Het Brussels moeselken

[Wat dwinght vrindinne u ghemoet]

Stemme. Vous ma vez long temps fait fouffrir.

Wat dwinght vrindinne u ghemoet,
Dat mynen dienst u niet en kan behaeghen,
Dat myn ghevry u gheen vermaeck en doet,

[p. 97]

 

Blyft ghy soo straf en koel,

 

En kent ghy niet, hoe menigh nacht, en daeghen,

 

U slaef om uwen 'twil verteert syn bloet,

 

In't brandts ghevoel.

 

2. Heb ick u dan te veel ghetoont,

 

Myn open hert, en myn ghenegentheden,

 

Is't t'uwer spyt dat myn ziel by u woont,

 

Is de min soo vals van scheyn,

 

Ach had' de liefde my noyt over-streden,

 

k'En had noyt willen eens by uwe schoont,

 

Gheherberght zyn.

 

3. Maer mits ghy weerde maghet zyt,

 

Het sterckste vier d'welck my oyt deed' on-steken,

 

Hoe kont ghy dan noch thoonen teghen-stryt,

[p. 98]

 

Ontsteeckt het vier met vier,

 

Oft moet u hert zyn by de smis gheleken,

 

Dat het met traenen nat moet zyn bespreyt,

 

Myn koutste dier.

 

4. Vermorght u diamanten hert,

 

Want 'tis gheveynst u al soo stuer te tooghen,

 

Daer ghy van my soo soet aen-beden wert,

 

Ach lief laet u ghemoet,

 

Als diamant door bloet niet zyn bewooghen,

 

Maer salft door weder-gunst u dienaers smert,

 

Vrindinne soet.

Waer toe al-tydt straf van sinnen,

Als m'u gunst, en eer toe-biedt,

Die u mint, wilt hem weer minnen,

Eer u liefdens gunst ont-vliedt.