Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Der Menschen Levenaant.

Het leven, dat de Heer ons Menschen, hier vergunt,
(Soo Augustinus seyt,) is als een middel-punt
Tusschen 't woelen van de Beesten,
En het singen vande Geesten

[p. 162]

5

Die men vint in 't Hemel-rijck;

 

Treckt de Geest u na den drempel

 

Van den Glory-rijcken Tempel,

 

d'Englen Godts wert ghy gelijck:

 

Treckt het vleesch u na beneden,

10

Na des werelts ydelheden,

 

Haeren dreck en 't swarte slijck;

 

Niet den Eng'len, maer den Beesten

 

Wert ghy in het minst' en meesten

 

Onverstandig Mensch! gelijck.

15

Kiest, en siet wat ghy na desen

 

Alderliefst gelijck wilt wesen,

 

Of den Borg'ren van die stadt,

 

Of den onvernunften dieren

 

Die langs 't aertrijck henen swieren;

20

't Scheelt te veel, of dit, of dat.