Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het XVI. Capittel.
Van de merck-teeckenen onser salicheyt, waer door men in dese groote onsekerheyt kan sien oft men op den rechten wech is.

DEn H. Apostel Petrus vermaent ons, dat wy+ door goede wercken, onsen roep seker souden maken,+ want niet en isser dat wy meer moeten beneerstighen, ende daer en wort niet met allen gevonden dat troostelijcke is te kennen ende te weten in't midden van de groote onsekerheydt daer wy in gestelt zijn. Hierom sullen wy hier bemercken de teeckenen die ons souden mogen sekerlijck leyden tot de have van onse salicheydt, naer veel andere oeffeninghen, daer wy af ghesproken hebben, ende naer dat wy door-wandelt sullen hebben de dry weghen van dit leven, ghelijck oock te voren gheseyt is.

Het eerste teecken is, een levendich, ende eenvoudich+ geloove, waer door men metter herten gelooft ter rechtveerdicheydt, ende met den monde wordt+ de belijdenisse ghedaen ter salicheyt: hier door heeft Abraham ghelooft, ende het is hem gherekent ter+ rechtveerdicheydt, ende met Noe zijnse salich gheworden, alsoo veel alsser door de getuygenisse des geloofs beproeft gevonden zijn. Waer af, een seker teecken is eenen ijver te hebben om het selve te verbreyden, eenen grouwel van alle ketterijen, een eenvoudicheyt te volghen in't geloove, ende het ghene dat den mondt uyt-spreeckt, met ons leven ende manieren te belijden.

Het tweede, de gheboden, Godts volstandelijck+ onder-houden, ende groote sonden schouwen, ende

oprechtelijck naer Godt wandelen: want daer staet+ geschreven: Wilt ghy tot het leven in-gaen, onder houdt de gheboden: Ende is't dat ons herte ons niet en wroeght soo hebben wy betrouwen aen Godt,+ ende wat wy begeeren sullen, dat sullen wy ontfanghen van Godt: want de liefde heeft dese voorsekeringhe, naer het ghene dat ons d'eeuwige Wijsheyt+ seght: Soo wie mijne gheboden heeft en die onderhoudt, die is't die my lief heeft. ick hebbe geseydt: dat hier af een teecken is, oprechtelijck te wandelen, want hier op is't dat David genoemt is geweest een man naer het herte Godts; om de selve redene is't oock gheweest, dat Ezechias Gode aengenaem is gheweest, ende dat wijn ghebedt verhoort is als+ hy was biddende: Ick bidde u hertelijck Heere, weest doch gedachtich, hoe dat ick voor u ghewandelt heb in der waerheyt. Hierom was't dat Godt soo seer was hatende de Phariseen, jae dat hy de Publicanen ende lichten vrouwen voor haer-leden ghestelt heeft in 't rijck der hemelen; want de gheveynsde+ ende loose verwecken de gramschap Godts, ende hier-en-teghen, al-daer heeft de rechtveerdicheydt+ van den hemel uyt-ghesien.

+Het derde, is tribulatie, want is't by al-dien dat Christus heeft moeten lijden, ende alsoo gaen in sijne+ glorie; Ende is't dat het van noode geweest is, dat+ de bekoringe Tobias soude proeven om dat hy Gode aengenaem was: Ende is't dat wy door veel tribulatien+ in 't rijck der hemelen moeten komen; soo sullen wy salich wesen met de heylighe Martelaren, is't dat wy met onsen Salich-maker ende sijne+ Heylighen lijden, op dat wy gheglorificeert souden+ worden. Want de tribulatie brenght patientie voordts, ende de patientie proevinge, ende de proevinghe hope, ende de hope en beschaemt niet. Dit leert ons den heylighen Apostel Paulus met eene schoone ghelijckenisse, seggende: Dat Godt gheesselt+ elck kindt dat hy ontfanght: Ia den Heer selve+ seght: Die ick liefhebbe, die straffe ende kastijde ic. Het is onmogelijck seght den H. Hieronymus, dat wy de teghenwoordige, ende toe-komende goeden souden ghenieten, dat men hier sijnen buyck,

ende daer sijne siele soude vullen, ende dat men van de wellusten, tot de wellusten soude treden. Ende den H. Hilarius, in den boeck van de H. Drijvuldicheyt: Dit is der Kercke eygen, datse als dan verwinnen, alsse bevochten wort; als-dan wedersta, alsse bestreden wordt; als dan verkrijghe, alsse verlaten wort. Ende den H. Ambrosius tot dien propooste seght: Ghelijckerwijs dat den wijngaerdt, als ghy ghebonden wordt, opwaerts klimt, ende af-ghesnoeyt zijnde niet en vergaet, maer te meer wast; alsoo oock de Godt-vruchtighe menschen, alsse ghebonden worden, verheffen haer; alsse verootmoedicht worden, klimmen om hooghe; alsse besnoeyt worden, worden ghekroont.

Het vierde is, d'aelmoesse toe-gedaen wesen. Want+ de mannen der bermherticheydt, worden kindren Godts ghenoemt. Ia dat meer is, seght den H.+ Gregorius Nyssenus: Is't dat het Godt almachtich wel betaemt, bermhertich ghenoemt te worden, waer toe wordt ghy anders verweckt door de woorden uwes Salich-makers, dan dat ghy Godt soudt moghen worden, als draghende het eyghen teecken van de Godtheydt? Waer mede seer wel+ over-een-komt, den heylighen Gregorius Nazianzenus, segghende, den mensch en heeft niet dat soo Goddelijck is, als dat hy wel doe aen eenen anderen. Salich zijn dan de bermhertighe, want sy sullen bermherticheydt verwerven. Het welck den+ Propheet bevesticht, als hy seght, Salich is den man, die hem verstaet op den behoevigen, ende den armen, in den quaden dach sal hem den Heere verlossen: voor-waer in den dach des oordeels sal hy hem genadich zijn. Want de aelmoesse verlost van+ de doodt, ende suyvert de sonde, ende leydt ons tot het eeuwich leven; Ende ghelijck den H. Gregorius+ seght: Soo veel te volmaeckter is een-ieghelijck, hoe veel te volmaeckter dat hy eens anders pijnen ghevoelt.

Het vijfde is, arm van geest te wesen, en sijn herte+ niet te stellen op de rijckdommen. Want d'eerste salicheydt is der ghener die arm zijn. Ende den Heere seght: Wee den rijcken, die hier hare consolatie ende troost overvloedichlijck hebben. Ende

+bevesticht dit in sulcke voeghen, als hy seght: Dat lichtelijcker eenen kemel door een naelden-ooge soude gaen, dan dat den rijcken mensch soude komen in't rijck der hemelen: Hierom is't, dat hy arme menschen heeft verkosen, oft wel soodanighe rijcke, die door sijne gratie soo ghestelt waren, datse terstont alle de rijckdommen verlaten hebben: maer heeft den jonghelinck verstooten die veel goets was besittende, ende daer op sijn herte stelde.

+Het seste is, d'oodtmoedicheydt: want hier door+ toont een Christen mensch, dat hy eenen discipel is van Christus onsen Salich-maker, seggende: Leert van my, dat ick saechtmoedich ben, ende oodtmoedich van herten. Ia dat meer is, den Heere heeft geseyt: Ten zy dat ghy bekeert wordt, ende wordt als kleyne kinderen, soo en sult ghy in't rijck der hemelen+ niet komen. Doet dan alle neersticheyt, wie dat ghy zijt, om te sitten op de laetste plaetse: want+ alle die hem verheft, sal vernedert worden, ende wie hem vernedert, sal verheven worden; noch den geest+ des Heeren en sal niet rusten, dan op den oodtmoedighen ende den genen die stil is. Ende den H. Gregorius seght: datter een seker teecken der verdoemde is, hooveerdich te wesen, ende der ghener die verkosen zijn, oodtmoedich te wesen. Ende den H. Augustinus. Den ghenen die ghy hooveerdich siet wesen, en twijfelt niet oft het is een kindt des duyvels van der hellen.

+Het sevenste is, de liefde tot onsen naesten; want daer in, seght den Heere, sullen sy alle kennen, dat+ ghy mijne discipelen zijt, is't dat ghy liefde tot malcanderen hebt: maer besonder sijne vijanden vergeven,+ ende de selve weldoen. Vergheeft, en u sal vergeven worden, seght den Heere. Ende den Wijsenman:+ Vergheeft uwen naesten die u hinder doet, ende dan sullen u, (als ghy bidt) de sonden oock vergeven worden. Ende dit wort ons dagelijcks in-gedruckt+ in 't gebedt ons Heeren, dat met de selve mate, daer wy mede ghemeten sullen hebben, ons wederom gemeten+ sal worden. En wilt niet oordeelen, ende ghy en sult niet geoordeelt worden. Ende dit merckteecken past op de saechtmoedicheyt, ende der ootmoediger ende saechtmoediger gebedt heeft den Heere

altijdt behaeght. Waer af dit voor een teecken soude moghen dienen, dat wy niet gheerne en hooren iet quaedts van onsen naesten verhalen, ende dat wy het selve veel min ghelooven. Ghelijck den ghenen die goedt is, niet lichtelijck quaedt vermoeyen en heeft: alsoo den ghenen die quaedt is, en heeft niet lichtelijck eenich goedt vermoeyen oft ghevoelen. Want waer in, dat iemant een ander oordeelt, daer in gheeft hy vonnisse over sijn eyghen selven. 'T is oock een goedt teecken sijnen even-naesten veel gelucks bieden, als het hem mede gaet. Want seght seer wel Seneca, desen heeft veel deughden, die eens anders deughden bemindt.

Het achtste dickwijls gebruycken de H. Sacramenten+ van de biechte, ende van de H. Communie: want den Heere heeft geseyt: Soo wie mijn vleesch eet, ende mijn bloedt drinckt, die blijft in my, ende+ ick in hem. Ende wederom: Is't dat iemandt van desen broode eet, die sal inder eeuwicheydt leven. Het welck te verstaen is, in dien 't selve devotelijck ende Godtvruchtelijck gheschiedt; want waer 't dat het onachtsaemlijc geschiedde, soo soude het te vreesen zijn dat hy meer het oordeel voor sy-selven soude eten ende drincken, dan tot sijnder salicheydt.

Het neghenste is, geerne horen, ende over dencken+ het woort Godts, besonder van het lijden onses Salich-makers; want Godt en laet niet onvergolden, 't gene wy aen sijn heylich lijden bewijsen. Die uyt Godts is, seght den Heere, die hoort Godts+ woorden. Dit is een hart woordt voor de Goddeloose+ menschen, ende wie segghen sy sal dit mogen hooren? maer de Godtvruchtige herten, roepen uyt met den Konincklijcken Propheet David: Hoe soet+ sijn mijner keele uwe woorden, boven honich mijnen monde! Ende de schaepkens Christi hooren geerne sijne stemme, ende kennen de selve, ende volghense, maer niet de stemme der vremdelingen. Ende sy en hoorense niet alleen, maer worden oock door sijn+ woordt ghevoedt. Want den mensch en leeft alleen van den broode niet, maer van alle woordt, datter voort-komt uyt den monde Godts.

Het thienste is, over ghegeven ende ghereedt te+ wesen, om den wille Godts te volghen: want te

willen dat Godt wilt, ende niet willen, dat Godt niet en wilt, is een seker teecken vande vriendtschap+ met Godt al-machtich. Soo wie doet den wille mijns Vaders, die in de hemelen is, desen is mijnen+ broeder, ende suster, en de moeder. Hierom is't dat David genoemt is gheweest een man naer het herte+ Godts, door dien dat hy in alles den wille van Godt almachtich vol-bracht. Waer op den H. Augustinus seer wel aen den Heere gheseyt heeft: Dit is uwen alder-besten dienaer, die niet soo seer en soeckt dat van u te hooren, dat hy gheerne soude hebben; maer veel meer 't selve begheeren te doen, dat hy van u ghehoort sal hebben.

+Het elfste is, eens een mannelijck werck uyt liefde oft uyt eenen ijver te doen, gelijck Abraham gedaen heeft, den welcken naer dat hy dat vroom stuck uytgherecht hadde, weerdich is geweest te hooren van den Heere: Ick heb by my selven gesworen, om dat +ghy dese sake gedaen he t, ende dat ghy uwen eenighen Sone niet en hebt ghespaert om my, soo sal ick u ghebenedijden, ende u saet sal ick vermenichvuldigen als de sterren des hemels, etc. Alsoo heeft+ Phinees ter liefden van sijnen Godt oock gram gheweest, ende heeft versoent de groote boosheydt der kinderen van Israel. Ende 't is hem gherekent+ ter rechtveerdicheydt van geslachte tot geslachte, tot in der eeuwicheydt toe. Sulcks is oock, hem te begheven tot een Religieus leven uyt liefde, ende uyt eenen ijver van de eere Godts, ende alle dingen verlaten, om Christus naer te volgen. Want aldus verkrijghen wy d'overhandt vande wereldt, van't vleesch van ons maechschap, van onsen vrijdom, ja+ van ons eygen leven; Hierom heeft den Heere aen sijne Apostelen, ende aen alle de ghene die de voetstappen der Apostelen in-treden gheseydt; Ghy die my ghevolght zijt, sult hondert-fout ontfanghen, ende het eeuwich leven besitten.

+Het twaelfste is, eenen sonderlinghen dienst van de H. maghedt Maria, ende dit door het ghemeyn segghen ende over-een-komen van alle de Heyligen: Hierom wordtse ghenoemt, sterre der zee, stadt der toe-vlucht: ende moeder der bermherticheydt: Weest ghedachtich, seght den H. Bernardus, haer

aensprekende, o alder-goedertierenste Maghet, dat het van den beginne des werelts niet ghehoort en is gheweest, dat den ghenen die sijne toe-vlucht tot u neemt die uwe hulpe aen-roept, ende uwe gebeden versoeckt, oyt verlaten is gheweest. Ende met rechte, mach onse lieve Vrouwe tot haer nemen dese woorden van de Wijsheyt: Salich is den+ man, die aen mine deure daghelijcks waeckt, ende wacht aen de stijlen mijnder deuren; die my vindt sal 't leven vinden, ende hy sal salicheydt scheppen van den Heere.

 



illustratie


Vorige Volgende