Aen-merckinghe op het IX. Beeldt.
Weest uwer siele genadich, Die Godt wilt behaghen, ende de over-ledenen; ende begheeft u kloeckelijck tot de deughdt.
BEmerct hoe dat [A] de sielkens in 't vagevier, door uvve deught ende ghebeden hulpe versoecken, hebt mede-lijden met haer, ende veracht hare begheerte noch [B] des Enghels vermaen niet, (gelijck [C] desen on-vvijsen doet) vvant ghelijck sy haer vonnisse ontfangen hebben, al-soo sult ghy oock het uvve ontfangen. Dus komt haer te hulpe (gelijck [D] desen sone sijnen moeder) door [E] offeranden, [F] ghebeden, ende [G] aelmoessen. Och hoe blijden boodschap sullen [H] de Enghelen hier af over-dragen Indien dese siele eene [I] ure gheghunt vvare, peyst hoe sy die besteden souden. Overleght oock oft uvve vvercken al-dus niet ghesuyvert en moeten vvesen; ondersoeckende oft sy [K] hout zijn, hoy, goudt oft kostelijcke steenen. Den heylighen Cyrillus seght, dat-men kleyne sonden by stoppelen mach verghelijcken, die haest verbrant zijn; ander by hoy, daer den brandt vvat langher in duert; maer die noch grooter zijn, by houdt, daer het vier meerder ende langer voedtsel in vindt vervvondert u over [L] Godts recht-veerdichheydt, die dit al siet ende toe-laet.
Auteursrechtvrij
