Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het XXXV. Capittel.
Van den neghensten middel om de meditatie ende hare begheerte te vermeerderen, oft van de navolghinghe Christi.

Voor-stellinghe der plaetse, ghelijck in't beeldt.

 

Ghebedt, als voren.

 

HEt 1. point. Bemerckt eerst Godt den Vader u met dese woorden aen-sprekende: Siet wormken der aerden, aen-siet mensche ghy eenen domp eenen korten tijdt verschijnende: al-soo hebbe ick Godt de + wereldt bemindt, dat ick mijnen eenigen gheboren Sone ghegheven hebbe, op dat alle die in hem ghelooft niet en vergae, maer hebbe het eeuwich leven.+ Ende aenmerckt met hoe grooten liefde de Goddelijcke goedtheydt u soodanighen voor-beeldt heeft ghegheven, oneyndelijcker ende volmaeckter dan alle de Heyligen. Aen-siet met hoedanige verwen hy hem gheweerdight heeft dit voor-beeldt te schilderen; want in 't selve is de witheyt van't eeuwich licht, ende het beeldt van de maeghdelijcke reynichheydt, ende de gedaente van het wesen des Vaders, het schaer-laken ende purper van het dier-baer bloet van't onbevleckt Lam. Ende bemerckt aen-gesien dat hy soo kostelijcken voorbeeldt heeft gegheven, het welck uyt den hemel is ghesonden, oft het betaemt dat dit van u sal versmaedt ende verworpen worden. Peyst dat Godt den Vader stelt in't midden van ons het jonck kindt Iesus, ende dat hy seght: 'T en zy dat iemandt hem verootmoedight ghelijck dit jonck kindt, hy en sal niet komen in't rijck der hemelen. Omhelst hem den welcken seer+ groot zijnde, is om u een kleyn kindt gheworden, ende minder dan d'Enghelen. Ten tweeden, aen merckt ghelijck 't is de hoochste salicheyt Godt te sien, ghelijck hy is in den hemel, alsoo is't de meeste weerdicheydt ende salicheydt, hier Iesus Christus

te kennen ende na te volghen. Ten derden, wat eene droefheydt, om soo te segghen, dat hy is voor den Heere Christus, dat hy syselven aen 't cruys gestelt heeft als een voor-beelt, met soo veel tormenten, om dat hy u soude salich maken, om dat ghy, meest ghy+ Religieus, u soudt na hem voeghen, ende dat ghy nochtans 't selve veracht. Ten vierden, dat den Heere door eene oneyndelijcke liefde ghedaelt is uyt den hemel, om ons den wech te wijsen (want hy is den wech, de waerheydt ende het leven) om het dolende schaepken+ weder-om te brenghen: ende eylaes! hoe dick-wijls o alder-goedertierensten Iesus steeckt ghy u handt uyt, ende daer en is niemandt die daer na siet: ghy roept ende wy weygheren te komen. Och met hoe goeden rechte klaeght ghy door uwen+ Propheet; Ick hebbe gheheel den dach de handen, uyt-ghesteken tot dit volck, dat niet en gheloofde ende teghen my sprack: Och hoe druckelijk is't u o oneyndelijcke goedtheyt, te hooren van uwe kinderen, die ghy hebt ghekocht met den dierbaren schat+ uwes bloedts: Gaen van ons, wy en willen uwen+ wech niet weten.

+Het 2 point. Bemerckt waer inne men den Heere Iesus moet naer volghen, ende aenmerckt dat ghy ten eersten sult moeten verbeteren de dry krachten uwer sielen, die door d' erf-sonde seer verargert zijn. Peyst dan hoe heylige ghedachten dat Iesus heeft ghehadt ins sijne memorie, hoe suyver sijn verstandt heeft gheweest van alle dolinghe ende valsheydt, ende sijnen wille vervremt van alle aertsche liefde, ende vervult met d' oneyndelijcke liefde des Vaders Onder-soeckt dan uwe dry krachten, ende arbeydt de wonden der selver te ghenesen door het exempel van Christus. Ten tweeden bemerckt insghelijcks de deughdt van armoede, van saechtmoedicheydt, van heylighe droefheydt, hoe grooten hongher der rechtveerdicheydt in Christus was, hoe groote bermherticheydt, suyverheyt der herten, liefde van+ vrede verduldicheydt, ijver ende oodtmoedicheydt, van de welcke 't ghene S. Leo seght, kan gheseydt worden van de andere deughden: Sy en moet van gheene rijcke menschen veracht worden, gheene

edele en moeten hun van die schamen, want het menschelijck gheluck en kan tot soo-danighe hoocheydt niet verheven worden, dat sy met rechte behoorden te meynen, dat het haer schande soude wesen te lijden 't gene dat Godt (zijnde in de ghedaente van eenen slave) hem niet en heeft gheschaemt te lijden.

Het 3. point. Bemerckt de maniere op de welcke d' eeuwighe wijsheydt alle dinghen seer soetelijck ende voorsichtichlijck beschickt, voor-waer (gelijck den wijsen-man seght) sy en heeft noyt eenige bitterheyt+ gehadt, maer heeft heerlijcke exempelen achtergelaten in alle saken van ghehoorsaemheyt, liefde, suyver voor nemen ende devotien. Ghy dan insgelijcks en wijckt noyt van den Goddelijcken wille noch in u werck, noch in de maniere des selfs, maer aen-siet hem altijdt in voor-spoedt ende tegen-spoet met een onveranderlijck wesen: want d'ooghen des Heeren zijn klaerder blinckende dan de sonne rontsomme+ siende alle de weghen der menschen, ende de diepte des afgrondts, ende doorsiende de herten der menschen, in de verborghen deelen. En laet niet toe dat u soo blijckelijcke exempelen te vergeefs zijn voorgestelt. Want hy heeft ons een exempel gegeven, op dat+ wy souden doen gelijck hy ghedaen heeft. Ende die+ seght dat hy in hem blijft, die moet wandelen gelijck hij gewandelt heeft. Daer-en-boven, bemerckt dat my den Heere Christus niet alleen en moeten navolgen maer oock onsen hemelschen Vader, want 't is ons alsoo bevolen. Zijt ghy dan volmaeckt gelijck+ uwen hemelschen Vader volmaeckt is. Daerom acht+ dat de misterien ende deughden der menschelijckheyt zijn als een deure, door welcke ghy sout inne-gaen in de krachten des Heeren ende tot de bemerckinge van sijne volmaecktheden. Want den heere seght: Ick ben de deure, in-dien iemandt door my in-gaet, die sal salich zijn, ende hy sal uyt ende inne-gaen, ende hy sal weyde vinden. Daerom bemerckt de volmaecktheden+ Gods, als de lanckmoedicheyt, voorsichticheydt,+ wijsheydt, mildtheydt ende goetheydt, steltse voor u om na te volghen.

Ghebedt.

+O Alder-minnelijcksten Iesu, alder-claerste fonteyne, ende+ spieghel van all vol-maecktheyt, in den welcken woont+ lichamelijck alle volheydt der Goddelijckheydt, in den welcken de schatten der vvetentheydt ende wijsheydt Godts verborghen zijn; van uwe volheydt hebben wy alle-gader gratie voor gratie ontfanghen. Maer nochtans onse siele is noch dorre, ende is voor u ghelijck aerde sonder water, sy en is noch in u niet verandert. Doet my dan dese gratie, op dat ick u mach na-volgen, in u zijn, in u leven, ende altijdts beroeren, ende dat ick naer uwe teeckeninghen in my-selven mach uyt-drucken de seer vol-maeckte exempelen der deughden. VVant en moet ghy niet met goeden rechte klagen, in-dien ick ellendighen ende katijvighen knecht weyghere u te volgen? Hoe? sal ick my schamen? 't is eene groot+ glorie den Heere te volgen. Sal ick daer droef om zijn? maer ten sal eenen rechtveerdighen niet beschamen, wat hem oock aenkomt, ende dóprechte van herten hebben altijts blijdschap; want by u is de fonteyne des levens, ende in u licht sullen wy't licht sien.+ VVat sal ick my dan van u keeren ende van uwe voet-stappen, die ick roodt sien van den bloede, blincken van het vier der liefden, die ick ghevoele eenen reuck van hun gheven, ende dat ick nochtans tot uwe liefde nieten sal ghedreven worden? Ghy zijt het voor-beeldt dat ons op den berch is ghetoont; ick begeere dit door+ uwe gratie na te volghen, ick begheere u de krachten mijnder siele toe te eygenen. Verre moet voortaen zijn uyt mijne memorie het gedruysch van de wereldsche gedachten, van ijdele saken: ick sal mijne memorie vercieren met gepeysen van hemelsche dingen ende ick sal nemen uyt uwen tempel, dat is uyt mijn herte d' afgoden+ van mijne voor-leden ijdelheydt. Och oft ick vergheten hadde dat achter is, ende my strecken konde tot het gene dat voor is, oft ick altijdts op u peysde, oft ick door al 't gene dat ick met de sinnen begrijpe ghinghe in uwe kracht! hoe lichtelijck soude ick konnen stillen alle de beroeringhen mijnder herten, indien ick slote dese poorte der memorien, ghelijck ick vastelijck voor my

name te doen! want soo haest als den vijandt hier inne gekomen+ is, ende daer inne ghekomen is een ghensterken van hooverdije, gramschap oft onkuysheydt, wordt mijne siele beroert, ende het verstandt wordt verduystert, alsoo dat ick niet en kan aen-sien u o waerachtich licht (die daer verlicht aen mensche die in de+ wereldt komt) noch de redene die ghy my tot eenen leydts-man hebt ghegheven. Komt alder-salichste licht, ende vervult het binnenste mijnder herten, op dat ick my selven ende u mach kennen, ende weten dat alle dinghen niet en zijn buyten u: ghy alleen zijn, die zijt, alle andere dinghen zijn eene schaduwe ende ijdelheyt der ijdelheydt. Verleent my oock dat soo wanneer ick sal bekent hebben 't ghene dat u behaghelijck, dat goedt, rechtveerdich ende heylich is, dat ick hoe wel blindt ende onwijs, dat voor sulcks oock mach oordeelen, want ghy zijt d'alder-wijste, ghy zijt de machtichste, beste, schoonste, weerdichste om van een ieghelijck alleen bemindt te worden; ende ghy o eeuwich licht ende eeuwighe wijsheydt, onder-soeckt alle dinghen, ghelijck ghy alle dinghen ghemaeckt hebt: waer om en sal ick u niet gelooven, maer liever de bedrieghelijcke wereldt? Ick bidde u neemt van my dese verblindtheyt, dolinghe ende onwetentheyt. Gheeft my dat ick gheloove de H. Schrifture u woordt, ende uwe heylighe Leeraers, ende mijne overste. Maer aenghesien dat het sonde is het goedt te weten, ende niet te doen; soo gheeft my, bidde ick u, dat ick ghenuechte mach nemen om te doen het goedt dat ick sie; gheeft my eenen heylighen wille, dat ick niet anders en begheere dat u, ende om u: laet het mijne spijse zijn uwe wille te doen, mijn eygen vonnisse te versaken, noyt stenen op mijne eyghene voorsichticheydt, gelijck aen u goeden Iesu eene spijse heeft gheweest den wille van uwen hemelschen Vader. Och oft alle+ menschen bekenden alder-ootmoedichsten Iesu, dat ick uwen discipel ben, niet alleenelijcken indien ick den hoeden wille ende de liefde hebbe (de vvelcke is den bandt der volmaecktheydt) maer oock als ick de oodtmoedicheydt hebbe om de deughden te verborghen, ghelijck ghy uvve glorie verborght hebt, ende dat ick altijdts begheere de leeghste plaetse, ende niet den eersten stoel, die ick voor hooverdije verfoeye als het laken van een maen-siecke

vrouvve. Ick begheere alder-oodt-moedichsten Iesu met u te wandelen; ick en begheere niet hooveerdich te zijn, aen-ghesien ghy u veroodt-moedight noch te sitten, aen-ghesien ghy mijnen Koninck ende mijnen Godt staet, noch genoechte te hebben daer ghy mijn hoofdt Christi Iesu ghepijnight vvordt, noch gheeert te vvorden, aen-ghesien ghy schande verkoren hebt. ick+ (seght hy) en soecke mijne glorie niet, daer is eenen diese soeckt+ ende oordeelt: al-soo begheere ick te doen alle dinghen tot uvve glorie, oft ick ete, oft drincke, oft iet anders doe, ick sal versmaden teghen-vvoordighe, verganckelijcke, ende verdvvijnende dinghen, ende begheere nu hemelsch ende eeuvvighe, my-selven u over-gheven, ende alle dinghen door uvve gratie van uvve alderminnelijckste handt ontfanghen. Amen.

Practijcke stierende tot de Naer-volghinghe Christi.

D'Eerste, als ghy twijfelt, ende niet en weet wat ghy segghen oft doen moet, bemerckt hoe Iesus Christus d'eeuwighe wijsheydt dat segghen oft doen soude, ende aen-roept sijne gratie, op dat ghy hem mooght naervolghen.

Ten tweeden, als ghy zijne in stilte ende ruste u leven wilt schicken, soo peyst dat den Heere Christus by u teghen-woordich is, ende schickt ende stiert alle uwe wercken na sijnen reghel.

Ten derden aenghesien wy een ghebodt hebben ontfanghen van Godt den Vader, dat wy den Heere Christus souden hooren ende naer-volghen, want op den berch Thabor is dese stemme van de Apostelen gehoort:+ Dit is mijnen beminden Sone, in den welcken ick goet behaghen hebbe ghehadt, hoort hem; soo moeten wy het selve volbrenghen, soo seer als 't moghelijck is. Want daerom is't Woordt vleesch gheworden, ende heeft in ons ghewoont, om dat het ons met sijn exempel soude nooden, ende dat den mensch hem daer na soude schicken.

Schiet-Ghebedekens.

HOort na den Heere, als oft hy tot u seyde: Komt kinderen,+ hoort my, ick sal u leeren de vreese Godts.

Komt tot hem, ende vvordt verlicht, ende uvve aen-sichten+ en sullen niet beschaemt vvorden.

Die naer my vvilt komen, dat hy sy selven verloochene, ende+ sijn cruys op neme, ende my volght.

Ick hebbe u een exempel ghegheven, op dat ghelijck ick gedaen+ hebbe, ghy oock soo soudt doen.

 



illustratie


Vorige Volgende