Het Brussels moeselken

[p. 49]

[De reden die my dwinght tot minnen]

Stemme. Un jour la plus aimable Dame.

De reden die my dwinght tot minnen,
Is dat myn oogh eens lest-mael viel,
Op een schoon maeght, als een Goddinne,
Die my on-stolen heeft myn ziel,
Want de klaer straelen van haer ooghen,
Zyn my soo diep in't hert ghetooghen,
Als dat ick naer desen dagh,
Noyt gheen liever lief en sagh.

2. Haer lockxkens die ghekroeselt swieren,

Neffens haer kaeckxkens, en haer hooft,
Bedwinghen my om haer te vieren,

[p. 50]

 

Haer liefde heeft myn hert gheroost,

 

Haer halsken wit sonder ghelycken,

 

Waer voor een swaen sou moeten wycken,

 

Haer boesem wit ghelyck albast,

 

Is oorsaeck dat myn liefde wast.

 

3. Haer appel-ront ghedraeyde borstjens,

 

Verleckeren soo mynen sin,

 

Dat ick wel sou, waer't dat ick dorst eens,

 

Haer openen myn brant en min,

 

En om haer wanghskens die soo blosen,

 

Heb ick-se voor myn lief verkosen,

 

Het waer den wensch van mynen lust,

 

Moghten sy van my zyn ghekust.

 

4. Als ick haer wel ghemaeckte leden,

[p. 51]

 

En haer bevallyckheydt aenschou,

 

Vulcanus kan gheen eyser smeden,

 

Waer aen ick eer verbranden sou,

 

Ghelooft dan vast dat ick heb vonden,

 

Een lief waer aen, ick blyf verbonden,

 

Het meeste dan, daer ick naer tracht.

 

Is weder-min die ick verwacht.