Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

[p. 124]

Gedenck-Liedt, van de laetste woorden Jesu Christiaant.

Op de Voyse: Beso los manos

Wel aen mijn Ziel wilt doch ontfangen
De woorden die de Heere sprack,
Als hy aen 't Kruys was opgehangen,
Eer sijn benauwde hert noch brack:
Eer dat hy gaf den lesten snack,
Sprack hy noch seven reden fijn,
Die t' overleggen
En voort te seggen,
Wel seven-dubbelt weerdigh zijn.

't Eerst dat den Heer den mont op dede,
Sprack hy met woorden luydt en klaer,
Voor sijn Vyanden dese bede,
O Vader lief vergeeft het haer,
Want sy en weten niet voorwaer
Wat grooter grouwel dat sy doen,
O schenckt haer 't leven,
En wilt haer geven,
Uyt liefd' uw Goddelijck pardoen.

Daer na de Heer sijn aenschijn keerde
Tot den bekeerden Moordenaer,
Die hulp en troost van hem begeerde,
Hy heeft verlicht sijn hert zwaer,
Hy seyd' hem aen niet langh hier naer
Sult gy mijn hulp wel worden wijs,
Gy sult noch heden
Met my betreden
Het boven-Hemelsch Paradijs.

Hy sagh met half gebroocken oogen
Sijn hoogh bedroefde Moeder aen,
Die uyt recht Moederlijck meed'doogen,
Op d'aerde goot soo meen'gen traen,
Hy sagh Johannem by haer staen,
Hy sprack tot beyde van het Kruys,
Soon siet u Moeder,

[p. 125]

35

Vrouw siet u Hoeder,

 

Die u als Soon sal nemen t'huys.

 

 

 

Het vierde Woordt van hem gesproocken,

 

Was een benaud' en droeve klacht,

 

't Had hem aen laeff'nis langh ontbroken,

40

Hy was op 't eynde van sijn kracht,

 

Hy riep my dorst, o ick versmacht!

 

Sijn drooge keel gaf heeschen klanck,

 

In stee van laven

 

Sijn Beuls hem gaven,

45

Van Myrrh' en Gall' een bitt'ren dranck!

 

 

 

De doodt quam hem allengskens nader,

 

Sijn korten tijdt al vast verliep,

 

Dies sprack hy nochmaels tot sijn Vader,

 

Eer hy aen 't herde houdt ontsliep,

50

Met een verheven stem hy riep,

 

Mijn Godt waerom verlaet ghy my?

 

Gy gaet ter zijden,

 

End' ick moet lijden,

 

Staet my mijn Godt in 't lest doch by.

 

 

55

Hy sprack op 't eynde van sijn leven,

 

O Vader nu is 't al volbrocht,

 

't Swaer werck dat ghy my hadt gegeven,

 

Heb ick nu t'samen af-gewrocht,

 

't Is nu gevonden dat ick socht,

60

Komt nu wanneer ghy wilt o doodt!

 

Want ick sal rusten,

 

En my verlusten

 

Als voormaels in mijn Vaders schoot.

 

 

 

Hoort nu mijn Ziel de laetste reden,

65

Die quam uyt sijn bestorven mondt,

 

Hoort wat de Heer noch heeft gebeden,

 

Doen hy sich in doodts schaduw' vondt,

 

Hy badt en sprack uyt 's herten grondt,

 

Mijn Ziel, mijn alderliefste pandt,

70

Sal nu uyt-varen

[p. 126]

 

Wilt die bewaren

 

O Vader in uw' stercke handt.

 

 

 

Soo is des levens Vorst getogen

 

Dien wech die alle Menschen gaen,

75

Hy boogh sijn hooft, hy sloot sijn oogen,

 

En daer meed' was terstont gedaen,

 

Mijn Ziel gedenckt altijdt hier aen,

 

Hoe veel ghy uwen Heere kost,

 

Die van 't verderven,

80

En 't eeuwigh sterven,

 

Door sijnen doodt u heeft verlost.

 

Amen