Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw
(1999)–Ton van Strien, Els Stronks–
Auteursrechtelijk beschermdChristus stervendeaant.Die alles troost en laaft, verzucht. bezwymt, ontverft!
Die alles ondersteunt geraakt, o my! aan 't wyken.
Een doodsche donkerheit komt voor zyne oogen stryken,
Die quynen, als een roos die dauw en warmte derft.
5[regelnummer]
Ach werelt, die nu al van zyne volheit erft;
Gestarnten, Engelen, met uwe Hemelryken;
| |
[pagina 289]
| |
Bewoonderen der Aarde, ey! toeft gy te bezwyken,
Nu Jesus vast bezwykt, nu uwe Koning sterft?
Daar hy het leven derft, wil ik het ook gaan derven:
10[regelnummer]
Maar hoe hy meerder sterft, en ik meer wil gaan sterven,
Hoe my een voller stroom van leven overvloeit.
O hooge wonderen! wat geest is zoo bedreven,
Die vat hoe zoo veel sterkte uit zoo veel zwakheid groeit,
En hoe het leven sterft om dooden te doen leven?
|
|