Logo DBNL
Oerloy der ewigher wijsheit (1938)

Oerloy der ewigher wijsheit

(1938)–Henricus Suso–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

19Van der gaven ende den comen der godliker videnisse ende 20hoe haer die ziele dan hebben sal. Dat viij cap.

22Die gheminde Goods sal wonen in hem ghetrouweleec / ende 23alse in een camere sal hi al den dach bliven ende tusschen sinen+ 24scouderen sal hi rusten. Dese ende deser gelike woirde die volcoemenre 25minnen toe horen, alse icse hoerde soe versuchte ic 26herde zeere, want ic mi soe seere verre noch vinde van den begeerden 27inde deser minnen. Want ontoghenheit des lieves ieghen die 28begeerte des minneren, des ic decke gevoelt hebbe, dunct mi een 29sonderlinghen arbeit ende rouwe in minnen siinde, want zoe een 30yeghelike meer verbliit vander ieghenwoerdicheit siins liefs, zoe 31hi droever ende zeregher is alst hem ontogen is. Ende dit is die onsmakelike+ 32regule der / minnen, die alsoe seere piint ende bedroeft, 33die ic in eerdsche minne ghescuwt hebbe ende nu vonden hebbe in

tekstkritische noten

1godlike minne. Dit ist dat ic teghen u hebbe, moeder der scoenre 2minnen, ewege wiisheit, dat ghi saen somwile ontrect u minne 3die ghi cort voir seere verhieft. Dat voirgeseide gaen ende comen 4en is niet alleene in weerliker minnen, maer mi dunct dat oec stat 5in uwer minnen heeft. Dicwile alse die minnende ziele u hebben 6waent in die camere hairs herten ende in vreden waent siin ende 7omhelset mitten armen uwer minnen mit eweger onste ende verbonde 8waent siin: tehans als men u aldus hebben waent, soe /+ 9ontvliedi ic en weet wair ende alsemen u waent ghestrict hebben 10soe sidi verre ende wech ontvloen ic en weet wair ende en openbaert 11u niewerinc, maer ghi laet die ziele na u vol mit rouwen ende mit 12zericheden. Ende alse dat minnende herte na u bernet ende der 13zielen dorst ende die lichame quelt ende u alleene mit sinen binnenste 14begeert, zoe ontliicsendiit ende alse oft ghier mede boerderet ende 15en gevet gene antwoirde die men verstaen mach. Wat is dit? En 16eest niet al te wreet ende alte ongenadich dat ghi dien niet en troest 17dien ghi zelve gewont hebt?

18- Die wiisheit - Die groetheit ende / die scoenheit eenre+ 19yegeliker creaturen mach antwoerden voer mi.

20- Die discipel - Is dat ghenoich eenre minnender zielen? 21Al eest dat men daer zonder twivel lichten siet u mogenthede, 22wiisheit ende goedheit, ende u daermede alse mit enen voetstappe 23dat boven al goet ende scone is verstaet, nochtan es dat verre vanden 24begeerden ynde.

25- Die wiisheit - En es u dat niet ghenoech, soe siit content 26mit der heiliger scrifturen, dair ghi ghenoech, eest dat ghi mi 27minnende siit, in vinden moecht. Ende neemt een yegelike sentencie 28voir eenen minnen/brief alse oft hi van uwen lieve u in solaes der+ 29minnen ghesendt ware: Want alle dat ghescreven is, dat is tot 30troeste des gheminden ghescreven, op dat hope ende caritate verheven 31woirde. Ende en sellen deze argumente der minnen/den minneren 32niet ghenoech siin?

33- Die discipel - O meestersse alre minnen ende liefden, waeromme 34spreect di aldus? En sidi zelve niet een minnare ende ghe-

tekstkritische noten

1biedere der minnen? Ende op dat ic bat segghe: zeker ghi siit 2selve minne. Hier om want ghi sonder twivel kent die condicien 3eens minnende herten, dair om en behoert u niet soe vremdeli/ke 4van minnen te sprekene. O eeweghe wiisheit, ghi wet wel dat den+ 5minnaren alte clene is wat dat is, dat siin lief niet en is. Den 6minnenden en mach niet ghenoeghen alse siin lief niet ieghenwoerdich 7en is. In miin herte sidi worden alse een bernende vier 8ende siit besloten is mine bene. Ic ghebreke ende ic en cans niet 9langer gedraghen. O minlike vertoeninghe der minnen, ghi besit 10openbaerlike die woninge miins herten. Ic houde u zoe waerdelike 11in den arme miins herten ende u minne heeft mi soe aen hair 12gedruct mit hare cracht, al waert dat alle enghele ende alle menschen 13/ u sonderlinge mit haren prise verhieven ende mi sonderlinge+ 14wonder van u seiden ende minlike scrifture van u thoenden, si 15en souden gheen en orboere doen. Si mochten des minneren begeerten 16somwile beletten maer siin begheerte en connen si niet voldoen. 17Want dat es alle miin begheerte, dat ic u allene in miin herte vinden 18mach ende in u die ghewarich goed siit, eenpaerlike rusten. Eene 19corte ure sonder u iegenwoerdicheit te sine dunct mi een lanc 20iaer ziin. Ende daer om genadige soeticheit, en wilt niet vremtheit 21bewisen uwen onwaerdigen knechte, want alse ic u enen dach 22vremdere ghevoele dan ic pleghe, soe dunct mi dat/ic vele iare+ 23mit verdriete ende mit groten rouwe in elenden overleve. Ghi siit 24een paradiis miinre ghelost ende ene overhemelsche paradiis ende 25wenscheliker dan enich paradiis, want u na miinre begheerten te 26hebbene dat is volcomelike salich te sine. Maer nu, want toehoert 27alle denghenen die in hoecheit ende in heerscappien siin dat si 28gheciert siin mit goedertierenheden ende mit ghenadicheden, vele 29meer behoert dan uwer hoger mogentheit toe groete genadicheit 30ende medeliden. O goedertieren wiisheit, waeromme en ziedi 31niet ghenadichleec aen die arme minnende herten / die na u+ 32opwaert sien ende na u inwendege versuchtene sinden ende uut

tekstkritische noten

1storten hare trane ende mit groten stemmen na u roepen: keert 2weder, keert weder mine uutvercoerne lief, dat wi u aensien moghen 3ende geeft ons solaes uwer saleger ieghenwoerdicheit. Want si 4onghetroesteleec weenen ende vresen oft zi yet verbolgen mochten 5hebben dat minlike aenschiin uwer Godheit. Si sitten alleene ende 6eenliken want si siin vervult mit zericheden ende in die heimelicheit 7hairs herten met enen merkenden ende versuchtenden moede 8spreeckende ende versuchtende segghen si ieghen hem zelven: 9Och wanneer / zal hi comen, wanneer sal hi wederkeren ocht+ 10icken iet sien sal? Selen die ogen miins herten yet sien mogen dien 11die oghen der engele te sien begheren? Summe wile is mi, die die 12minste onder u minnere bin, dese droeve zake gevallen, dat alse 13hi mi met enen zoeten slape omvinc ende van mi sciet, dat ic dan 14al wenende seide: ach waer is miin lief henen, ach waer mach 15icken zoeken? Waendi oft hi yet aen mi zien sal dat hem behagelike 16is ende weder tot mi come? Ach leider waerom en waecte ic niet, 17waerom en hilt icken niet? Miin zoete lief, compt, toent u mi. 18Gheeft u weder mi want dien bedroeft alte / seer u verberghinghe+ 19dien zeere verbliit u openbaringhe. U comen ende u gaen piint 20mi alte seere. Wiist mi die scaduwe daer ghi onder ligt om die 21coelte te zoekene ende die hette te scuwene, want die sonne opghegaen 22is, op dat ic anderwarf uut mi zelven niet en verdwase, die 23mi in u te viindene plach. Ach hoe lange sal ic des derven dat mi 24alleene ghenoich siin mach ende alle begheerlike ghenoechte in 25hem heeft. Miin uutvercoren lief, want die crachte deser beroeringhe 26beroeft mi miins selfs, soe moet si u bedwinghen tot mi te comen. 27Ende want ic om u miins zelfs derve, soe bin ic bordenlike mi+ 28selven. Dit siet / aen mit uwen ghenadigen oghen, want ic ghebreke 29ende ic en cans niet ghedragen langer. Gheeft dan u zelven op, 30dat ic mi zelven in u viinden mach die mi overmids u verloren 31hebbe. O wonderlike cracht der minnen. Ic zegge zekerlike dat 32minne sterc is alse die doet, want minne ghi hebt mi ontogen mine 33herte ende hebbet minen lieve ghegheven ende zoe vaste hem 34gheenicht alsoe dat mi in zekeren tiden dunct dat mi ghelaten hevet

tekstkritische noten

1ende twiveleec is wies dat is, ochtte des geens dairt in leeft, ochte 2des geens diet mit eenre bernender heytten mint. O herte ic bidde /u,+ 3segt mi wies ghi siit: ochte sine dien ghi mit allen uwen binnenste 4mint, ochte sine dien ghi leven geeft. Sidi mit mi? Och hoe onlanghe 5zijdi mit mi. Och hoe dicke zijdi elder. En zijdi met hem niet des 6ghi siit, soe en weet ic niet wair ghi siit, want ic en soude u nyemene 7zoe vrijlike laten alse minen lieve dien ic meer dan mine eyghen 8leven minne. Ende want ic hem meer dan mi minne, soe sidi dan 9te bat mine, want ghi des gheens siit, dies ic oec te male bin. Maer 10niet alleene en heeft hi u hem geeyghent maer hi heeft mi met 11u / ghetoghen ende begheert ons te gadere te hebbene. Eest dan+ 12dat ghi sine siit, want ghi seker sine siit, niet allene want hi u 13ghescapen heeft ende verloest alse andre creaturen, maer ghi siit 14sine overmids een sonderlinge privilegie, dat is mit eenre vrierwillegher 15devocien. Want ghi siit dat juweel dat ic gaf in mine minlike 16ioecht, afgesceden van alre eertsche minnen, in enen weerdere 17der minnen ende een juweel der lieften. Ende in enen tekene der 18caritaten teeckende hi sinen name mit bloedeghen letteren. Den 19yvorien troen, een gulden bedde ende een bruutcamere / hebic+ 20ghemaect om hem in te rustene. Seget mi, hoe wildi ontfaen uwe 21bruut ende uwe geestelike vriendinne die ewige wiisheit alse si wedercoemt 22ende vore die dore uws herten staet, clopt ende bit dat mense 23in late. Ic en soude, seit hi, niet lange merren, noch ic en zoude 24miin lief niet lange laten beiden, maer ic soude haestelike in hare 25ontmoet lopen ende soude mit groter begheerten uut recken die 26arme miinre begheringhen ende zoude miin lief binnen den woirden 27miinre groeten mit enen begheerliken helsene aen mi drucken. 28Ende alse sente Jan in siinre moeder lichaeme in die ieghenwoerdich/heit+ 29des ewichs conincs hem al springende verblijdde, alsoe 30sal ic oec mi verbliden in die ieghenwoerdicheit dustanegher bruut 31ende sal hem mit eenre iubilerender stemmen mit dustaneghen 32woirden, die ic nemen zal uut den schatte der minnen, groeten 33ende segghen: O miin lief die een diep afgront siit miinre beghe-

tekstkritische noten

1ringhe ende eene cracht miins marghes, alle mine binnenste grueten 2u uut herteliker begheerten miinre zielen ende ontbieden u alsoe 3vele groeten ende alsoe vele devoter dienste alse menich loef is in 4den bomen over alle die werelt ende menighe / sterre es in den hemel+ 5ende alse menich sant is aent over der zee. Ende alse icken aldus 6devotelike ontfaen hebbe soe sal ickene in sine eyghene stat leyden, 7in die gheestelike camere in dat binnenste miins herten. Maer 8ach arme dat eest dat mi suchten doet, u gaen ende u wedercomen, 9dat piint alte seere die ziele die noch niet gevesticht en es in den 10volcoemensten goede der minnen. O eweghe wiisheit, dese ende 11deser ghelike inneghe herttelike versuchtinghe ende minlike sprekinge 12hoerdi, meer ghi gelaet u ocht ghier af noch en wist, noch gheen+ 13ga/de en sloecht.

14- Die wiisheit - Ic siet al ende ic merke alle die begheerten 15uws herten. Maer beid alluttel ende segt mi een woert dat ic u 16vragen wille: Die vele spreect, en sal hi zelve niet horen ende die 17vele vraecht, en sal hi niet antwoerden? Antwoerd ghi mi dat ic 18u vraghe. Wat eest dat die hemelsche geeste meest zoeken ende 19meinen zellen in haren werken?

20- Die discipel - O wise werkersse alre doechde, eweghe 21wiisheit, hoe mocht ic die simpel ende ongheleert bin antwoerden 22tot deser vraghen? Ic bidde u die boven al siit ende meestersse+ 23hemelscher / disciplinen, dat ghi andwoird voer mi.

24- Die wiisheit - Ghi selt weten dat die hemelsche geeste ende 25die volcomene menschen niet meer in hair werken en zoeken dan 26ene geliickeit al hare werken mit minen wille. Die godlike wiisheit 27seit: Mine spise is dat ic den wille miins vaders doe die in den 28hemele is. Dit is der engele ende der volcomenre menschen spise, 29dat hem ghelieft die wille haers heren in hem te voldoene ende 30ghemeenlike in allen creaturen, want si souden lichtere teenen 31nederen onwaerden werke ghetoghen siin, waert dat minen wille 32meer mede wair, dan tot enen hogeren ende / eersameren wercke, 33waert dat minen wille min mede wair.+

tekstkritische noten

1- Die discipel - O overste wiisheit, hoe verborghelike sladi 2mit uwer antwoerden mine onvolcomenheit wont. Mi dunct dat 3ghi meent mine croenachticheit hoefscelic te berespene ende miin 4gebrec der lancmoedicheit te verdoemene, want ic soeke soeticheit 5ende scerpheit na mine vermogen vlie ic.

6- Die wiisheit - Alsoe ongebonden soude siin een gheproeft 7discipel mit siinre begeerten, dat hi niet alleene en zoude siin 8onghebonden van vleescheliker liefden, mer hi en zoude oec niet+ 9soe seer geestelike / ghenoechte minnen dat hise liever hadde dan 10dat overste goet in hem zelven genomen. Merct dan u zelven wat 11ghi soect ende wat ghi mint. Die onvolcomene minneren minnen 12meer die gaven hairs liefs dan si doen hair lief, ochte si vlien hair 13ongherief alse knechte, ocht si zoeken hair gherief ende hair gewin 14alse huerlinge. Op dat ic uwer vragen die principaleec is van den 15gane ende den comene miinre visitacien, die de minnende ziele 16zoe seere pinen, na uwen worden volcomelike antwoerde, soe seldi 17weten dat die ziele dicwile daer af ocsune is. Want alse den rayen 18van der sonnen wort / de venstere voer ghesloten ende als dusdaneghen+ 19gaste wordt onweerde van binnen gedaen, so wort dat lief, maer 20in desen niet lief, bedwongen en wech te gane, wies ghenoechte 21es te wandelen met der menschen kinderen. Somwile come ic ende 22geve bliiscepe ende make mine woninghe met minen lieve niet 23openbaerleke mer verborgenlike, also datter herde luttel is die 24miins connen gewaer worden.

25- Die discipel - Here alse mi dunct zoe condi sonderlinghe 26wel minnen. Ende dair omme soe bidde ic u ende beghere dat 27ghi mi leren ende thonen wilt eeneghe teekene uwer verborgender+ 28ieghen/woerdicheit.

29- Die wiisheit - Eest dat ghi begheert te wetene mine ieghenwoerdicheit 30soe moeti u selven examineren hoe danich ghi siit alse 31ghi miinre gracien niet en gevoelt, ende dan zuldi vinden dat ghi 32vraghet. Want ic dat overste goet bin, zo vervul ic alle dinc bi miinre 33goetheit ende met miinre teghenwordicheit. Want alsoe die sake over-

tekstkritische noten

1mids die waerom bekent wordt ende die onsienlike sonne in hair 2zelven overmids wederslach haerre rayen sienleec werdt, also werd 3men gheware miinre ieghenwoerdicheit overmids hare vruchtbareghe+ 4goedheit. Hier omme, eest dat ghi iet die goetheit miinre iegen/woerdicheit 5oft de onvruchtbaerheit miins afwesens hebt in u gevoelet, 6soe segget openbaerleec, op dat ghi dair in gheleert wort ende 7ondert gras die bloemen bekennen moecht.

8- Die discipel - Al worden alle mine leden tongen ende spraken 9alse menschen, si en mochten niet gesegghen dat ghi mi vraecht. 10Mar op dat ic der waerheit lie om deser zaken wille: in die groetheit 11der wondere Gods was ic dicke verheven tot eenre hogheit, op dat 12God verheven worde, ende zeide in mi zelven: Och oft die ieghenwoerdicheit 13Gods soe ongemetene goedheit is in eenen armen+ 14sondaer / wies leven cleine es ende die werke niet, wat zaelt dan in 15hen siin dair onnoselheit des levens es ende ene onghemetene 16overvloedicheit der gracien ende alre doechde? Waerlike dat luttel 17dat ic ghevoelt hebbe: alsoe ghiit gaeft wil ict zegghen, op dat ic 18in desen vercrighen mach een volre rechticheit van dien die voergheseit 19siin. O overste goetheit, alse ghi u graciose aenschiin vol goetheiden 20ende soeticheden van mi keert ende uwen inwendeghen troest 21onthout ende u licht in uwe hande verbercht, dan wordt die 22onsaleghe ziele stapphans verwandelt ende wort als cranc ende 23quellende. / Daer na volget moetheit des lichamen ende hertheit+ 24der herten ende dan ghevoelt men seericheit des geests. Dan heeft 25men een scadelic verdriet beseten alsoe dat miinre zielen miins 26levens verdriet. Al dat ic dan zie ende hore, al ist nochtan goet, 27brengt in mi eene geestelike walchinghe. U wech gaen brengt eene 28verveernisse der stat, een verdriet der cellen, een onvredelicheit 29miinre broedere daer ic mede wone ende mine ziele beghint van 30verdriete te slumene ende somwile van cleinmoedicheit des geests en 31weet si niet wanen zi coemt ende wair si gaet. Ic hebs mit proevene+ 32/ondervonden dat ic dan gheneichleker ten sonden bin ende die

tekstkritische noten

1coringhe te wederstane cranckere ende ondogende tot allen geesteliken 2werken. Alle die ghene die mi in dien tiden zoeken sellen mi ydel 3vinden, want die goede huusman die alle sine huusgenote vervult 4mit benedixien ende mit bliiscepen es wech ende hevet huis ydel 5gelaten. Maer alse die overscone blic des ewige lichts in midden 6die donkerheit miins herten hem verthoent hevet ende opgegaen 7is, o verwandelinge der rechter hant Gods! Dan sceedt van mi alle 8onvruchtelike melancolie ende die donkere nacht wort alse die 9dach verclaret ende alle droefheit sceid hair van mi. Mi/ne hertte+ 10wort vervult mit lachene ende mine mont mit iubele, die siel verbliit 11haer, die consciencie wort ghesuwert ende alle mine lede worden 12verbliit ende loven onsen here God ende segghen: laet ons Gode 13belien want hi goet is, want in aertrike is sine ontfermicheit. Ende 14si selen singen in den wegen ons heren want groet is siin glorie. 15Dan beghint miin wille haestich te sine van bliiscepen ende die 16redene van vrouden te solempniserene, alsoe dat ic somwile van 17overvloedicheden der bliiscepe ghesworen hebbe dat desen sonderlingen 18claren dach om priis der opverstandenisse ons heren die 19sterre draghere / der werelt toe bracht hadde. Doen ic te+ 20male gheblust waende siin stont ic op alse Lucifer. Ende den 21ghenen die wonen in dat rike der scaduwen der doet is op gegaen 22i licht. Dan alle dat mi te voren hert ende zwaer te zine plach 23ende onmogelike dat wert mi zoete ende licht, die vastinge dunct 24mi zoete ende die wakinge cort ende alle werc dunct mi cleene 25van groetheden der minnen. In dien tide der geesteliker gracien 26soe wil ic miin leven verbeteren, mine zeden verwandelen ende 27vele doechden aengripen, des ic niet te werke en brenghe alse 28dese zonderlinge / gracie van mi gaet. Die siele wort met claerheit+ 29ende mit waerheden vervult ende mit zoe groeter zoeticheit omvaen, 30datse wel na haers zelfs ende alre creaturen vergeten heeft. Dan 31so comen heilghe ghedachten haer na haren wille. Die traghe lichame 32wort ten geboden ons Goods snel. Ende op dat ict mit luttel woerden 33zeggen mach: soe groet is die gracie die overal vloyet, dat zoe

tekstkritische noten

1wie dat bidt ontfeet ende die zoect vindt ende die clopt wort opgedaen. 2Dan bin ic allen sienliken dingen boven gegaen ende hebbe 3alle aertsche dinghe ondervoet gheworpen ende dunct mi dat ic 4sta in dat / hemelsche Iherusalem ende beghinne te voirsmakene+ 5des toecoemende riken. Alle mine begeerten siin dan vereenicht in 6bliiscepen der minnen ende ruste alleene in dat gebruken Gods. 7Dese ende deser ghelike plegen miin herte te besittene, maer weder 8dat van u oft van mi coemt dat begeer ic te wetene.

9- Die wiisheit - Die verderfnisse coemt van u zelven ende 10in mi is allene uwe hulpe. Van u neemdi altoes af ende werdt te 11niete. Ende dair omme wet dat u dese ende deser ghelike overmids 12mine ieghenwoerdicheit worden ghegeven, want dit is der minnen 13spel dat sie mit der minnender zielen / te hebbene pleecht.+

14- Die discipel - Welke is der minnen spel?

15- Die wiisheit - Der minnen spel is bliiscap ende rouwe, die 16comende siin van des liefs comenne ende wech gane. Want dat 17is der minnen eygen: so si haer lief liever hevet in sinen comenne, 18so si haer meer bedroevet in sinen wech gane. Ende dan wordse 19gewair dat sine mint, alse hi van hair genomen werdt.

20- Die discipel - Dit spel der minnen en dunct mi ghene 21bliiscep siin maer grote droefheit. Maer ic bid u dat ghi ons zegt 22oft eneghe menschen siin die van den rouwe uws gaens / ende van+ 23der bliiscepe uws comens uut ghenomen worden, die uws in ene 24vaste onwandelbaerheit gevoelen.

25- Die wiisheit - In herde luttel menschen es een ghestadicheit 26in godliken dinghen als in een beghin der ewicheit.

27- Die discipel - O och wie siin dese oft van wat condicien, 28dat tot deser gheliker gestadicheit comen?

29- Die wiisheit - Dat siin die ghene die hare zuvere begeerten 30van nederen dinghen getoghen hebben ende overmids ene lange 31ghewoente godformich worden siin ende gheenicht godliken dinghen,+ 32die mitten / overganghe hare ghedachten alle middel sceidende 33God ende die ziele haestelike ontladen.

34- Die discipel - Alse ic dit hoir soe versuchte ic noch hoghere, 35omdat ic wel weet dat ic dustaneghen in den levene soe onghelike

tekstkritische noten

1bin, want dese volmaectheit boven gaet alle mine moghelicheit. 2Maer doch wil ic van u weten hoe een discipel dien dit oncont is, 3hem in deser visitacien hebben sal.

4- Die wiisheit - In den daghe der goede sel di gedeincken der 5quade ende in den dage der quader sel di ghedinken der goeder, op 6dat ghi aldus in den tiden der gracien u niet te seeren en verheft 7noch in den tide der gelatenheit niet boven maten u / en bedruct.+ 8Maer alse Ayoth seldi yegheliker hant ghebruken alse der rechtere. 9Eest dat ghi een nuwe plante siit ende ghi te doene hebt dat men u 10dagheliics verversche, hout doch dit, dat ghi dit gaen ende dit 11comen niet ongheduldichleec en ontfaet, al eest dat ghi altoes 12eernstelike miin aenschiin zoeken soudt.

13- Die discipel - Och oft ghi aensien wout, ghi sout zeker 14viinden dat die lange merringe des liefs is een grote dogen des 15herten.

16- Die wiisheit - Sonder twivel zoe wie minnen wilt die moet 17dit wandelbaer rat der minnen verdragen. Ende dat en is gheen 18wonder, want den minneren deser werelt en comen / alle dinc+ 19niet na haren wille, meer si hebben somwile grote iegenhede. Est 20oec dat ghiis niet gheproeft en hebbet, soe vraghets hen ende si 21sellent u seggen dat soe wie wilt minnen, hi moet arbeiden. Het 22siin someghe minnaren die alte teeder siin, die alse si een wile 23der minnen gedient hebben willentse sonder arbeit minneren heten 24ende eest dat hen al na haren wensche niet en coemt, soe staense 25der minnen af. Dese en ghesmaken die vrucht der minnen niet 26ende hen werdt alse den onwerdigen toe ghesproken: Minne is 27ene gedaente des riddersceps ende daer om gaet si verre van den 28traghen. Ende hier omme / op dat een bernende minner comen+ 29mach tot sinen begeerden eynde, so sal hi siin ernstachtich, lange 30beidich ende dienstachtich ende en sel niet lichteliken af laten, al 31waert oec dat hi dusentich werven weder stoten worde ende sal 32altoes goeden hope hebben ende sal peinsen dat een biblivende 33arbeit alle dinc verwint. Wat is morwer dan water? Ende wat is 34harder dan steen? Nochtan wort hi overmids lancheit der druppen 35doirhoelt. Ende op dat ic u ende den ghewareghen minnaren goede

tekstkritische noten

1mare segge diese gherne horen zelen, soe seldi weten dat dese+ 2godlike / bruut daer ghi om arbeid, wilt gebeden ziin ende in 3ghewareghen dienste heeft si ghenoechte. Wie eest die in tideliken 4dinghen soe saen ghecrigen mach datter minnen behaget? Hier om 5bidde, eyssche, vermane ende en laet niet af. Ic gelove hem den 6inganc na die begheerten siins herten. In al den lande van Israhel 7en is niement die soe schier verbeden is ende zoe bereet te verhorene 8ende soe genadich te gevene alse dese u godlike bruut, want van 9groetheit der minnen en mach si hair niet langhe onthouden. Si 10en can niet gebeiden tot dat mens hair bit, maer si voercoemt die+ 11ghene die se zoeken / ende thoent hair eerstwerven hen. Si staet 12in die mercte, in midden der straten ende in die doren der poerten 13gheeft si hair stemme, smeeckende ende tot haerre minnen treckende 14alle menschen. Die mi minnen wilt pine hem tot allen tiden siins 15liefs te wachtene, alsoe ic eenpaerlike minen minnaren gewacht 16hebbe ende hen te ontbeidene pleghe, want hi zeker niet en weet 17van waer hi comen sal, oft van oest ofte van west, van suden oft 18van noerden, die gene die sine ziele mint. Oec is hem oncont weder 19hi des morgens oft te middage oft te middernachte vore die dore+ 20cloppen sal / ende bidden dat men hem inlate, want dicwile alse 21mi die ziele mit groter sorcherticheit soect ende al zoekende mi 22niet en vint, alse siins dan minste moed so bin ic bi hare ende 23wordt si ghetroest mit hairs liefs ieghenwoerdicheit. Ic beghere 24altoes van miinre gheminder dat si der minnen altoes bereet sy, maer 25ic en wille niet dat si meer ghetrouwe in haere verdienten dan in 26miinre waerdicheit. Het en is niet ghenoech een ure met den 27lieve onledich te sine, mer hi moet van node hem dicke ledegen ende 28siin wachten, die siin verborghene runighe wilt verstaen ende+ 29getroest wilt siin / mit siinre precioser ieghenwoerdicheit. Op dat 30wi dese zoete woerde menghen mit sceldenden woerden, die nochtan 31niet te min minnende en siin, soe moeti seere versproken siin, 32want ghi zeker in deser minnenden dienste te berispene siit. Wair 33omme ach leyder ghi die aneghenomen hebt dat ridderscap der 34minnen ende in dese onse philosophie professie gedaen hebt ende

tekstkritische noten

1uwe scouderen onder haer soet ioc gedaen ende ondergheworpen hebdt, 2waer omme dordi mit eenen ongestadigen hertten ende mit schietenden 3ogen, die dwasende siin al aertrike dore, staen voir dustaneghen 4brudegoem, die u sonder wederkeer mit enen schonen / graceleken+ 5aenschine sonder onderlaet aenstaert ende sine oghen nemmermeer 6van u en keert? Wat groeter scanden ist dat ghi soe nauwe hoert 7na dinghen die u niet toe en horen, dat ghi niet gehoren en cont 8wat die godlike wiisheit in u spreect? Och hoe scandelike eest 9den discipel der minnen dat hie soe siins zelfs verghet, dat hi des 10gheens inwendeghe woirde niet en hoert, noch en roect, dien hi 11mit siinre tieghenwoerdicheit altoes ende altemale omveet. Wel 12recht eest dan dat hi hem van u trecke alse van eenen dies onwaerdich 13is, omdat hi u noch in hem noch in u maer / buten hem ende buten+ 14u in die onlede der werelt vint. Ende daer omme bidde ic u dat 15ghi u des hoet ende u in desen beteren wilt. Aensiet ende merct dat 16herde onbehoerlike is, dat die ziele buten hair yet soect, die dat 17rike Gods in hair heeft. Want dat rike Gods is in u, dat is gerechticheit 18ende vrede ende bliisceppe in den heiligen Geest.


Vorige Volgende