Oerloy der ewigher wijsheit
(1938)–Henricus Suso–
Auteursrecht onbekend|
Regelnummers proza verbergen
| |
10Dat die Godlike wiisheit te minnen is ende oec te vreesen. 11Dat vij capitel.13Op enen anderen tiit, doen die sonne onder die wolke bedect 14was, die te voren schone ende claer gescenen hadde ende die nacht / 15rime die groeiende bloemkine wedersleghen hadde ende dat sceepkenGa naar margenoot+ 16in midden dier zee ghesteken was van den winden overmids 17tempeest, soe quam op mi, spreekt die discipel, vreese ende bevinghe 18ende die donkerheden bedecten mi. Ic sat allene ende begonde te 19overpeinsene alle mine iare in bitterheden miinre ziele ende in 20eenre wonderliker manyeren quam voir miinre verstandechheit 21dat visioen dat een prophete sach, in den welken men leest: dat 22de stoelen gheset waren ende die oude der daghen die sat. Siin cleet 23was blickende alse snee ende dat hare van sinen hoede / was alseGa naar margenoot+ 24suver wolle. Siin trone was als een vlammen des viers ende sine 25radere een ontsteken vier. Een verslindende viereghe vloet ghinc 26uut sinen aenschine ende uut sinen monde ghinc een zwaert dat 27scerp te beiden ziden was. Doen wert ic met groten vervaernissen 28wederslagen alsoe dat hem versaechden alle mine hare, want alle 29mine sonden ende alle ghebreke miinre ioghet, cleen ende groot, 30worden mi in aensiene alre menschen ghetoent. Doen quamen 31boden mit groter haesten ende bedwongen mi, die mit groter 32zericheit bevaen was, te comen ende leidden mi voir den vertorenden 33rechter. Ende alse die / coninc die sittende was in sine dincbancGa naar margenoot+ 34siin aenschine verhief ende mit sinen bernenden ogen cont maecte | |
[pagina 57]
| |
1die toernicheit siins herten, soe sanc ic neder ende viel op die aerde 2ende leyde soe ic best mochte miin ommachtich hoet op minen 3arme. Alse ic aldus van groter vervaernisse omtrent eenre uren 4gheleghen hadde ende ic ten laesten weder tot mi zelven gecomen 5was, soe seide ic in mi zelven: Wee wee den ghenen die leven na 6den gheloste hairs herten. Wee hem allen die quaet doen. Want 7bekendese dat bereet waer die toecoemende pine ende die enghe 8sentencie des toerneghen richters / die teghen hem gaen sal ende hoeGa naar margenoot+ 9hi dies begonnen heeft van sinen sanctewarie, si souden hen vele 10te bet van sonden hoeden ende souden liever hebben alle tidelike 11pine te ghedoghene dan si die ogen des gherechten rechters verbolgen. 12Ach mogende here, ende hoe anxtelike verveerlike is u 13aenschine ende hoe zwair ende hoe doirgaende siin uwe woerde. 14Ic beve te male bevende van dus groter onwaerde. O vervaerlike 15visioen ende alte seer te ontsiene ende mit groter voirsienichheden 16te verhoedene. Ic bidde u, aelmachtighe coninc, mit alle mire herten 17om uwer groter goetheit wille, / dat ghi mi bescermen wilt vanGa naar margenoot+ 18desen verveerleken visioene ende doet mi in deser tiit wat ghi wilt. 19Gheeft mi gebode, meerdert die tribulacie, menichvuldicht die 20tegenheden ende hondertvuldicht die ziecheden, want wat ghi 21wilt sal ic gheerne draghen. Maer des bidde ic u allene, dat ghi 22mi sparen wilt voir dat aenschiin uwer tornicheit. Die vrese Gods 23is alsoe groet in mi, dat oec allene ene cleine vermoeden dair af doet 24mi duncken, dat ghi om miinre zonden wille uwe aenschiin van mi 25kerende sijt ende dat ic u die miin rechtere siit verbolgen hebbe,Ga naar margenoot+ 26dat ic te male niet ge/rusten en can meer al in mi zelven verstelle. 27Hoe mocht ic verdragen dat verveerlike aensciin dat vol es gramscaps 28ende onweerden. Wee den onsalegen versteenden sondaren, wee 29den helschen verdoemden zielen ende den verkeerden gheesten, 30die dit anxtelike aenschine in siinre vervaerliker dispocicien sien 31moeten sonder hope der gracien ende horen moeten der verveerliker 32donder: Gaet ghi vermalediede in dat ewige vier. O eewighe lachter | |
[pagina 58]
| |
1die nimmermeer en vergaet. Wie mach ghenoich herpeinsen desen 2bevencliken dach? Wie mach u verveerlike aenschiin van allen / hopenGa naar margenoot+ 3beroeft aensien? Hier om rade ic allen mensschen ende den sonderen 4meest dat si hen niet en bevelen uwen zwighene, want ghi zwiicht 5ende gelaet u oft ghi die sonden niet en saecht, mar alse uwe hant 6ghegriipt dat ordeel, soe zeldi wreken ende loen gheven uwen 7vianden ende selt den ghenen lonen die u ghehaet hebben. Ic 8bidde u o ghenadige goetheit, hoe maecht wair gesiin dat ghi minlike 9siit, alse ghi dus verveerliic siit? 10- Die wiisheit - Ic bin zeker herde vervaerlike den zonderen 11ende herde minleke den gerechten ende den ghenen / die mi minnen.Ga naar margenoot+ 12Ic bin God ende ic en verwandele niet. Nochtan scine ic den goeden 13minleke die mi minnen ende den quaden verveerlike ende wreet. 14Minen vercorenen is orberleec dat si in deser tiit vreese ende minne 15hebben, opdat die vreese die ziele altoes sorchertich houde ende 16trecse van sonden ende dat se die minne verblide ende verheffe 17in den hemele. |
|