Het Brussels moeselken

[Cloris myn lief in al myne ghedachten]

Stemme. Ie suis esprins d'une flamme nouvelle.

Cloris myn lief in al myne ghedachten,
Soo vasten plaetse nu becomen heeft,
Dat ick om haer al 'tgeen dat leeft.

[p. 24]

 

Verlaeten sou, en al-te-mael verachten,

 

Mits sy myn liefde sulcken voedtsel gheeft.

 

2. Door 'tsoet ghesicht, en lieffelycke lonckxkens,

 

Welcke bestraelen myn jeugdigh ghemoet,

 

Cloris in my die liefde voedt,

 

s'Onsteeckt myn hert met duysent minne vonckxkens,

 

Het welck my levende schier sterven doet.

 

3. Wie is soo kout die gheen liefde sou kryghen,

 

Als hy aen-sagh een soo vol-maeckten beelt?

 

'tWelck dagh, en nacht, myn hert soo quelt.

 

Dat ick myn quael niet langher en kan swyghen,

 

Maer gheef my over heel in haer ghewelt.

 

4. Ick kent, ick leyd', sy heeft van my ont-stolen,

 

Myn hert, myn sinnen, ende myn verstant,

[p. 25]

 

Myn lyf, en ziel tot eenen pant,

 

Heb ick vry-willighlyck aen haer bevolen,

 

Mits ick in haer al myn vermaecken vant.

 

5. Laet my Cloris u jonste dan verwerven,

 

Oft gheeft myn hertje aen my weder-om,

 

Dat ick word' vry, oft u bekom,

 

Want moet ick u myn alder-liefste derven,

 

Ick sterf, ick sterf, om u schoon Maeghden-blom.

Wie uyt op-rechte min, een weder-lief verkiest,

Die leeft soo hy verkryght, en sterft soo hy verlieft.