Het hart naar boven. Religieuze poëzie uit de zeventiende eeuw

Betraghting van Christus lyden op den goeden Vrydagh,
of den Kruys-dagh onses Salighmaekersaant.

Soo verr' als 't Aertrijk strekt, gy mensen altemalen
Die eenen naem belijt, in veelderhande talen,
En 't Christelyke merk door 'twater hebt ontfaen
Laet u dogh desen dagh te reght ter herten gaen.

End' als gy siet de Son, die u nu komt beschynen,
Soo denkt wat d'oorsaek was, die haer heeft doen verdwynen,
En als gy d' Aerde siet, die u het voetsel geeft,
Soo denkt wat d'oorsaak was, waerom sy heeft gebeeft.

'tEn is geen kragt geweest, van winden en van stroomen,
Die toen het Aertrijk heeft haer' vasten stant benomen,
't En is geen wolk geweest, nogh schadu vande Maen,
Die op dees selven dagh, den dagh heeft doen vergaen.

De Son heeft zigh geschaemt van wegen onse sonden,
En heeft niet konnen sien sijns Heeres droeve wonden,
Maer heeft alsoo betoont, met eenen nieuwen naght,
Hoe 't Light van alle Light tot sterven was gebraght.

De Aerde saghmen oock, seer schudden ende beven,
Want sy niet dragen kon de Doodt van 't eeuwigh leven,
En schrikte vande pijn, en van het Heyligh Bloet,
Die niemant helpen kan, die dien 't eerst schrikken doet.

[p. 64]

 

Dus als gy dit bedenkt, en peynst niet om de Joden,

 

Die met een fel gemoet haer' eygen Konink dooden,

 

Stoot u aen 't oorloghs-volk, nogh aen den Reghter niet,

 

Nogh aen 't meyneedigh hart, dat sijnen Heer verriet.

 

 

25

Maer elck een denkt by hem, ik heb mijn Heer gevangen,

 

Ik heb hem selfs verraen, en aen het Kruys gehangen,

 

Hy is door mijnen mont, verwesen buyten reght,

 

En door mijn eygen hant, met nagels vast geheght.

 

 

 

In elken droeven trek, van sijn volpynigh wesen,

30

En kan ik anders niet, als mijnen misdaet lesen:

 

De stramen vande roên, die Christus heeft gedult,

 

Die hebben met sijn bloet beschreven mynen schult.

 

 

 

Laet ons met Petrus dan gaen uit de werelt vlughten,

 

En boeten onse ziel, met tranen ende sughten,

35

Want als wy laten 't goet, en niet en doen als quaet,

 

Dat hy met woorden deedt, dat doen wy metter daedt.

 

 

 

De haen als hy begint des morgens vroeg te kryten,

 

Wil hy met luyder stem ons ontrou ons verwyten,

 

De Heer siet ons dan aen, de Heer die staet daer by,

40

En sonder spreeken vraeght: waerom versaekt gy my.

 

 

 

Waerom ist dat gy slaept, als 't tijdt is van gebeden,

 

Waerom en heeft de Geest, het vleesch niet overstreden,

 

Veght beter nu voortaen, met innerlyk geweer,

 

Uw kraghteloose maght, betrouwet nimmermeer.

 

 

45

'tIs waer wy hebben schult, aen uw Kruys allegader,

 

Maer die u kruysten Heer, voor dien badt gy den Vader,

 

De sonden maken ons den Moordenaer gelyk,

 

Maer Heer gy hebt belooft den Moordenaer uw Rijk.

 

 

 

Heer in uw eeuwig Rijk wilt onser doch gedencken,

50

En uit genaed' alleen ons de genade schencken,

 

Waer naer gy hebt gedorst, waer op gy hebt verwaght,

 

Op dat het al door uw, in ons soud' zijn volbraght.

 

 

[p. 65]

 

Bestryket met uw Bloet de posten onser zielen,

 

Op dat verdervers hant ons niet en koom' vernielen,

55

En voet ons met uw Vleesch, dat van den houte quam,

 

Vleesch van een onbevlekt, en on-gebroken Lam.

 

 

 

Uw naektheit zy ons kleet, verlost ons door uw banden

 

Geneest ons door uw smart, vereert ons door uw schanden,

 

Gy die verwesen zijt, maeckt ons van sonden vry,

60

Maekt levend' door uw Doot, en door uw Kruyce bly.