Chaos ofte verwerden clomp
(1643)–Cornelis Stribee–
Auteursrechtvrij
[pagina 101]
| |
En blincken langhs de Duyntjes,
Wiens groen behelmde kruyntjes
Haers heuvels scheef en schuyntjes
Het helder Licht ontfingh
De Nachtsche schaduw' bruyntjes
Als sneeu op 't Velt verging.
Soo sag ick Velt-waert veer in het verschiet
Celidom komen weyden,
Speelden aerdigh op een ruysent Riet
Hoe dat hy was gescheyden,
En riep: vaert wel ghy Boompjes,
Ghy Beecken en ghy stroompjes
Wat heb ick soete droompjes
Aen u Fonteyn ghehadt,
Nu moet ick traegh en loompjes
Betreden 't sandigh padt.
| |
[pagina 102]
| |
Hy streeck sijn bracke traentjes van sijn Oogh,
En sey: Adrieu Lerinde,
U is 't bekent, ha! Goden daer om hoogh,
Hoe trou ick haer beminde:
Juyght Hemelsche Planeten,
Want Son en Maen die weten
Hoe dickmaels ick geseten
Was, by haer in het groen:
En plegden liefd's secreten,
Met spelen en gesoen.
Doen klam hy op een steyl bemoste hooght
En sagh de woeste Baren,
De wint die heeft sijn Traentjes af-gedroeght
Doen quam gy tot bedaren,
En sey: wat wil ick treuren?
En doen den Hemel scheuren,
| |
[pagina 103]
| |
Ick wil een deuntje neuren
Voor u, o Zee-Neptuyn,
Terwijl ghy laet gebueren
Mijn rust op dese Duyn.
Soo dra hy greep syn Ruys-pijp inde handt
Heeft Thetis haer ontsloten,
En uyt haer Vloet een Zee-Nimph aen-gestrant
Van schoonheyt over goten,
De stroomende geruchten
Die deden 't Nimphje vluchten,
Sy riep: hout op van suchten:
Mijn waerde Celidon,
Ick ben u harts genuchten
Mijn ziel, en levens-Son.
Hoe desen droeven Herder sat en keeck
Geef ick u te bedencken:
| |
[pagina 104]
| |
Doch dese Nimph in 't minste niet bezweeck
Heeft hem haer trou gaen schencken,
Dus voor sijn trouwe minne
Genoot hy een Goddinne
Voor een slecht' Herderinne;
De hy had lief, en waert:
Ick wens met hert en sinne
Me soo te sijn gepaert.
|
|