Het Brussels moeselken

[p. 222]

Aen-veerdinghe ende toe-eyginghe over het versoeck van den soet-vloyenden Petrus Suetmans, tot de hervattinghe van't Brussels Moeselken.

O Aen-ghenaem versoeck, ô soetheyt die myn sinnen,
Stelt op den vasten gront, om eeuwigh te beminnen,

De konste, rycke konst, myn hert, ja ziel, en bryn,

wenscht aen het Moeselken met sanck verplicht te zyn,

Bemint ghy myne liefd', ick moet u liefde thoonen,
Want vrintschap, van een vrint, moet men met vrintschap loonen.

[p. 223]

 

En meer, ô Soete-man, wanneer men selver tracht,

 

Naer 'tgheen hem van een vrient, uyt gunst wordt toe-ghebraght,

 

'kAen-veerde u gift uyt liefd', en sal den sack op-blaesen,

 

Om met het Moeselken, een verschen thoon te raesen,

 

Tot eer, tot lof, tot vreught van die g'u soetigheyt,

 

En aen-ghenaem ghesangh, hebt gunstigh toe gheweydt.

 

'tIs 'tBrussels Maeght gheslacht, de dwinghsters van ons herten,

 

Die ons verheugden doen, in duysent vremde smerten,

 

Die offer ick myn dicht, als ghy hebt voor ghedaen,

 

Neemt dan, ô soete jeught, syn, en myn, thoontjens aen,

 

Maer 'khoop schoon Maeghden volck, dat ghy myn nieuwe thoonen,

 

Sult met een blyde stem, en verschen iever loonen,

[p. 224]

 

Hier mé blyft ick u vrint, en dienaer voor al-tydt,

 

Tot dat myn ziel uyt 'tlyf, en 'tlyf van daerde scheydt.

 

Zyt oock ghedanckt myn vrint, die ick sal eeuwigh minnen,

 

Uyt rechte Broeders liefd', die wy gonghen beghinnen,

 

Van soo ick eerst vernam, dat ghy 'tsuer maeckte vry

 

Van suerigheydt, door 'tsuet: soo braght ick vruchten by.

U.L. Vrient, ende Dienaer,

E. D M.