Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Bede over de Joden en Naam-Christenenaant.

Toon: Repicava

Lieve Jesus!
Sla eens uw oogen neer;
Zie hoe het Jodendom bespot uw Leer,
En lacht en smaat op uwe schaapkens teer.
Wilt u wenden,
En enden,
Dit schenden;
Op dat sy niet op 't laatst, tot uwen spot,
Uw lam'ren plagen
En heyloos vragen,
Waar is nu haar Godt?

Ziet eens neder,
En laat haar zonden-schult
Niet wassen tot aan 't eynd' van uw gedult;
Maar, Heere, laat die uur eens sijn vervult,
Dat wy vredig te same
Uw Name
Aanroepen; en het blinde Heydensch Rot
Mach voor u leggen,
En heylig zeggen,
Gy zijt onze Godt.

[p. 271]

 

Maar, och lacy!

 

'k Weet dat gy, Jesu, klaagt,

 

Dat zelf het volk dat uwen Name draagt,

25

Zo weynig na dijn roem en eere vraagt:

 

Want de broosheyt,

 

Godloosheyt,

 

En boosheyt,

 

Is laas zo stout, zo veel, zo openbaar,

30

Dat elk moet klagen,

 

En droevig vragen,

 

Waar is Christi schaar?

 

 

 

Kondt gy dulden,

 

O Jesu over-goet,

35

Dat zelf uw volk u deze smaatheyt doet,

 

Die gy zo trou gelost hebt door uw bloet?

 

Wilt bekeeren,

 

O Heere

 

Der Heeren,

40

Het Christen-hert, en 't Jodendom te saam,

 

Datz' haar begeven

 

Alleen te leven

 

Na dijn waarde Naam.