Het Brussels moeselken

[p. 102]

Het tweede pypken van't Brussels Moeselken. Uyt-blaesende vermakelycke Herders-Sanghen.

'tSaemen-sangh, tusschen Tyter, ende Galathé.

Stemme. Qu'en dira-ton.

Tyter.

Schoon Herderin hoe komt ghy hier ghetreden?
Daer ick hier hoede met myn jonghe vée,

[p. 103]

 

Ick wensch u vreden,

 

Lief Galathée,

 

Blyft Herderin hier toch wat praeten staen,

 

Galathè.

 

Neen ick moet gaen.

 

Tyter.

 

2. Ey Galathea laet ons maer wat kouten,

 

Op dat ick u nu myne min verklaer,

 

Wilt u verstouten,

 

Gaen wy te gaer,

 

Tot ons ghevry sal kommen wel te pas,

 

Dit groene gras.

 

Galathé.

 

Neen Tyter vrint 'ten magh soo niet gebeuren,

 

'kEn magh by u niet blyven in deês wey,

 

Iemant moght speuren,

 

Ons soet ghevrey,

[p. 104]

 

'tEn voeght niet wel aen eene jonghe maeght,

 

Dat's haer soo waeght.

 

Tyter.

 

3. Gaen wy schoon liefken, gaen wy dan wat verder,

 

Tot daer ons niemant ooghe en bespiet,

 

Galathè.

 

Ach neen goet Herder.

 

Ghy spreckt om niet,

 

Het is hoogh tydt als dat ick van u scheyd,

 

Tyter.

 

Ach lief verbeyd'.

 

4. Ick offer u nu myn liefste Vrindinne,

 

Myn lant, myn sant, en al myn schaepkens mé,

 

Gunt my u minne,

 

Lief Galathè,

 

Stelt maer uyt jonst u mondeken aen't myn,

[p. 105]

 

Galathé.

 

'tEn magh niet zyn.

 

Tyter.

 

Ach seght my toch myn suyeker honick diefken,

 

Waer-om dat ghy my langher teghen stryt,

 

Thoont liefste liefken,

 

V soetigheyt,

 

Galathé.

 

Neen 'tis genoegh Tyter, treckt naer u rust,

 

Tyter.

 

Noch eens ghekust.

Een Visscher die syn net uyt-spreyt,

En vanght niet 't alder-stonden,

Een Vryer die syn liefste vreyt,

Heeft elck' reys gheen troost ghevonden,