Eenvoudig schoon. Bloemlezing uit de kinderlectuur voor de lagere school. Deel 4

[p. 24]

De Wolf en de Mensch.

De vos vertelde eens aan den wolf, hoe sterk wel de mensch was. Green dier kon tegen hem op, en er moest list gebruikt worden om zich tegen hem staande te houden.

Toen antwoordde de wolf: ‘Als ik maar eens een mensch te zien kreeg, zou ik wel op hem los gaan.’

‘Daar kan ik je mee dienen,’ zei de vos. ‘Kom morgen vroeg maar bij me, dan zal ik je er een laten zien.’

De wolf was al vroeg op zijn post. En de vos bracht hem op een weg, waar alle



dagen een jager voorbij ging.

Eerst kwam een afgedankte soldaat. ‘Is dat een mensch?’ vroeg de wolf. ‘Neen, dat is er een geweest.’

Toen kwam een kleine jongen. ‘Is dat een mensch?’ ‘Neen, die moet er nog een worden.’

Eindelijk kwam de jager. Hij had

[p. 25]

de buks met dubbelen loop op den schouder, en het jachtmes op zij.

Nu zei de vos tegen den wolf: ‘Kijk, daar komt een mensch, ga daar nu maar op los. Maar ik maak, dat ik in mijn hol kom.’

De wolf ging nu op den mensch los. Toen de jager hem zag, dacht hij: ‘Jammer, dat ik



geen kogel op mijn buks heb.’ Hij legde aan en schoot den wolf den hagel in het gezicht.

De wolf grijnsde leelijk. Maar hij liet zich niet van de wijs brengen, en ging op hem af. Toen kreeg hij een tweede lading.

De wolf verbeet de pijn, en wou den jager te lijf. Maar die trok het blanke jachtmes, en gaf hem een paar houwen links en rechts, dat hij bloedend en huilend naar den vos afzakte.

[p. 26]

‘Wel broeder wolf,’ zei die, ‘heb je het met den mensch klaar gespeeld?’

‘Och neen,’ zei de wolf, ‘zoo heb ik mij de sterkte van den mensch niet voorgesteld.

Eerst nam hij een stok van zijn schouder, en daar blies hij in. En er vloog mij iets in mijn gezicht, dat verschrikkelijk kietelde.

Toen blies hij nog eens in den stok, en het ratelde om mijn neus als bliksem en hagel.

Maar toen ik heel dicht bij hem was, trok hij een blanke rib uit zijn lijf. En daar sloeg hij me zóó mee, dat ik haast dood ben blijven liggen.’

‘Nu zie je,’ zei de vos, ‘wat een pocher je bent.’

Uit: ‘Grimm's Sprookjes’ door Mevr. M. van Eeden-van Vloten.

Uitgave: Mij. voor goede en goedkoope lectuur; Amsterdam