrouwen der moeder Gods ende vanden onsprekeliken 13rouwe die si had in der ansiene der passien Christi. Cap. xvi.

15Bi den cruce Ihesu stont siin moeder. In die lentene alse die 16sonne beghint aen den hemel te hogene ende drachtich die eerde 17maect overmids hette haerre raeyen, soe beghint al dat van den 18wiinter bedwongen was weder te groyene ende vogele ende diere 19beghinnen / hen van dien tide te verblidene ende te singhene. Ende+ 20die menschen oec jonge ende oude verbliden hen in dier tiit ende 21die eerde wort scone ende groene. Eya alle ghi zuver herten die 22Gode minnende siit, merct want des geliics is ons ghesciet mit der 23drachtegher maecht die omvaen is metter zonnen, mit der coninghinnen 24van den hemelrike, dat dese sonne comen is in onzen lantscepe 25onser herten ende dat hare memorie claerleker lichtende sonder 26eeneghe wolke wort ghestort in onze ziele. Want dageliics wort 27alle hertheit van desen lichte vermorwet, alle droecheit wordt 28ververscht mit den dauwe hemelscher gracien, die donkerhede der 29nacht worden verclaert ende een nuwe licht staet op ende ons word 30ghegeven / materie groter bliiscepe. Wi groeten u mit eenre dancbaerliker+ 31stemmen ende mit begeerten onzer herten, die ene hope 32siit der zonderen, ende mit suchtingen ende mit tranen ende mit 33eenre devoter knielinge ons herten. Siit gegroet, moeder der gracien.

tekstkritische noten

1Die kinder verbliden hen in den luut der orghenen ende van goeder 2meren verbliid haer alle die werelt. Aldus worde ic in u herdeinckenis 3te male verbliit ende verhit mit den vier godliker minnen, begerende 4u te lovene dien hemel ende eerde ende alle hare macht lovende 5siin. Alre creaturen goedheit geliict uwer waerdicheit es als een 6cleine licht des nachts jegen de onghemetene claerheit der sonnen. 7Want die godlike wiisheit hevet u zoe hogeliken ghe/ciert ende mit+ 8zoe menighertieren goedheit ghecleed, dat sine onbegripelike 9wiisheit, die in u licht, is ons alzoe vele meer begeerliker, overmids 10dat zi overnemeleecke in u schiint. Alse ic herdenke die vrome 11menschen die u van beghinne geloeft hebben, zoe come ic van 12wonder uut mi zelven ende en hebbe den geest niet meer in mi. 13Maer alse ic weder tot mi zelven come soe peinse ic ende segghe: 14God gruet u goedertieren maecht, die ene cierheit siit alre maechden. 15Wat ye tonghen van uwen prise gheseggen conden oft pennen 16ghescriven oft herte gedeincken: als ment in een bondelken bindt 17ende ment nochtan zonder getal menichvoudicht: mit enen / devoten+ 18herte ende mit guldenre scoenheit ende mit enen honechliken 19smake ende mit enen gore van welrikenden cruden offer ict u al 20tot enen love ende tot eenre glorien, heileghe maecht, nu ende in der 21ewicheit. Alse ic u aensie soe dunct mi dat ic den blickenden hemel 22sie ende dat ic bin in een paradijs alre genoechten. Ende om uwer 23groetheit wille vergete ic miins zelfs ende verwondere die grootheit 24uwer glorien ende roepe mit groter macht: O hoecheit der rijcheit 25der wiisheit ende der const Gods. Hoe verblidet di u doe ghi dese 26edele creature mit zoe groter scoenheit deser werelt tot eenre 27bliiscepe gaeft. O maechdelike ogen die mit overnemender claerheit 28blicken, o ro/dende wanghen, o vlechten die mit guldenre scoenheit+ 29blicken. Salich siin u lippen die gegoet siin overmids menich 30cussen uwes liefs kinds. Al eest dat al dat in u is van der ewegher 31wiisheit vroedeleec gemaect is ende eersameliken geciert, nochtan 32smaken ons zonderen alre zoetelixste uwe borste die Christum 33soechden, want uut hen coemt leven ende drupt zoeticheit die 34welke ganset alle zieken. Terechte was dat wiif salich die dese

tekstkritische noten

1warege ende blide sentencie in die scare riep ende seide tot Ihesum: 2Salich is die lichame die di droech ende die borsten die du soghes. 3O salege borsten die voedet Christum den heere, want van uwer 4vruchtbaerheden zoe / verbliden hen hemelsche ende aerdsche+ 5ende worden zoetelic hermaect mit uwer vrucht. Die maker alre 6creaturen heeft den hemel gheciert met sterren, die elemente met 7dieren ende mit vogelen, die bosche mit groenen loveren, die beemde 8mit lachenden bloemen, maer boven al, heilige maecht, heeft hi 9uwen waerdigen lichaem gheciert mit alre heilichsten borsten. Dit 10siin twee oliven scoene ende drachtich, die melc ende honich 11scencken hemelschen ende aertschen, dese scone witte appelbome 12die van den heiligen Geest vruchtbaer siin ende gheset siin in midden 13den paradyse ende gheven vruchten der onsterflicheit den ghenen 14diese smaken. Dit siin gulden appele ende lylien / die chieren des+ 15ghewareghen Salomons gheesteleken tempel ende wel riekende 16mandragoren die gheplant siin in den hof alre ghenoechte ende 17druven van den wine van Engaddi die der sonderen herten verbliden 18ende alle droefheit verdriven. U borsten ziin beter dan wine, die 19rieken van den alre besten crude. In wine is onsuverheit gheleghen 20ende aerdsche ghenoechte, maer hier in is eene volcomene verbluschinge 21alre quader ghelost ende ene hemelsche overnatuurlike 22genoechte. Dies gesmaect heeft die weet dat stapphans vergaet 23alle quade geloste, alsemen ghesmaect hevet dat melc uwer gracien. 24Die ghevenynde serpente vlien van den roke deser hemelscher crude 25ende en connen niet ghedragen / die jegenwoerdicheit dustanegher+ 26zuverheit. Hoe verbliden hen die vervulde binnenste, doen si mit 27ongewoenliker gaven gesaedt waren. Die tonghe zweech, mer die 28geeste verblide hem in onsen here. Die ogen weenden ende storten 29zoete tranen. Die mont en can desen sueten smake ende dese godlike 30liquore niet langer onthouden, noch niet meer daer af ghespreken, 31maer alle die binnenste riepen eenechlike ende seiden: uwe borste 32siin beter dan wiin die riekende is van preciosen crude. Diet versteet, 33verstaet. O eerbaerlike moeder, behoudt ons der eweger wiisheit 34uwen zone overmids u onghemetene goedheit. Want alle dat ghi 35hebt, hebdi van hem daer alle goed ofcoemt. Nochtan en is niet

tekstkritische noten

1dat den / onsalegen zoeter is, dan datse tuwen borsten vlien moghen+ 2die vol gracien siin ende aldus comen moghen toten geesteliken 3wine dien die ewige wiisheit schinct. Want daer wort volcomelike 4zoeticheit ghesmaect, meer hier word se mit bitterheden ghemengt. 5Want deweghe wiisheit brengt na den stoc siins troests die roede 6der strenger correctien. Heileghe moeder, u mach wel ghedeincken 7dat hi mi mit sinen zoeten woorden alse mit melke versaed heeft 8ende weder mi vreesachtich maect mit siinre heerscapien. Alse 9nu troeste hi mi mit zoeten woerden, alse nu ghinc hi mi ane mit 10zwaren claghen. Ende alse ic mi verblide dat icken hadde alse 11minen uut/vercoren brudegoem, te hans wert ic van siinre Godheit+ 12met vresen bevaen, so dat icken aenbat als minen rechtere. Somwile 13alse ic hem melc bat en woude hiis mi niet gheven, maer om dat 14hiit mi verleden woude soe mengede hiit mit edecke. Waerlike 15van den hoeden toten voeten so en es in u geen bitterheit ofte wreetheit, 16maer dat in u is dat is ene zuvere zueticheit die boven gaet alle 17wel riekende crude ende preciose liquore. Ghi siit al scone ende 18suete ende en hebt ghene hertheit oft wreetheit. Van aenscine zi 19di goedertieren, schone ende zoete van woerden, vruchtbaer van 20goetheden, vol van gracien. Want / in u is alle gracie des wechs+ 21ende der waerheit, in u is alle hope des levens ende der doechde. 22Wiin ende melc wort ghesogen van der ewegher wiisheit, maer 23van u ontfaet men honichraten, dat is eene zuver zoeticheit, dat 24siin u zoete borste: dat ghi alle sondere ontfaet in u genadicheit 25ende verzoentse mit uwen waerden zone. O preciose scat der zonderen: 26want alse wi den oversten coninc overmids sonde verloren 27hebben ende alse wi die engele verbolgen hebben ende oec ons 28zelven zwaer worden siin ende niet en weten wat wi doen zelen, 29zoe helpt ons dat allene dat wi die ogen ons lichamen ende onser 30zielen tot u opheffen ende aen u hulpe ende troest zoeken. O 31bliiscepe / miins herten, eeneghe hope ende vroude miins levens,+ 32ghi wit hoe dicke ic mit enen bitteren moede, met enen verstoerden 33herte, mit enen beweenden aenschine, alse ic Gode verbolghen 34hadde ende mi achte sone der hellen ende omrinct was mit den

tekstkritische noten

1duvelen, mine ogen op hief, o vrouwe ende ghenadeghe maecht, 2tot u ende ic overmids u hulpe ontghinc allen stricken. Selke 3verbliden hen van hare onnoselheit, andere van grootheit van hare 4verdienten ende andere van der ontfermicheit Gods. Maer ghi 5siit mine moeder. Ghi siit mine hope ende enich solaes miins levens. 6Alse ic altemale van Gode in mi zelven onthope, alse ic dan uws 7ghedeincke ende om u peinse, zoe wort miin geest weder / levende.+ 8Ghi siit miin glorie, miin heil, miin eere ende miin leven. O mine 9hope, wanen mach mi dat comen. Want ghi so vele sonen hebt 10die haer onnoselheit behouden mach, dien hare eyghene goeden 11wercken ghenoech siin, die seggen metten gherechten mensche: 12noyt in alle miin leven en berispede mi mine herte. O droefheit 13ende zericheit miins herten. O overzoete moeder, ja onze sunderlinge 14moeder, die arme sonderen syn, ghi wit dat alle miin leven 15is ene pure berispinge. Siet ane uwen zieken. Ic en bin niet waerdich 16te heten u sone, meer doet mi alse eenen van uwen onsaligen zieken. 17Herdenct, ghenadeghe moeder, dat die moedere herde sorchertelike 18te achter waren plegen hair zieken ende mit hen meer / te+ 19doghene ende om hem sorghe te hebbene. Die arme is u gelaten 20ende der weesen hulpersse seldi siin. Ghenadeghe moeder, u siin 21bekent mine wonden. Die zieke visiteert, die dode verwect ende 22troest die bedroefde. Die heilichlike ende gherechtelike gheleeft 23hebben, die gaan toten lichte der wiisheit. Ach mi onsalege zonder 24die te male met tranen overgoten bin, ic vlie onder u bescudzele 25ende en dar niet arm ende bloet comen vore die jeghenwoerdicheit 26dus hogen lichts, meer waerde moeder, ic vlie tot u. O miin hope, 27miin casteel, daer ic een inde in gheset hebbe miinre salicheit: 28waert oec, dat God verhoeden moete, dat die vertorneghe rechter 29sinen knecht die / een zonder is verdoemen woude, soe doe dat+ 30overmids u ghenadeghe hande. Eest oec dat hi mi van siinre gracien 31behouden wilt, zoe gewaerdeghe mi mine zalicheit met u te zeindene. 32Ic en wil van u doot noch levende, in voerspoede noch in wederspoede, 33nimmermeer ghesceiden siin. Al waert, dat God verhoeden 34moet, dat ic van zotheden miins heren Gods vergeten woude,

tekstkritische noten

1uws en willic nemmermeer vergeten, u en willic niet laten. U 2memorie ende herdenkenisse is minen monde zoeter dan honich 3oft eneghe zoeticheit. Mine aensciin word in u verbliit ende mine 4herte vervroudet ende alle mine crachte nemen solaes in u ende 5wale te rechte. / Ghi wit wel hoe dicke ic ghesaed gheweest hebbe+ 6van den borsten uwer troestingen, die enen onsaleghen sondaer 7dustaneech solaes der salicheit hebt ghegeven. Eya hier omme 8onze voirspreeckersse staet op, goedertieren ende ghenadich, ende 9die ogen der ontfermherticheit keert op ons ende payet uwen enenborenen 10zone dien wi zoe dicwile verbolgen hebben, want ghi 11siit den zonderen een voersprekersse. Ende daeromme gaet voert 12genadichlike ende bid voir ons die zondelike siin, want u lieve 13graciose sone en mach u niet ontseggen.

14O eeweghe wiisheit, ic brenge in miinre hulpe voir u u waerdige 15zoete moeder ende berghe mi after haren rugghe ende ic en dar 16mine oghen / op u niet slaen, meer voer dat aenschiin uwer+ 17glorien begeer ic overmids haer gehoirt te zine. Ic bidde u, 18eertse ende doet haer reverencie. Hoe mochti dustanegen moeder 19verstoten. Al waert oec dat zi dusentichwerven sdaechs tot u 20quame, ghi en mochse niet verstoten. Verhoirt ons heer, om uwe 21goedheit ende om der zunderlinger eren wille uwer liever moeder. 22Want alsoe ic u minen advocate kiese voir uwen hemelschen 23Vader, alsoe kiese ic oec u uutvercorene moeder tot eenre 24hulperssen, op dat die iegenwoerdicheit haerre ontfancliker groetheit 25voldoe mine onwaerdege cleinheit. Nu o edele wiisheit, merct u 26gloriose moeder, aensiet die ogen deser zueter moeder u voer 27ons biddende, met welken / oghen si u in haren scoet draghende soe+ 28lieflike te siene plach; hare blosende wangen die zi dic mit 29moederliker begerten aen u waerdeghe aenscijn dwanc. Ach hoe 30salich waren die lippen daer zi uwen gebenediden mont mede custe 31ende alle die lede van uwen waerdegen lichame, ende mengede 32die begeerlike cussene somwile mit zoeten woerden. Aensiet die 33hande die u dienden, die salege borste die ghi soecht. O genadeghe 34zoeticheit, en is niet behoerlike alse ghi dit aensiet ende herpeyst,

tekstkritische noten

1dat ghi dustaneger moeder yet soudt mogen ontseggen, die u heere 2van hemelrike droech, voesterde ende op brachte. Ic bidde u, 3herdenct alle der dienste die si in / uwen kiintschen dagen dede,+ 4doen ghi een cleine kindekiin waert ende si u in haren scoet sette 55 ende ghise saecht mit bliden oghen op u lachen ende ghise weder 6mit liefliken bliden ogen aensaecht ende mit uwen armen omhelset 7ende ghise boven allen menschen meest minnet. Herdinct oec al 8des rouwen dien zi hadde in haer moederlike herte, doen si stont 9onder u cruce, bevaen mit groter compassien.


Vorige Volgende