Logo DBNL
Oerloy der ewigher wijsheit (1938)

Oerloy der ewigher wijsheit

(1938)–Henricus Suso–rechtenstatus Auteursrecht onbekend

Vorige Volgende

18Hoedanich dat is die godlike bruut, die ewighe wiisheit, 19ende hoedanich die minne is van haer, dat vi cap.

20Hoedanich is diin lief uut den lieve, o alre liefste boven allen 21wiven? Die hier af wilt horen die solucie, die gever toe der minnen 22oren. Die minnende ende die mit zunderlingher minnen bernende 23is, die mach verstaen dese worde. Soe wie dat niet en mint, noch 24inwendelike in hem niet en ghevoelt die cracht der minnen, meer 25alleene den luut en hoert van den woerden, die acht den ghenen 26die van minnen spreken wilt, / bat droncken dan sober. Hi is ghewarichleken+ 27droncken, mer niet van wine daer oncuuscheit in geleghen 28is, mair dair in ghelegen is overvloedeghe geesteleke bliiscepe. 29Maer want wi van deser minnen noch verre siin ende mit onser 30begheerten begheren bi te sine, soe laet ons zwigen ende come 31voert een minnende gheest, die ons uutspreke uut volheit der minnen 32ende segghe ons die maniere, hoe datten siin lief in der minnen 33voirquam ende hoe hi ter minnen ghetoghen was, opdat daeruut

tekstkritische noten

1openbaert worde, hoedanich dat lief is uten lieve, noch en decke 2hem niet, want / die invierighe minne pleecht haer zelven nochtan+ 3hairs ondanckens te ontdeckene ende te wroeghene.

4Coemt alle, spreect die gheest die mint, ende hoert wat God 55 gedaen hevet miinre zielen. Doen ic in miinre ioghet was ende mi 6gheliefde ende behaechde dat die nature meest verhogede en ic 7mit minen gesellen ende mit minen gheselinnen spelen ghinc inden 8mey in eene sonderlinge scone stede daer grote bliiscepe ende ioliit 9was, die mi sueteleke noedden te ghebrukenne begheerleke solaesse, 10sulke onder menegherande spel van ghenoechten songhen mit 11bliden stemmen lidekene ende scudden hair hoet ende wiisden 12bliscap / mit haren handen ende verbliden hen alse wedere onder+ 13scape ende al springhende ende al dansende seiden si deze woerde: 14die tiit es cort ende verdrietelic is die tiit ons levens ende en is gheen 15vermakinghe in des menschen ynde ende nyement en is bekent 16die weder comen is van der doot, want wi siin van niet ghemaect 17ende hierna sullen wi siin als oft wi noit geweest en hadden. Coemt 18dan ende laet ons ghebruken der ghenoechten die nu is ende der 19creaturen eernsteliken in onser ioecht ende laet ons vervollen mit 20preciosen winen ende mit duerbaren unguenten ende die / bloeme+ 21der tiit en ontgaen ons niet. Cronen wi ons mit rosen, eer se verdroghen 22ende en gheen beemt en si, die niet vertorden en si van 23onser oncuusscheit. Laet ons overal laten teekene onser bliiscepe, 24want dit hoert ons toe ende is onze deel. Doen si dit seiden so 25plagense hairre gelost ende plucten blomen die si ghecrigen conden. 26Alse ic dit ghesien hadde bleef ic in mi zelven staen, twivelende 27in minen moet, twivelende wat ic doen mochte. Doe sach ic dat die 28scone bloeme, die ic te voren mit zoe groter cierheit ghesien hadde, 29in enen ogenblic al verdroecht ende verdorret was / ende viel van+ 30den hoede. Doen mi des verwonderde quam ic tot mi zelven ende 31verzwoer dat ic gheen verganclike blomen en soude minnen, die ic 32in alsoe corten tide sach bloyen ende onlanghe daerna verdroeghen.

33Doen geviel op enen dach, dat ic ongheduerich was van moede 34ende sach al omme ende sochte een stat om mi te rustene in die

tekstkritische noten

1scaduwe, want ic scuwen woude die middag hitte. Daer sach ic 2op enen hogen berch alse ene scone edele velt bloeme, die lusteleken 3was aen te sine ende scoen sceen sonder ghelike allen den bloemen 4die ic ghesien hadde. Doen ic mi haeste dese bloeme te siene, doen 5wert / si verwandelt ende en sceen niet meer bloeme, maer si scheen+ 6ene godinne alre scoenheit voir mi staende. Si roedde alse ene roede 7rose, si blicte alse snee ende si scheen claerre dan die sonne ende 8hair sprake was vol scoenheden. Dese godinne hadde in hare alle 9dat men begheren mochte ende van hair soe ghinc zoeten roke 10verre ende wide, daer si mede toech tot hare minnen alle die ghene 11die den roke ghevoelden ende si sprac mit eenre soeter stemmen ende 12seide: Coemt tot mi, alle die miins begheert ende wart vervult van 13minen gheboerten. Ic bin die moeder der scoenre minnen, der 14vreesen, der kennissen / ende des heilighen hopes. Doen ic dit hoerde+ 15bleef ic staende al versaecht in mi zelven ende sloech miin ogen 16neder in die aerde ende zweech, want van diere groter cierheit die 17ic sach was ic soe wederslegen van wondere, dat ic niet geantwoirden 18en conste. Doen nam si hare hant ende ruerde miin herte 19ende ghesterkede mi te sprekene. Ende ic dede op mine ogen ende 20sach aernstelike op haire ende siede heimelike in mine hertte: 21Deser vrouwen ghelike en is niet al op aertrike beide in scoenheden 22ende in woerden. Ende ic seide in mi zelven: Sich, nu hebstu den 23afgront der minnen in / der waerheit vonden ende dat es den afgront+ 24abys alre scoenheit, want dat ghi lange ghesocht hebt, dat hebdi 25nu gevonden, ja boven alle dat ghi ye ghepeinsen const. Tachterste 26keerde ic mi tot hare mit bliissceppen van herten ende seide mit 27eenre clare stemmen: O alre scoenste boven alle creaturen die uter 28blider herten des sceppers alder creaturen voirt comen siit, segt 29ons uwen name ende uwe gheslachte, ocht weerdich is ende bequame 30uwer groter scoenheit. Doen antwoirde si mit bliden aenschine, 31mit blickenden oghen ende mit honichvloiende lippen ende sprac 32woerde, die doer die / liiflike oren ghingen tot int binnenste der+ 33hertten alse vierich ghescutte ende seide aldus toter zielen die 34versmelten was van soeticheden van minnen:

35- Die wiisheit - Want ghi een man siit vol begeerten, dairom

tekstkritische noten

1bin ic comen u te thoennene den verborghenen schat alre begheerliker 2dingen ende lancheit, diepheit, breetheit ende hoecheit alre 3minliker dinghen. In den eersten wildi weten die redene ende die 4bediedenisse van minen name: soe wit, dat ic van den eertscen 5menschen gheheten bin die ewige wiisheit, welc name over wale 6toehorende is miinre edelheit, want den ghescapenen geesten / en+ 7is niet in der herten des scepperen alles dincs volmaecteliker minnende 8dat soeter smaken mach. Noch die luut der trompen, noch 9tambusen noch pipen, noch gheen spel dat men mit blasene oft mit 10snaren maken mach, noch geen sanc noch der menschen noch der 11vogelen en moghen niet so seer trecken eens iongelincs oren, noch 12zoe groete vroude ende bliisceppe geven. Die smake miins namen 13is alse een druve van Cipri in den wiinghert van Enggaddi ende 14boven alle smake zoete, die eeneghe liquore ofte eneghe crude ofte 15eneghe confexie volleisten mach. Alse een onghesneden libaen hebbe 16ic uut / ghegheven mine woninghe ende mine gore is alse een onghemengede+ 17balseme. Dat is van der bediedenissen miins namen.

18Voert ane, want u minne hoghe dinghe begeert ende niet hair 19genoegen en laet mit onwerden nederen dinghen ende ghi weten 20wilt die edelheit ende gheboerte van minen name, zoe eyscht dat 21redene dat ic daer op antwoerde u, opdat ics macht hebbe ent mi 22niet onmogelike en waire. Maer die diepheit miinre geboerten is 23al sulke, datse bovengaet alle verstandicheit sterfleker mensschen, 24want ic bin die ghene dair af ghescreven is: wie sal siin gheboerte /+ 25vertellen? Ic ghinc uten monde des oversten, eerst geboren voer 26alle creaturen ende mine uutganc alse van den beghinne van den 27dagen der ewicheit. Ic bin alse die vloet Dorax ende alse ene rivier 28quam ic uten paradijse. Van der ewicheit ende van ouds bin ic 29gheordineert; eer die eerde wert, eer die afgronde waren was ic 30ontfaen ende eer die bornen der wateren uut sprongen ende eer 31die berghe swaer worden ende eer die hovele waren was ic ghebairt. 32Noch en hadde hi die aerde noch die vloede niet ghemaect ende

tekstkritische noten

1dat onthout der werelt; doen hi die hemele / bereide, soe was ic+ 2daer; doen hi boven die lucht vestechde ende woech die bornen 3der watere, doen hi der zee haren termine gaf ende hi den wateren 4een wet sette, opdat si hare inden niet en overleden, doen hi hinc 5dat fundament der eerden was ic alle dinc mit hem makende ende 6ic was delecterende alle daghe, spelende voir hem, alle tide spelende 7in aertrike ende mine ghenoechte is te sine mit den kinderen der 8menschen. Salich is die mensche, die mi hoert ende daghelics waect 9voir mine dore ende hout die stile van miinre doren. Die mi vint, 10hi vint leven ende hi sal sceppen salicheit van Gode. Aldus was ic 11lief altoes blivende in den lieve / ende lief uten lieve altoes uutgaende+ 12ende in den lieve was ic spelende van ewicheit. Nu hebdi wie ic 13bin ende wane ic comen bin. Maer wat ic bin volcomelike in minen 14wesene, dat te ondervindene daer ghebiet ons redene af te rustene, 15omdat de gheordineerde nature niet ghereiken en can dat onmoghelike 16te onderviinden is.

17- Die discipel - Alse ic dit mit groter begheerten hore, cume 18can ic mi selven van groter bliisceppen onthouden, want alle miin 19geest verbliid hem overvloedichlike in Gode. O wie sal mi gheven 20u, lieflike bru/degome, die uten lieve die u gebaerde comen siit,+ 21dat ic u buten vinde ende cussen mochte ende saen en zal mi 22nyemant versmaden. Mar ic bidde u, miin uutvercoren lief, dat ghi 23mi segt welke die sake is, dat ghi u soe dicwile den lijfliken dingen 24in uwer minnen geliket, nochtan dat na u sentencie ende alle der 25gheenre die uws in der waerheit gevoelen, noch lichaem en sijt, 26noch cracht in den lichame.

27- Die wiisheit - Die waerheit godliker dingen in hair simpelheit 28en mach gheen menschelike verstannisse begripen ende 29dairom eest noet dat mense thoene mit beelden ende / mit ghewoenliken+ 30ghelikenis. Mine scoenheit is alzulke, dat hem een mensche 31vele iare in overtollegen tormenten ghegeven hadde, mochte hi 32mi eenen oeghenblic in miinre scoenheit sien, sonder twivel siin 33arbeit waer overvloedeleec gheloent.

34- Die discipel - Want wi, alse gi zegt, van overhemelschen 35dinghen anders niet ghespreken en connen dan overmids een

tekstkritische noten

1maniere liifliker dinghen, so si dan gheoerloeft den simpelen 2discipel sinen wisen meester een simpel woirt te vraghene van den 3welken hi een declaracie te hebbene begheert. En wort niet / scoenheit+ 4des hemels van der glorien der sterren ende de cierheit der 5velde ghemerct uut menichvoudicheit der blomen? Ende aldus 6wert oec somwile scoenheit der joncfrouwen ende der weerliker 7brude ghemerct in cierheit harre cledinghe, want si chieren hen 8mit guldenen clederen ende mit duerbaren ghesteinte ende mit 9menigherande cierheit. Hoe si di gheciert?

10- Die wiisheit - Die wise pingeerre menichvuldicht die accedente, 11dair dat subiecte ghebrekende is ende dat hi siet dat bevlect 12is, dat bestriict hi mit rubriken, opdat dese bedriegende vorme 13aldus niet en worde gheweten / ende verborghen bleve dat die slange+ 14sculende is in den crude. Ende openbaerleke doet hijt scinen te 15lachghen, dat sonder sinleke ghevolen es ende bedriecht aldus der 16menschen ogen, want hi dat in hem zelven lelike is, bedecket mit 17enen sconen schine ende alsoe thoent oft in hem zelven scoen 18waire. Ende in desen is meer te prisene die meester diet maecte 19dan die dinc die ghemaect wort. Die sonne, die omvaen is mit 20haren lichte dat si eygelike heeft, heeft luttel vremder scoenheit 21te doene, want se mit hairs zelfs lichte gecleet is: aldus is die ewige 22wiisheit, die sonne der gherechticheit, / wies scoenheit die sonne+ 23ende die mane verwonderen, wonende in een ontoegancleke licht 24in den blic der heiligen, omvaen mit onghemetenen lichte, ende 25en heeft mit uutweindegher toevallegher scoenheit niet te doene, 26want hi is alle dat scoene is, dat eerbaerlike is ende dat cierlike is. 27Alle sine glorie is van binnen in guldenen zomen, omhanghen 28mit menegherhande scoenheit, want hi es omhanghen mit lichte alse 29mit enen clede. Al omtrent hem is soe grote scoenheit van sinen 30eighenen lichte, dat gheene menschelike oghe ghedraghen en mochte 31want hi seit: gheen mensche en sal mi sien ende leven. Alle cierheit 32der creatu/ren, wat is dat anders dan een spiegel, daer dat werc+

tekstkritische noten

1ons heren Gods in schiint? Est alsoe ghi segt, dat u verwondert 2die scoenheit der bloemen, wairom en verwondert u niet die maker 3der bloemen? Ende ofte behagelheit ende ghecierde aenschine 4wilen eer uwen eerdschen ogen so wel behageden, hoe wel mochte 5hi dan, die boven al schoene sonder ghelike is ende metten godliken 6wesene geciert, den ogen uwer zielen behagen? Want ist, dat ghi 7te rechte aensiet alle behagelheit ende cierheit, so siinse alle hem 8prisende, die gheeft dat siin mitten scine. Het is dan openbare 9dat die dinghe, die u / in den tide der ydelheit treckende waren ten+ 10creaturen, souden behoerliker u ghetrocken hebben tot horen 11sceppere, sonder dat van binnen verborgen is.

12- Die discipel - Wat ist, dat van binnen verborghen is?

13- Die wiisheit - Een blide ghesichte miins simples wesens 14ende een overwenschelike gebruken der substancien miinre Godheit 15ende een volcoemene besittinghe eweghen levens. In desen wort 16al den hemelschen here soe grote bliisceppe ghegheven ende die 17materie harer bliisceppe soe vermeerdert, dat van grootheden 18der minnen ende van onghemetent/heden hare vrouden dusentich+ 19iaer voir hoer aenschine siin alse die dach die ghisteren was ende 20leden is. Alle dat hemelsche heer, dat aensiet soe menigherande 21nuwe wondere ende soe menigherande nuwen sanc zo horense; 22si hebben openbaerlike hair oghen in mi ghesticht ende staen mit 23verhevenen aenschinen ende mit bernenden herten van minnen 24ende aenstaren mi. Haer voete hebbense gheset te jubilerene, hair 25aenschine hebbense ontdect om te complerene ende heffen aldus 26op haer herten ende gapen mitten monde hairs herten na die hemelsche 27vloede des bornen / des levens. O hoe salich ware hi, die siin+ 28mochte bi deser salegher bliitheit ende bi deser blider salicheit, 29die reyen mochte mitten hemelschen ioncfrouwen, die met mi 3030 den rey leiden ende hen mit mi in den hemel salichlike verbliden 31ende mitten gheheilichden meechden die mi mit zoeten loeveleken 32sange na volgen. Siet een enich waert uut gaende van den lippen 33miinre minnen toet enen minnenden herte gaet boven alle spele ende 34soete lude van santorien ende herpen ende boven alle sanc der engelen

tekstkritische noten

1ende alle melodie die men maken mach. Ay ic bidde u, aensiet 2mit enen jubele uwer gedachten, hoe min/like ic bin te minnene+ 3ende hoe ghesprakelic te omhelsene ende hoe overghenoechlike 4eenre minnender zielen te cussene! O zoete ende preciose cussen, 5dat den honichvloiende lippen wort aenghedruct mit groter begheerten! 6Och hoe salich wair die ziele, dient doch eens in haren 7levene ghegeven waere! Est oec dat niet en ghesciet, zoe en salt 8niet verdrietlike siin. Ic bin altoes thegenwoerdich hem die mi 9mint, om hem weder te minnen, eest in den coir, eest in den bedde, 10inder tafelen, in den weghe, in den cloester, in die mercte, alsoe 11dat en gheene stat / en is, dair God niet tieghenwoerdich en is+ 12ende antwoerdende mit minnen den ghenen die hem minnen. 13Want dat heeft sunderlinge die godlike wiisheit boven alle andre 14lieve, datse na begheerte haers minneren overal tieghenwoerdich 15is ende dat se mit hair selven wete alle versuchte ende alle dienst 16die om hair gedaen siin. Hierom seit een minnaer der ewegher 17minnen: Ic versach Gode in minen aenscouwene altoes ende dair 18om is verbliit miin herte ende vervroudet hair mine tonghe. Die 19voernementheit miinre goetheit is soe groet: die van hare een cleyne 20druppe smaken mochte, hi soude voertmeer / alle ghenoechte der+ 21werelt alse stinckende mes achten ende verwerpen. Mine minne 22ontladet de sondaren die mit sonden geladen siin, si purgeert die 23consciencie, si sterct de gedachte, sie gheeft den volcomenen vriheit 24ende enichse haren eweghen beghinne. Wat meer? Die mi tot eenre 25bruut nemt ende mi boven al minnet, die leeft mit ghesaetheden 26ende sterft mit zekerheden ende beghint hier sine bliiscepen die 27hem inder ewicheit duren selen. Wi seggen vele ende in den segghene 28gebreken wi, want die overnementheit miinre minnen en mach 29gheen tonghe / ghespreken noch der engele noch der menschen.+ 30Men macht proeven, mer men cans niet ghespreken. Dit si u 31gheseit mit onvolcomenen woirden, hoe gedane die godlike minne is.

32- Die discipel - O onghemetene vroude miins herten! En is 33dit niet zeker die urede der salicheit ende der gheesteliker bliisceppe, 34die tiit der visitacien ende der gracien, dien dach die onze here 35maecte, in den welken die hemele honichvloiende worden siin,

tekstkritische noten

1dair in die vrese verwandelt is in die minne! Die dancbaer ghenoechlijcheit 2uwer goedertierenheit gheeft eene volcomen betrouwinghe 3iegen / u te sprekene. Ic sal hierom minen mont op doen+ 4ende u ontdecken mine heimelicheit, die ic soe lange in die binnenste 5miinre herten ghesloten hebbe gehouden. Der minnen wonde, die 6gesloten is in des quellendens hertte, wil ic u ontdecken. Ghi wit, 7want ic spreke u ane die ene volcomene meester siit in consten der 8minnen, dat ontstekene minne en ghedoecht ghenen gezelle, noch 9niet dan een en begheert se, want minne ende conincriken en moghen 10niet wel, alse wi van ouds ghehoert hebben, gezellen gedoghen. 11Een grote vloet wordt vermindert alse van hair gaen vele cleine /+ 12rivieren. Aldus doet oec minne; alse si gezellen soect soe neemtse 13af ende te gheet. O eeneghe besittere miins herten, nu heeft hair 14die sterke begheerte miins herten also tot u, dat ic u begheere sonderlinghen 15te minnenne ende uwer hogher minnen na mine vermoghene 16te antwoerden. O hoe begheerlike wair mi dat ghi mi mit minen 17name kennet ende ghi mi dan zunderlinge minnet ende ghi mi dan 18mit uwen zunderlingen vrienden verenecht! O miin God, dan soudi 19mi aensien mitten ogen uwer genadicheit ende zoud mine werken 20rechten ende soud mi uwen sonderlingen vrient ende knecht maken. 21O hoe / blide zoude ic dan siin, oft mi dit na mine begheerte ghescien+ 22mochte. Ic soude dan zeker wanen hebben alre menschen bliisceppe. 23Maer nu dat ic mit suchtene miins herten segghe: al min ic u 24enichlike sonder yet anders, nochtan moet ic content siin mit ghemeenre 25wit der minnen. Ic bidde u, ghi alle ghewarege minneren, 26hoirt mi ende neicht u mit mi ende oerdelt tusschen mi ende miin 27lief. Ic hebbe minen lieve geset enen spiegel der minnen ende enen 28uutvercorenne schat. Lichter mochtmen stene morwen, dan mine 29ziele van siinre minnen soude ghekeert worden. Al waert oec dat 30hi / mi liete, ic en zal hem nemmermeer laten, opdat God leeft.+ 31Al versmade hi mi, ic sal hem ghetrouwe ziin ende ghestadich 32ende alse ene tortelduve sallic alleene sitten, totdat ic miin lief weder 33ghecrigen mach. Ic en zal ghenen troest nemen ende na ghenen 34troeste en sal ic horen, want si mi alle bordenlike siin. Hi eest allene

tekstkritische noten

1dien ic zoeke, allene van hem mach ic ghetroest worden. Om hem 2heeft miin ziele een verhanginge vercoren ende mine beene die doet. 3Est dat hi van mi gaet, zoe trect hi na hem mine herte ende alse hi 4weder coemt zoe vervult hi miin herte mit iubele. Eest dat ic / ete,+ 5drinke oft yet anders doe, hi is mi ieghenwoerdich. Hi eist dien 6ic meinne, hi eest dien ic zoeke. Ic bin onwiis worden, dairtoe 7heeft mi minne bedwonghen. Ic en hebbe niet ghemerret miin lief 8te minnene totdat ic vercoude van outheden ende ic mit sinen 9treckene miinre cracht quite wart; totdat die scoenheit miins aenschiins 10te ghinc ende die rimpelen bevinghen miin aenschiin. 11Ende aldus bin ic onbequamelike weerliker minnen ende moet van 12node mi gheven hem te minnene alse ofte ic niemende anders en 13minnede, noch van anders nyement ghemint en ware. Maer doen 14ic noch / in miinre ioecht was ende si mi lancheit der iare gheloefde+ 15ende ic goede gheselscap hadde ende mine natuirlike complexie 16bequamelike was der minnen ende icker vele hadde die mi baden 17ende tot hen toghen, soe versmade ic alle die scone violetten, die 18soe liefliken op mi loeghen ende keerde mit suchtinghen mine 19aenschine van hen ende wart hen contrarie. Ic heb blidelike alle 20dinc wech gheworpen ende u loen ghemaect van miinre minnen. 21Ic vloe tot uwer minnen ende vercoes u tot minen lieve. O mine 22minne, mine zoeticheit ende vroude miinre zielen, en waert niet 23een groete / onghenadicheit van u, dat ghi mi niet zunderlinge en+ 24minnet ende dustanegher minnen doch yet antwoerdet? Niet dat 25ghi mi boven al minnet, maer dat ghi mi mit den anderen goedertierlike 26minnet. Dat is dat mi meest bedruct ende beswaert: dat 27zoe vele herten siin die zoe seere mit bernender caritaten minnen, 28dat die mi in minnen ende in teekenen der minnen soe verre voir 29gaen. Ach, ach, wat zal miins gheworden! Ic vrese herde zeere, 30want ghi een minnere der lyelien siit ende ghi haren roke geroken 31hebt, dat gi u keren selt van mi onsaleghen, die / alse een kaerde+ 32ofte ene netele bin ende selt miins vergheten ende ic dan scade 33hebben mochte in uwer minnen overmids minne andre minneren.

34O lieflike lief, vergheeft mi dat ic dus spreke, want ghi wit wel 35dat cracht der minnen in den woerden geene wit ghehouden en can,

tekstkritische noten

1maer si waent dat lieve mit lieve allene becommert is. Mocht ict 2seggen, soe sidi een harde ghesprait minneere. En hebdi niet lx 3conincinnen ende lxxx vriendinnen ende joncfrouwen zonder 4getal? Mer eene is u sonderlinghen ende u duve ende u volcomene 5ende onbevlecte, die vrouwe is boven alle die andre. In / alle dien+ 6lande van Israel sochtmen jonge meechde ende alleene Abysaac 7wart vercoren ende toten coninc Assuerum waren vele ioncfrouwen 8gebracht ende eene was boven al vercoren ende wart verheven in 9dien stoele des rikes. O eene, die ene siit ende en ghene andre en 10hebt, hoe salichleec wordi geboren ende hoe behagelike wordi 11gheciert, dat ghi die enege scat na begheerten uws herten besit! 12Wie zal mi gheven dat ic ghesaedt worde doch van den crumen 13uwer tafelen?

14- Die wiisheit - Ghi siit herde zeere van minnen ute u selven 15comen, dat u begheerlike worde / ende u beweent aensciin thonen.+ 16Of ic mi thoende dat ic u mit zunderlinger minnen minde na alle 17die begheerte uws herten, wat woudi dan doen?

18- Die discipel - Ic woude u dusentichvuldelike ommehelsen 19ende thiendusentichwarf mit eenre dancbaerliker begheerten cussen 20ende wat ieghenheden mi dan voirtmeer minne gebode, die woude 21ic gherne ende blidelike liden. En is mine ziele niet here in uwen 22waerden al boven hair zelven verheven ende verbeidende eens 23troestelics woerds? O begheerte miinre zielen, sprec toten herte uws 24knechts. O ghenadege troestere, / wairom doedi mi dus haken?+ 25Wairom doedi die ziele die van minnen quelt dus pinen mit uwen 26merrenne? En is minne niet onghedoechleke? Ende si en mach 27niet lange beiden, want dat vertrec der begheerten quelt die ziele.

28- Die wiisheit - Al is u minne herde groet, mi dunct nochtan 29datse herde luttel onder merkende viindende is, want si waent 30dat men van godliken dingen alse van aerdschen dinghen oerdelen 31mach. Ende dairomme en ziin u ordele niet gherecht, want het 32en is alsoe niet. Dat wesen Goeds dat is minne. Ende alsoe siin /+ 33wesen is in allen dinghen ende nochtan niet ghemindert en woirdt

tekstkritische noten

1in haer selven, alsoe is oec sine minne. Al ordineertse alle dinc dat 2hi maecte, si en wordt nochtan niet ghemindert. Gi aensiet alsoe 3alle dinc, datse van allen dingen ledich is gheacht van yegheliken 4dinghen. Alsoe en ist niet te ymaginerene, alse dat ghi jonghelinc 5mi voir ghemint hebt of mine minne voirquaemt ende dat ghi 6dairomme van mi wilt ghemint siin, mer het is desen contrarie, 7want ic u van ewicheit ghemint hebbe ende mit uwen name ghekent 8ende mit zunderlinger begheerten vercoes, / dairomme mindi mi.+ 9Al es dat ghevoeleec, dat die sake der vercoringhen eyscht zake 10der minnen, nochtan soe suldi dat coenliken houden, dat ic u allen 11tiit ende uren alsoe te minnen ghemeint hebbe, alse oft ic anders 12niet te doen en hadde dan u te minnen ende sunderlinghe uwer 13minnen te andwoirdene.

14- Die discipel - Saleghe redene ende weerdich alre ontfanclicheit! 15Nu is mine ziele groet gemaect boven alle die daghe miins 16levens, wairbi mit mi haer verblide al aertrike ende hare volheit 17om die ghenadeghe minne miins liefs ende om die onghemetene 18begheerlike minne. Ay miin / lief, keert af u ogen, want si mi uut+ 19mi zelven trecken. Wie is die zoe herden herte ende zoe versteenden 20borst heeft, die horen mocht u viereghe woirde ende stapphans 21niet en ontfinghe dat vier uwer minnen? Wie eest die zoe cout 22ofte zoe lauwe is, die u saghe in dustanegher scoenheit voir die 23oghen siinre herten staen ende dat ghi die oghen uwer minnen eenpaerlike 24in hem stickende wairt ende uwe vierighe sprake dicwile 25hoirde ende in hem dit dicke gedachte, die niet bornen en soude 26mit der vlammen inwendegher minnen? Alsoe die sonne die hogende 27is te middaghe die eerde verhet / ende verwermt mit hare hitten,+ 28alsoe verhet u minne die coude hertten mit haren brande. O ghi 29alle dien dorst, coemt nu tot desen borne der minnen ende ter 30begheerder vroecht der blider liefden! Waeromme verslitti goet 31ende liif ende geeft u ziel in den ewigen vernoye? Ende nochtan 32ghi sonder vrucht ydeleec arbeit. Ghi siit droge ende nochtan sy 33di vol waters. Ghi knaecht uwen mont mit uwen tanden om een luttel 34vleessmaecs dat daerin bleven es. O onsaleghe die zeker onsalicheit

tekstkritische noten

1minnet, want dat ghi zoect en moghedi na uwer begheerten niet 2vinden: ic bidde u dat ghi aensiet hoe goet ende hoe salichlike / is 3dat overste goet te minnen ende die overste bruut lief te hebbene.+ 4Ghi suete minneren keert weder ter hertten ende aensiet hoe salich 5is hi die alle dinc laet ende siin consent alleene in hair geeft ende 6haer allene geeft mit eene devoten herte in allen den dienst der 7minnen. Hoe groeten troest ende inwendeghe zoeticheit waendi 8dat dese heeft, die verborghen siin allen menschen ende hare allene 9bekent? Hierom salichleec, o teedere minnersse der ewigher wiisheit, 10so was de heelighe maecht sinte agnete van der scoenheit dusdanichs 11brudegoems haer beroemedi u ende seit: Mit sinen vinger / line+ 12heeft hi mi ontdertrouwet ende mit onghemetenre scoenheit heeft 13hi mi gheciert. Honich ende melc hebic uut sinen monde ontfaen 14ende siin bloet heeft geciert mine wanghen. Ic lie zeker miin lief, 15dat u zoete woerde, die bestroit siin mit vieregher minnen, hebben 16ontwect mine slapende ziele ende hebben wedermaect ende doen 17smelten mine droeve gedachte. Si hebben verlicht dat donker was 18ende gheopent dat ghesloten was ende alle mine opset dairtoe 19gheleit, dat ic begheere waerdich gevonden te wordene uwer saleger 20sekeringen. Alsoe wiit ghehoert hebben, alsoe hebben / wiit gevonden:+ 21dat in u gheen uutneminghe der persoen en is; al roeptiit 22tot uwer minnen, al maectiit sat ende schenct hen den dranc der 23salicheit.

24Ic besweer u, alle bernende minneren der ewiger wiisheit ende 25saleghe minnere der godliker bruut, dat ghi mi voir hair wilt mit 25uwen gebede helpen. O ziele ende lichaeme, wien verdraechdi nu, 26wairomme verroekeloesdiit? Waeromme heb ic soe lange ghemert 27van soe saligen opset? Laet ons den ouden mensche uut doen ende 28den nuwen aendoen ende dat verdriet der roekeloesheit laet ons 29van ons scudden. Wairomme siin wi gheboren? Wi / leven alleen+ 30in den levene. Die simple, die ongheletteerde ende die ongeleerde 31staen op ende worden dronken van vruchtbaerre vriheit der minnen

tekstkritische noten

1ende wi mit onser subtiilheit ende die den wech der waerheit 2anderen menschen leren ende nodense tot den dranc der inwendegher 3zoeticheit, bliven zelven in die droecheit onzer gedachten. 4Ay, comet te mi, mine broedere ende mine ghezellen, want God 5onze heer is machtich van desen steenen een vier te maken godliker 6minnen. Wie weet oft hi bekeert sal worden ende die ghene in 7salicheden ontfaen, dies hem bidden! Wie weet of hi / na hem laten+ 8sal eneghe ghenadighe benedixie, opdat wiis onsaleghe deelachtich 9siin moghen ende mit sinen lieve ende mit sinen vercorenen ghedeilt 10siin moghen.

11Die memorie deser scoenre bruut is sunderlinge lusteleec ende 12hare sunderlinghe hoghe voernomentheit is herde soete te horene 13boven alle melodie in der worscap ende boven alle gore welrukender 14crude. Het siin sommeghe die achten dat si iet siin, alse si niet 15en siin ende bedriegen hen zelven ende die ghene die hem niet 16en hoeden. O hoe dicke wort dat min bekent is, meer ghemint ende 17dat meer bekent is, min ghemint ende sine iegenwoerdicheit van 18/ groetheden werdt cumeleke ontdect. Ende alse mense ten wille+ 19heeft zoe wortse van groetheden der nidicheden bornendeleker 20verworpen, danse verbeit was doe mense niet en hadde. Ic belie 21dat ic in den daghen miinre ydelheit aensach ende vant, dat in 22den proverbien ghescreven is: die sonder vlecke siin en sagen mine 23oghen noyt. Werwaert ic mi bekeerde, ic vant emmer enich gebrec 24datter minnen contrarie was. Want was daer scoenheit des lichamen 25soe gebrac daer scoenheit der zielen ende was daer riicheit ende 26scoenheit soe ghebrac daer edelheit der gheboirten. / Wat mach+ 27ic meer segghen? Alse ic aenghesien hebbe alle dinc, soe hebbe 28ic se al bevlect ende ghebrekelic gevonden. Ic seide in miin herte, 29dat ic nemmermeer aflaten en woude te zoekene minne, totdat 30icse vonden hadde, die alleene sonder gebrec is. Nu hevet die afgront 31den afgront vonden: die afgront der begheringe heeft vonden afgront 32alre gracien ende volcomenheden. Want siet, ghi siit scoene mine 33vriendinne, zoete ende zuverlike, alse Iherusalem doechsam, ende 34edele in riicheden siit di boven al ende in glorien voir gadi boven al.

tekstkritische noten

1Niet allene en sijdi wiis, maer ghi siit selve die / wiisheit. Noch+ 2nieman en is u ghelike in minnen ende in de const der minnen. 3Die u ondertrouwen wilt en sal niet besorcht worden, noch van 4vreesen no van scaemten. Uwe ghemeensaemheit en heeft ghene 5hattie noch verdriet, maer soe u minneren u volcomeliker sien, soe 6si meer uwer minnen aenhangen. Die hemelsche werkere heeft die 7lede ende die ghestatuere miins liefs op siin alre beste gemaect; 8alle overtollicheit heeft hi van hare ghedaen ende gaf haer ene vorme 9van alre scoenheit ende sette in hare volmaectheit der minnen. Ic 10bid u, segt mi: wie / eest dien dese scoenheit ghetoent worde ende+ 11boven hem zelven niet ghetogen en soude siin? Ende horen ende 12en soude niet dronken siin van haren zoeten woerde? Ende wies 13herte sout sien, dat niet onderworpen en zoude worden mit crachte 14der minnen? Want si en willen in der begheerten des minneren 15niet ghesloten worden, mer dat lief vermaken ende mine ghaven 16haren ewigen dienst eighenen ende zworen bi den levende in der 17ewicheit, dat si niet afkeren en soude van haren liefsten wille. O 18miin zoete lief, hoe overzoete is u vrientsceppe, die / mi buten uut 19mi selven ydelic sijnde, niet versmaet en heeft, maer si heeft haer+ 20miinre minnen tot eenen begheerliken loene ghegheven. O hoe salich 21is die begheerte miinre spisen, wes smake alle soeticheit bitterleke 22doet smaken ende alle bitterheit overzoeteleec doet smaken. Miin 23lief come in sinen hof ende worde dair zoetelike wedermaect, dat 24hi boven al begheert. Coemt, mine uutvercoren lief ende laet ons 25te gader van desen roseleren rosen plucken ende die appelle die ic 26u allene hebbe ghehouden, noch ic en sal u niet verbieden te etene 27van alle der vrucht / die daer wast ende die ghi begheert. En sie ic niet+ 28miin lief staen, omrinct mit iiic ioncfrouwen, scone ende ghecleed 29mit zunderlinghen clederen ende elc was ghegort op hare borste 30mit enen guldenen gordele ende yegheliker vlechten waren blickende 31alse gout ende wederblicten die rayen der sonnen, alsoe dat hi sceen 32wonende in ene camere die overvloedich was van lichte ende hi

tekstkritische noten

1was in midden hem mit enen oversconen aenschine ende mit eenre 2bloyender verwen. Siin name ende siin ghedeinkenisse was in 3begheerten der zielen. Och wie mach mi geven, dat ic sinen zoeten 4/ name scriven mochte mit guldenen letteren in breetheit miinre+ 5herten ende houdent voer een teken der minnen ende ic voert 6meer nemmermeer siins en vergate! O salege wiisheit, die boven 7al zoete siit, ic bidde u dat doot noch leven, noch gheen dinc en sceide 8onze minne, meer datse starker ewelic blive dan die doet.


Vorige Volgende