Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Danck-dicht aen Godt almachtigh, over het behouden in-koomen van de Koopvaerders en Oorloogs scheeps-vlooten.aant.

Wy dancken u, ô Godt, ô eenig Hollandts Heylant
Die onse Vlooten voor der goddeloosen eylandt,
Voor griffioenen klaeuw genadighst hebt bewaert;
Soo dat sy nu van spijt omloopen nae haer staert,
En knarsen op haer tandt, om dat, door uwe zegen,
Sy sulcken rijcken proy niet hebben ingekregen;
Die sy door haeren hoop al hadden ingeslockt,
Maer die ghy haeren balgh met eygen handt ontrockt:
Die gy nae 't Vaderlandt, soo vaderlijck, geleyde.
Al waer men niet dan tongh, op desen dagh, men zeyde
Uw' naem noyt lofs genoegh. In 't Landt, noch Vlooten, is
Nu niet papiers genoegh, om tot gedachtenis
Van uw' weldadigheyt het selfde vol te schrijven:
O Vaeder, laet altijdt uw' kind'ren danckbaer blijven,

[p. 221]

15

En teeckenen daer van doen met het hert en mondt,

 

Met zucht tot uwen dienst, met waer berouw van sondt:

 

En wilt in welvaert doch, ter zee, te landt, bewaeren

 

Des Staets gemeene schip, daer in wy alle vaeren.