Logo DBNL
Den wech des eeuwich levens (1622)

Den wech des eeuwich levens

(1622)–Antonius Sucquet–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

Het XXIV. Capittel.
Meditatie van de gheboorte Christi, in de vvelcke de practijcke van de voorseyde maniere bevvesen vvordt, ende vvy tot de liefde vvorden ontsteken.

Voor-stellinghe der plaetse, ghelijck in't beeldt.

Het ghebedt om liefde te vervverven, ghelijck voren staet.

Het 1. point. Bemerckt dit groot misterie, in het+ welcke den Sone Godts, d'eeuwighe Wijsheydt, ende het Woordt des Vaders is gheworden een+ kindt van eenen dage op der aerden. Is't dan oock gheloovelijck dat Godt met de menschen woonen soude op der aerden? Is't dat den hemel ende de hemelen der hemelen u niet en begrijpen, hoe veel min dese kribbe? Voor-waer heden wordt een wonderlijck misterie verklaert, de naturen worden vernieut. Nu mach-men uyt-roepen: Den bermhertigen ende+ ghenadigen Heere heeft ghemaeckt eene ghedenckenisse van sijne wonderlijckheden. Want niet en isser soo wonderlijc als dit woort, dat Godt, Godt blijvende, mensch is gheworden; ende dat den eeuwighen, ende de Wijsheydt selve, geworden is een+ kindt van eenen daghe, etc. Vwe wetentheydt is wonderlijck tot ons gheworden, ende wy en sullen tot die niet konnen geraken: Heere wie heeft uwen+ sin ghekent, oft wie heeft uwen raedts-man gheweest? Komt dan ende laet ons dit woort sien, datter+ gheschiedt is, dat den Heere ons getoont heeft, laet ons met betrouwen gaen na den throon sijner bermherticheydt.

Want wat sult ghy alder-soetsten Iesu ons+ konnen weygheren, die u gheweerdicht u selven ons te gheven? Wat sal ons uwen eeuwighen Vader konnen ontseggen, die sijnen eyghen Sone niet en heeft ghespaert, maer heeft dien voor ons allen ghelevert? Siet ick ben in sonden ontfanghen, ende+ de quade, der welcker gheen getal en is, hebben my om-ringhelt: nochtans en sal ick nu niet vreesen, want ghy zijt Emanuel, dat is Godt met ons. Ghy

en komt my uwe gaven niet ontsegghen, die u gheweerdicht+ hebt voor my te openen het binnenste uwer bermherticheyt, in de welcke ghy op-gaende uyt den hoogen ons besoeckt. Gheeft my Heere om de glorie uwes naems, dat ick vervult met dit betrouwen u mach in blijschap dienen, ende niemandt en soecke te behaghen, noch vreese te mishagen dan u; aen-ghesien ghy alleen mijnen al ende mijnen Godt zijt, dat ick niemandt en beminne dan om u aen-ghesien ghy mijn eenich goedt zijt, ende ghy u gheweerdicht hebt mijns ghedachtich te wesen op den hooghen stoel uwer glorien.

Want wie en soude alder-goedertierensten Iesu, uwe liefde ende goedertierenheyt die haer nu openbaert,+ miet ontsteken? Vwu Majesteyt verheught haer als eenen reuse om den wech te loopen ende sijnen uyt-ganck is van den hooghen hemel, ende sijn ontmoeten is tot het hoochste van den selven, ende daer+ en is niemandt die hem soude konnen verborgen van sijne hitte. V ongemeten liefde mijnen Godt, maect my een my u, ghelijck den Vader ende den Sone een+ zijn. Voorwaer mijn herte is seer bedroeft, dat mijnen sonden N. tot noch toe u van my ghescheyden hebben; maer ick bidde u worpt dese achter uwen rugghe, op dat ick uwe liefde mach na-volghen ende vol-maecktelijck uyt-drucken, met sulcke ende sulcke+ oorsake N. want hoe sal ic mijne hulpe konnen weygeren mijnen naesten, hoe verworpen hy ooc zy, als ick aen-sie dat uwe Majesteyt haer heeft verijdelt, ende ghy om onsent wille hebt aen-genomen de ghedaente van een slave doen wy noch uwe vyanden waren? Den knecht en is niet meerder dan den Heere,+ ghy zijt ghekomen om te dienen, ende niet om gedient te worden, om dat ghy ons de liefde sout leeren,+ ende soudt genesen de meeste wonde onse hooveerdicheyt.+ Ende wy moeten volgen d'exempelen+ van onsen Heere. Want wie soude de weerde der+ selver gekent hebben op dese aerde, bedeckt met de duysternisse des doots, daer de sonde ende onwetentheydt over-vloedich waren, ten ware ghy Heere mijnen Godt ons alsoo hadt door u exempel gheleert? Siet nademael dat ghy u gheweerdicht hebt, niet alleen eens, maer dick-wijls ons de liefde te

bevelen, sal het dan noch verdrieten aen de soldaten hunnen Capiteyn te volghen? aen de knechten hunnen Heere? d'onder-saten hunnen Koninck? ende aen de creaturen hunnen Schepper? Mijne ooghen hebben ghesien mijne onvolmaecktheydt, onfermt u mijnder ende verhoor my; want mijne siele op u alleen betrout: Gheeft my volmaeckte liefde, dat ick gheene persoonen uyt nemende mach arbeyden eenen-ghelijcken, sonderlinge mijne vijanden, deught+ te doen om uwen name. Ick bidde u Heere meest gedachtich, dat ghy voor ons geboren ende gestorven zijt, ende en verworpt niet, dit mijn ghebedt ende offerande.

Want ick offere my aen u, om dat ick u oprechtelijck soude beminnen, ende alle mijne naesten insghelijcks om uwen t'wille: want in dien ick maer de vrienden en beminne, en doen de Heydenen+ dat oock niet? Ick sal dan door uwe gratie bidden voor de ghene, die my vervolghen: ick sal deughdt doen aen de ghene die my haten, om dat ick soude moghen ghetelt worden onder de kinderen van den+ eeuwighen Vader, die sijne sonne laet op-gaen op de goede ende quade, ende reghent op de rechtveerdighe ende onrechtveerdighe. Ick wete wel, dat dit niet en is in de macht van den ghenen, die wilt+ oft loopt, maer o Godt, in de uwe, die ontfermt.+ want wy en konnen sonder u niet doen, noch wy en zijn niet ghenoechsaem uyt ons selven iet te peysen als uyt ons selven, maer onse ghenoechsaemheydt is uyt u alleen, hoe wel wy sien dat dese liefde een groot behulp ende troost is tot het leven: want eenen broeder, die van sijnen broeder gheholpen wordt op desen swaren ende seer perijkeleusen wech, is ghelijck eene stercke stadt, ende daer en is gheene droever sake, dan met iemanden twistich te zijn: Want wat quaedt en worpt de tweedrachticheydt niet uyt? ghemerckt dat sy het herte quelt in dry manieren, te weten, sy vervult de ghepeysen ende memorie van onkuysche in-beeldinghen, sy scherpt de tonghe, ende vervult die als met venijn, na datter gheschreven staet: Hunne tonge is een scherp sweert, ende ongeneselijck venijn vanden aspicx, met welck

+de quade wercken over-komen, als vruchten der boosheydt.

+Maer wat dwaesheydt ende onwijsheydt is't, de sonde voor de deughdt te verkiesen, de dwaesheydt voor de voorsichticheydt, de kleynmoedicheyt voor de sterckmoedicheydt, d on-rechtveerdicheydt voor de rechtveerdicheydt, d'onmaticheydt voor de maticheydt, ter wijle niet de sonde, maer dese deughden hun al t'samen tot de liefde voeghen, wiens vrucht seer over-vloedich ende soet is in de memorie, verstant ende wille. Maer mijne siele, laet ons sien wat oorsaken dat wy van d'een en d'ander hebben om de deughdt te ghebruycken, ende de sonden af+ te sweeren ende te verfoeyen. N. Ende wie is soo onvoorsichtich, die eenen anderen soudt willen raden vijandtschap te onder-houden, om wat oorsake het oock zy, 't en zy dat het is uyt-sinnich ende boos? Want en is de liefde met den naesten niet 't selve, dat den kalck is in den muer? voor-waer desen sal sonder den mortel vallen, ende hy en sal alleen niet konnen staen in de slach-orden, die de liefde niet ghevoeght en sal hebben met sijnen mede-gheselle.+ Maer dit en open-baert hem noyt beter dan in de ure des doots: want wat Christen wilt met iemant twist hebben, als hy hem ghereedt maeckt om tot den Rechter te gaen, die ons weder-om meten sal met de selve mate daer wy mede ghemeten sullen hebben?

+Want in der waerheyt dese deughdt alleen sal in het oordeel het proces winnen, want de liefde bedeckt+ de menighte der sonden, ende hy sal naeckt verschijnen, die niet ghekleedt en is met dit bruyloft-kleedt, ende al-soo gheworpen worden in de uyterste duysternissen.

+Daer-om Heere begeerde ick dese alleen van u, ick wille de liefde alleen, ende ick sal die eeuwelijcken willen; oft ick sal my bedroeven, dat ickse niet ghewilt en hebbe, 't welck soo ick hope, niet gheschieden en sal: Ick sal dan maken? dat d'oorsake niet en sal voor-by gaen, van sulcks als ick wenschen sal in der eeuwicheydt ghedaen te hebben.

Hier-om is't dat de Heylighen dese deught soo

seer hebben gerecommandeert met hunne schriften+ ende exempelen: den discipel die ghy goeden Iesu soo seer beminde, en wiste niet anders te verkondighen dan de wet der liefden: ende hoe prijsen de heydenen (aen de welcke ghy o Sonne der rechtveerdicheyt niet en zijt op-ghegaen) de eendrachticheyt, door de welcke kleyne dinghen wassen?

Ende hoe grooter vrede der herten, hoe grooter+ vertroostinghe in den H. Gheest is hier door te vinden, die uwe Heyligen gheproeft hebben, ende proeven alle lief-hebbers der liefden. Voor-waer desen vrede vloeyende uyt de waerachtighe deughdt, gaet alle ghevoelen te boven, want o alder soetsten Iesu+ uwe plaetse is ghemaeckt in vrede. Ende daer ghy+zijt, moet vrede zijn in den H. Gheest: ghelijck daer is tribulatie ende benautheyt in alle siele dei quaet doet.

Wat kander dan zijn dat my van dese deughdt+ soude konnen af-keeren? eene ijdele ende onreyne vermakinghe, die genomen soude worden uyt den seer leelijcken poel der sonde? Die sonde schijnt om de eygene liefde in ons herte te storten wat bitterachtighe wel-luste; maer soo haest als sy 't in-ghestort heeft, is die verdwenen, ende daer en blijft maer het leet-wesen, onruste der herten ende droefheydt. In dien ick lust hebbe om my te vermaken, 't is my geoorloft wateren in blijdschap te putten, uyt u fonteyne van alle goederen, door het beleyt der deught der welcker wateren die gedroncken sal hebben, die sal noch dorst hebben sonder pijne, ende sal versaedt worden sonder walghinghe oft vernoeginghe, ende sal in u het opperste goedt verblijden. Maer niet en+ wondt mijn herte soo seer, dan diet u woordt ende exempel, waer mede ghy dit teecken aen uwe kinderen gestelt hebt: want hier aen sullen alle menschen bekennen, dat sy uwe discipelen zijn, in dien sy liefde tot malckanderen hebben.

Hier toe dienen de wel-daden, met de welcke ghy+ door uwe oneyndelijcke liefde my hebt voor komen ende daghelijcks noch voor-komt; want ghy wilt ons o beminner der menschen tot de deughdt trecken meet seelkens der liefden. O hoe vierichlijck

behoorde ick alle deughdt, die uwe Majesteyt my voorleydt, te omhelsen; aenghesien ghy mijn herte wondt met soo veel wel-daden, als met pijlen der liefde! Voor-waer 't soude eene seer groote ondanckbaerheydt zijn 't selve aen mijnen Heere ende Godt ende aen mijnen milden ghever te weygheren: uwe bermherticheydt o Heere moet sijnen dienaer hier af verhoeden.

+Maer hoe wel mijnen Godt, dit alsoo niet en ware; en is't nochtans niet beter u Koninck der Koninghen ende Heere der Heeren door de deught te dienen, dan aen onsen meest gheslaghen vijandt door de sonde om niet verkocht te worden, ende komen onder het joch van den alder wreetsten tyran? Och 't en moet noyt iemandt in den sinne komen soo uytsinnich te worden, dat hy verlaten hebbende u, het opperste goedt ende oppersten Koninck, soude aenhanghen het opperste quaedt ende den gheslaghen vijandt, moghelijck ghelockt door de blijschap van eenen oogen-blick. O menschelijcke verblindtheydt o onse onwijsheyt, o hoe ijdel zijn de kinderen der menschen in't weghen, want ghy zijt den alder-machtichsten, al-der wijsten, de fonteyne van alle goederen, alle goedt is ons van uwe milde handt komende: ghy allen versaedt ende vervult onse herte, ghy zijt over al teghen-woordich, ende de deught treckt my tot u, uwe goedertierentheydt noodt my,+ ende de liefde dwinght my, het is my dan goet u aen+ te hanghen, ende mijne hope te stellen in mijnen Heere.+ O Menschen maeckt u ledich, ende siet, hoe soet+ den Heere is, hoe weerdich hy is om glorie ende eere te+ ontfanghen. Kinderen der menschen, hoe langhe sult ghy wesen swaer van herten, waer toe bemindt ghy ijdelheydt, ende soect de leughenen? weet dat den Heere Godt is, hy heeft ons ghemaeckt, ende niet wy ons selven.

Wel aen dan Heere, gheeft dat ghy ghebiedt, ende gebiedt dat ghy wilt. Ghy ghebiet te beminnen, etc. gheeft my dat, ende aen-siet van den hooghen stoel uwer glorien, de ghene die arbeyden ende schipbrekinghe lijden in dese zee; want den wint is ons teghen, ende het lichaem dat bedorven wordt, be-

swaert de siele, ende d'aerdtsche wooninghe druckt+ neder den sinne, peysende hemelsche dinghen. Aensiet+ Heere de liefde van uwen Sone, die ons bemindt ende ghewasschen heeft van onse sonden in sijn bloedt. Hoort uwe Heylighen die voor ons bidden, hun bloedt ende verdiensten roepen voor ons ellendighe, op dat wy souden mogen de hulpe uwer gratien verkrijghen, ende souden moghen oeffenen de deughden die ons noodich zijn, door dese oorsake N. ick bidde u oock ootmoedelijcken mijnen Heer ende mijnen Godt, dat ghy u wilt gheweerdighen te verhooren het suchten van uwe heylighe Kercke, ende voor-komen in de soeticheden uwer soeticheyt N. alle de ghene daer ick schuldich ben voor te bidden. amen.

 

Ghys siet hoe in't misterie der gheboorten gheoeffent wordt eerst het geloove, hope ende liefde, daer naer hoe dat uyt de omstanden, de leeringhe van eenighe deughdt ghenomen wordt, tot het welke achter naer verscheyden aen-porringen gevoeght worden, door de welcke den wille ghepraemt wordt, om de selve deughdt te om helsen.

 

Het selve kan gheschieden (ghelijck hier voren geseyt is) in dien iemandt een spreucke oft Schriftuere neemt tot materie van de meditatie, oft in dien hy oock eene creature bemerckt. Want daer en is gheen, die de glorie Godts niet en verkondight, oft gheene leeringhe en gheeft om wel te leven: ende daer om wordt den luyaert met rechte van den Wijse-man ghesonden tot de miere, seggende:+ O luyaert gaet tot de miere, ende bemerckt hare weghen, ende leert wijsheydt, de welcke al en heeft sy noch leydtsman, noch meester, noch prince bereydt nochtans in den somer hare spijse, ende vergadert den kost dat hy soude eten. hoe langh sult ghy luyaert slapen? wanneer sult ghy opstaen uyt uwen slape? een weynich sult ghy slapen, een weynich sult ghy sluymeren, een weynich sult ghy uwe handen t'samen leggen om te slapen, ende de gebreckelijckheydt sal u komen als eenen wandelaer, ende d'armoede als een ghewapent man. Maer in dien ghy

rasch zijt, soo sal uwen ooft als eene fonteyne komen, ende d'armoede sal verre van u vlieden.


Vorige Volgende