Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Bede voor den welstandt des vaderlandtsaant.

Op de wyze, de Zon aan 't klimmen

O Godt, ô Vader!

Daal om laag, kom ons nader.

Sla uw oog op onze stranden,

Op de grenzen dezer landen.

Het Geweldt

Trekt te velt,

Met de Plonderzucht verzelt.

De Maegdeschendery,

De Menschemoordt, te voet te paarde,

Komt'er by.

Och! de Kryg, met feilen zwaarde,

Bandt den zegen van der aarde:

Och, de Krygsverwoesting brandt,

Ter zee, te landt.

O Opperkoning,

Die om hoog uit uw woning

D'aardtsche Koningen ziet kampen,

Druk ons met geen zwaarder rampen.

Stil de zee,

T' onzer beê.

Redt ons uit dit schriklyk wee.

Stil t'onweêr, dat de vloot

Van hondert zwaare waterkielen

Bragt in noot:

Laat geen ogenblik vernielen

Zoo veel duizenden van zielen.

[p. 244]

 

Wedersta den Britschen haat.

 

Stut onzen staat.

 

 

 

Sterk onze standers,

30

Dwing, ô Godt d' Engelanders.

 

Tem die opgeblaze volken

 

In hun eige waterkolken.

 

Geef ons vreê

 

Op de zee,

35

Welvaart op de vrye reê.

 

Breng ons den haringbuis,

 

Met zyne vangsten, uit de baren

 

Weder t'huis:

 

Laat de korenvloten varen:

40

'T Oost en West verruil zyn waren;

 

Dat de winst der koopvaardy

 

Ons weêr verbly.

 

 

 

Maar, laas, wat plagen

 

Slaan te landt nieuwe slagen!

45

Kracht en List dreigt in te breken.

 

Och, een Bisschop wil zich wreken.

 

Boos van nydt,

 

Dul van spyt,

 

Voert hy rovers in den strydt.

50

Waar is 't zwaart van den geest,

 

Dat al van oudts der Herdren wapen

 

Is geweest,

 

Daar de kudde op plag te slapen?

 

Och, dees Bisschop slaat uw schapen

55

Met den degen, scherp van punt,

 

Op ons gemunt.

 

 

 

Deez Myterdrager

 

Draagt zich nu als een plager,

 

Kiest voor kouters stale zwaarden;

60

En voor lamren oorlogspaarden,

 

Trots van draf;

 

En zyn staf

 

Leit hy voor de krygspiets af;

 

De myter voor 't helmet;

[p. 245]

65

Den tabbert laat hy 't harnas dekken,

 

Root besmet.

 

Kan hy dus een Herder strekken

 

Met de wolven op te wekken?

 

Stryt hy dus voor zyn geloof,

70

Zo heet op roof?

 

 

 

Trompetten steken,

 

Is dat nu vrede preeken?

 

Leerden d' Euangelieboeken

 

Dat hy buren zou vervloeken?

75

Kruit en loodt,

 

Scherp en schroot,

 

Maken die zyn kerken groot?

 

Hoe heeft uw Kerk gestreên?

 

Haar eenig wapen waren tranen

80

Met gebeên.

 

Weg dan met dees oorlogsvanen.

 

Doe hem door uw Woordt vermanen.

 

Dryf den Bisschop naar zyn Sticht,

 

Tot zynen plicht.

 

 

85

Doch door zyn handen

 

Straft gy, Heer, deze landen.

 

Och, de boosheit onzer zonden

 

Maakte zulke diepe wonden.

 

Hier van daan

90

Quam het aan

 

Dat ons kon ter neder slaan.

 

Geen menschelyke maght

 

Daar hier de vyanden meê stryden,

 

Hadt die kracht.

95

O gy Rechter, wy belyden

 

D'oorzaak dezer bange tyden:

 

Deze leit in onze schuldt,

 

Zoo lang gedult.

 

 

 

Nu, schier te spade,

100

Smeken wy om genade.

 

Laat geen vyandt ons verheren.

 

Help ons, als wy ons bekeren.

[p. 246]

 

Die het quaadt

 

Kent en haat,

105

En 't niet eens, maar altydt laat,

 

Die 't hoogbevolen goedt,

 

Tot uwer eer, en elk ten goede,

 

Vierig doet,

 

Blust het vier toch uwer roeden:

110

Die staat vast in tegenspoeden;

 

Dien gedyt zyn ramp tot deugt,

 

Ja zelfs tot vreugt.

 

 

 

Als d' ingeboren

 

Dus uw wet recht wil horen,

115

Zo vermindert gy d' ellenden;

 

Dan zult gy uw zegen zenden

 

Op den staat.

 

Het verraadt

 

Wykt dan van den onderzaat.

120

Die eer' zyn Overheit.

 

Geen oproer schenn' 't gezagh der Staten.

 

Hun beleidt

 

Stuit' de Vorsten die ons haten;

 

Jaag' de Kryg van onze straten;

125

Hou de Vryheit in het landt;

 

De Twist aan handt.

 

 

 

Zo zal deeze aarde,

 

Die gy, Heer, voor ons spaarde,

 

Zelfs den vremden en verdreven

130

Spys en drack en herberg geven.

 

Uwe Kerk

 

Wordt dan sterk

 

Door 't geloove met zyn werk;

 

Als zich de Liefde erbermt,

135

En 't heilig recht van weeuw en weesen

 

Trou beschermt.

 

Dit zal zuivre godtsdienst wezen.

 

Neêrlandt uwen naem steeds vrezen.

 

Hou dan, Heer, de sterke handt

140

Aan 't Vaderlandt.

mdclxv.